رواية مليحة كاملة بقلم ميمي عوالي عبر مدونة دليل الروايات
رواية مليحة الفصل السادس عشر 16
مليحة بسعادة و هى بتتكلم مع تهانى : ايوة عشان بقى عندى اتنين تيتا حلوين
تهانى : و مين بقى تيتا التانية دى
مليحة و هى بتشاور على فوز : تيتا فوز
تهانى بصت لفوز و قالت لها باعتذار : يا خبر .. انا اسفة ، سامحينى ، ما اخدتش بالى
فوز بترحاب و سماحة : و لا يهمك ، من حقك تنشغلى معاها ، مليحة دى ربنا يحميها و يصونها .. احسن واحدة تنسيكى نفسك ، انا ابقى فوز والدة منعم
تهانى : اتشرفت بحضرتك و بشكرك على ضيافتك ليا و بعتذر لك على الازعاج
فوز بضحكة صافية : ايه ده كله ، اوعى تعملى فرق ما بيننا .. و عموما انتى منورانا كلنا
تهانى : ده نورك ، ربنا يجعله عامر
تهانى بصت لهادية اللى طول الوقت كانت واقفة باصة لها ، و مدت ايدها ليها و هى بتقول : تعالى فى حضنى يا مراة الغالى
هادية قربت منها وقعدت على ركبها على الارض قدامها و حضنتها و قالت لها : رغم انى ما عرفتش عنك غير من كام يوم بس ، بس صدقينى حبيتك من قبل ما اشوفك
تهانى : بس انا اعرف عنك من وقت ما فاروق اتجوزك و حبيتك من يومها
هادية بذهول : معقولة
تهانى بسخرية : ماتستغربيش ، لگن انا اعرف كتير اوى و عارفة ان فادية كانت رافضة جوازك و كرهاكى و لحد دلوقتى
هادية بفضول : عرفتى منين
منعم بمرح : لأ بقوللكم ايه ، احنا مش هنروح من بعض فى حتة ، و انا بصراحة جعان جدا
مليحة بمرح : و انا كمان ، و الاكل جاهز من بدرى و انت اللى اتأخرت و جوعتنا و جوعت ريكس و كيتى معاك
منعم شال مليحة مرة واحدة من وسطها و خلاها طايرة فى الهوا و هى بتضحك على آخرها و قال لها : و انتى مجوعة ريكس و كيتى معانا ليه ان شاء الله انا مش فاهم
مليحة و هى بتضحك جامد : عشان قاعدين مستنيين ياكلوا العضم
منعم : و هو انتى مش بتحطيلهم الدراى فود
مليحة باعتراض : يا عم و هو الدراى ده بيشبع
منعم نزلها بسرعة و قال لها بفضول : تانى يا عم .. ثم هو انتى ايش عرفك انه مابيشبعش .. اوعى تكونى بتاكلى منه معاهم
مليحة ضحكت جامد و قالت له : مانا بحطلهم الدراى و باكل انا البيناتس بتاعى اللى انت جيبتهولى ، فانا مابشبعش من البيناتس .. يبقى اكيد كمان الدراى مابيشبعهمش
منعم و هو رافع حاجب واحد : تصدقى اقنعتينى ، طب ياللا ناكل بسرعة بقى عشان نديهم العضم
هادية اخدت تهانى على اوضتها و ساعدتها تغير هدومها و خرجوا اتلموا حوالين السفرة ، ففوز قالت لتهانى : بصى بقى يا ست تهانى … انا عاوزاكى تعتبرى نفسك فى بيتك و بيت ابنك ، و تعودى نفسك انك تتعاملى ببساطة
مليحة و هى بتاكل : يووووه … كلوا بقى و بعدين اتكلموا
تهانى بصت لمليحة بسعادة ، لقيتها قعدت جنب منعم اللى بياكل و بيأكلها معاه بمرح و حب شديد جدا ، و لقت ان كل ما منعم بيحط فى بق مليحة اى حاجة ، مليحة كمان بتمد ايدها تاخد اى حاجة تحطهاله فى بقه بسعادة شديدة
تهانى و هى بتبص لمليحة : انتى فى المدرسة يا مليحة
مليحة بتأكيد : ااه يا تيتا .. انا خلصت كى جى كلها و رايحة سنة اولى
تهانى : و على كده بقى شاطرة فى المدرسة
مليحة بحماس : اوى اوى
فضلوا يتكلموا طول الاكل و بعده لحد ما فجأة سمعوا صوت آذان الفجر ، ففوز قالت : هتصلى بينا يا منعم و اللا هتنزل
مليحة و هى بتتنطط بمحايلة : ياللا انزل و خدنى معاك عشان خاطرى
هادية باحراج : و بعدين معاكى يا مليحة
منعم و هو بيبص لهادية بتأنيب : و بعدين معاكى انتى .. احنا قلنا ايه
هادية بتبرير : اصل حضرتك اكيد راجع من برة تعبان و مش حمل الدلع ده
منعم باعتراض : و هو انا اشتكيتلك يا ست انتى
هادية و هى بتشاور له بعنيها على مليحة .. بمعنى ما تقويهاش عليا
فمنعم بصلها بمكر و رجع بص لمليحة و قال لها : طبعا يا مليحة احنا لازم نسمع كلام ماما
مليحة بزعل : مفهوم طبعا
منعم بمرح : و طبعا طالما ماما ماعندهاش مانع ادخلى بسرعة اتوضى و البسى لبس الصلاة عشان هننزل نصلى انا و انتى فى المسجد
