رواية دكاتره مجانين الفصل التاسع و العشرون
رواية دكاتره مجانين الفصل التاسع و العشرون 29
عمر كان ماشى فى الشارع مش عارف هو رايح فين ولا هايجى منين بس ماشى وخلاص وكل اللى شايفه ذكرياته هو وملك بس بقى ندمان على اللى عمله معاها واللى حصلها بسببه لحد ما فى عربيه خبتطه وصاحبت العربيه نزلت جرى وهو كان واقع على الأرض بيتوجع والناس اتلمت
صاحبت العربيه(هند): أنا انا اسفه ولله مكنش قصدى انت ظهرت مره وحده قدامى انا اسفه
عمر كان بيتوجع جامد
هند: معلش يا جماعه سعدونى اطلعو العربيه وأودى المستشفى
وفعلا الرجاله سعدت هند ودخلو العربيه وراحت بيه على المستشفى ووصلت ودخلت المستشفى وقالت لدكاتره وجابو سرير متحرك وجبه من العربيه والدكتور طبعا ابتدا يعمل الكشف على عمر
عند مريم ومحمد
مريم: خلاص يا زميلى أنا آسف
محمد: يعنى موافقه تتجوزينى
مريم: اه لا اه
محمد: وانا افهمها زاى دى
مريم: معرفش انت وذكأك بقى
محمد: التوتر عالمه الرضه
مريم: هو مش المفروض السكوت
محمد: أنا خليتها التوتر يلا خديلى معاد مع عمى بقى عشان اجى
مريم: عمك مين انا معرفش حد من عمامك
محمد بعصبيه: يا صبر ايوب ما ابوكى بقى عمى
مريم: يعنى مش حماك
محمد: مريم غورى من وشى مش عايز اتجوز ولا اتنيل غورى
مريم بضحك: حاضر
ومشيت
عند اسراء وعبدالله
اسراء: يابنى منك لله تعبتنى عايز ايه
عبدالله: بصى ما عصبيتك دى هتخلينى اتوتر اكتر
اسراء: اهو ادينى هديت يا نعم
عبدالله: اسراء أنا عايز اتجوز
اسراء: وانا مالى ما تتجوز
عبدالله: انتى غبيه يا بت بقلك عايز اتجوز هو أنا بحب غيرك يعنى
اسراء: ااااه قول كده بقى لسه صغيرين يا بابا على الكلام ده
عبدالله: نعم يختى
اسراء: اه زى ما بقلك كده
عبدالله: طيب ماشى خديلى معاد مع ابوكى بقى عايزو فى موضوع مهم
اسراء: عايزو فى ايه
عبدالله: هقولو كلمه سر ملكيش دعوه
اسراء: مليش دعوه ازاى ياض ده ابويا
عبدالله: خلاص يابا أنا آسف خدلى بس معاد مع وملكش دعوه بأى حاجه خالص
اسراء: غور ياض
عند ندى وكريم
كريم: اندااااااااا
ندى بخضه: ايه عايز ايه
كريم: عايز بوسه
ندى: نعم يا روح امك
كريم: احم قصدى عايز اتجوزك
ندى: بطل هطل ياض مش نقصاك والنعمه
كريم: ولله بتكلم جد
ندى: أنا المهر حداشر الف يكن دررات تقدر
كريم: لا
ندى: وكمان عربيه وفيلا وست سبع عمرات تقدر
كريم بصصلها وساكت
ندى: ما انت متقدرش مل قولى تقدر على ايه
كريم: اقدر اقوم اكسر دماغك دلوقتى
وهو وقف وهى قامت
ندى: أهدى يا بطل مش كده
كريم: مواقفه ولا لا
ندى: لا
كريم: خلاص هتوفقى غصب
ندى: إذا كان كده ماشى
كريم: ايوه كده اتظبطى 😁
وعند عمر فى المستشفى
الدكتور خلص كشف وراح لهند
هند: ها يا دكتور
الدكتور: متقلقيش خالص هو كسر بس فى ايدى ورجلى وشهر كده وهيكون كويس
هند: تمام يا دكتور شكرا
ودخلت لعمر
هند: أنا أنا اسفه جدا يا كابتن مكنش قصدى
عمر ابتسم: ولا يهمك انا عارف انو مكنش قصدك
هند: طب أنت عامل ايه دلوقتى
عمر: الحمدالله احسن
هند: طب تقدر تقولى بيتك فين اقدر اوصلك
عمر ابتسم بوجع: انتى لما خبطينى أنا مكنتش عارف انا رايح فين وانا مليش بيوت
هند بحزن: طب واهلك فين
عمر: ابويا ترضنى عشان مراته
هند: وانت مرست حياتك ازاى
عمر: اشتغلت مع مافيا
هند بصدمه: ايه 😳
•تابع الفصل التالي (رواية دكاتره مجانين) اضغط على اسم الرواية