مليحة جريت على اوضتها و هى بتهلل و هادية واقفة مصدومة من تصرفات منعم اللى بصلها و هو رافع كتافه لفوق و بيقول : ايه ، عاوزة ايه ، عاوزة تيجى معانا اهلا وسهلا .. بس انا شايف انك تصلى فى البيت افضل
هادية باعتراض : هتاخدها ازاى معاك بس
منعم بحب : و ايه المشكلة يعنى .. واحد واخد بنته معاه المسجد عشان يعودها على الصلاة
فوز : سيبيها يا هادية ، و بعدين دول رايحين بيت ربنا يعنى مش رايحين فى حتة بعيدة
هادية بتردد : انا بس مش عاوزاها تتشعبط فيه كده كل شوية
منعم بامتعاض : انا رايح اتوضى فى اوضتى على ما مليحة تيجى
هادية بقلة حيلة : ماشى … اتفضل
مليحة رجعت بالاسدال بتاعها و هى بتقول لمامتها : ماما اعدليلى الاسدال
هادية ظبطت لها هدومها و راحت مليحة مع منعم صلت الفجر فى المسجد و رجعوا و هى مبسوطة جدا و اول ما دخلت جريت على تهانى اديتها شيكولاتاية من كيس كان معاها و باستها و قالت لها : خدى كلى دى يا تيتا
تهانى : ايه ده يا حبيبتى
مليحة : دى شيكولاتة بابا منعم جابها بعد الصلاة و جاب لينا كلنا و انا اللى هوزعها عليكم
هادية بصت لمليحة بصدمة لما سمعتها بتقول بابا لمنعم ، بصت لمنعم لقته بيبص لمليحة بسعادة واضحة جدا على وشه و عينيه كلها حب لمليحة ، هادية مابقيتش عارفة تنبسط لانبساط بنتها و اللا تخاف عليها بزيادة
و تهانى برضة لما سمعت الكلمة استغربت و بصت لمنعم و لهادية و مابقيتش عارفة تعلق و لا تقول حاجة
مليحة وزعت باقى الشيكولاتة على فوز و هادية و اتفضل واحدة كبيرة ، فتحتها و راحت وقفت فى حضن منعم و كسرت قطعة شيكولاتة حطيتهاله فى بقه و هو اكلها منها و هو مبسوط جدا و بعدين ما رضيش ياخد تانى و قال لها : لا يا قلبى .. كلى انتى الباقى بقى
مليحة باعتراض : مش اتفقنا هناكل دى سوا
منعم : طب ما انا اكلت معاكى اهوه
مليحة بمحايلة : لا كل تانى عشان خاطرى
منعم قام و قال : طب كلى انتى و ابقى شيليلى حتة اكولها الصبح لانى عاوز انام دلوقتى ، و حضن مليحة و باسها من راسها و قال : هسيبكم بقى يا جماعة .. ياللا تصبحوا على خير
كلهم : و انت من اهل الخير
اول ما منعم خرج راح على اوضته مليحة اكلت حتة شيكولاتة صغيرة و جريت شالت الباقى فى التلاجة و هى بتقول بمرح : خليكى بقى فى التلاجة لحد ما ناكلك الصبح
هادية بصت لتهانى و قالت لها : ها يا طنط … تحبى تنامى شوية .. النهار قرب يطلع
تهانى باعتذار : انا عارفة انى سهرتكم بزيادة .. انا اسفة
فوز : و لا سهرتينا و لا حاجة ، احنا تقريبا كل يوم على كده ، الدنيا صيف و ماحدش بيجي له نوم بدرى
هادية : طب ياللا نلحق ننام لنا كام ساعة قبل الوقت مايسرقنا بزيادة
و فعلا … كل واحد راح على اوضته عشان ينام ، و فى اوضة هادية ، بعد ما نامت على السرير و اخدت مليحة فى حضنها قالت بفضول : قوليلى يا مليحة
مليحة : نعم
هادية : هو انتى ليه قلتى لعمو منعم يا بابا ، مش انتى كنتى بتقوليله يا عمو
مليحة : بعد ما خلصنا صلاة و كنا خارجين من الجامع ، كل ما حد يسلم على بابا منعم يقول له مين الحلوة دى .. فيقول لهم دى بنتى ، يقولوا له مين العسل دى … يقول لهم بنتى ، كل ما حد يسأله عليا .. كان يقول لهم بنتى
فبعد ما سيبناهم قلت له … انت عمال تقول لهم بنتى بنتى ، و انا لما حد يسألنى عليك هقول لهم بابا ، فقال لى هتبقى مبسوطة لو قلتيلى يا بابا ، قلت له .. ااه اوى ، فقاللى خلاص قوليلى يا بابا
هادية : يعنى انتى مبسوطة و انتى بتقولي له يا بابا
مليحة : ااه طبعا عشان هيبقى عندى بابا زى كل اصحابى
هادية باست راس مليحة و قالت لها : انتى بتحبيه اوى كده يا مليحة
مليحة و هى بتتاوب : اوى اوى
هادية باستها تانى و قعدت تدعى ربنا بينها و بين نفسها ان خاطر بنتها ما ينكسرش ابدا
……………………
تانى يوم بعد صلاة المغرب .. فهد و فادى و معاهم وليد ظابط المباحث وصلوا عند منعم ، و قعدوا مع تهانى كلهم و طلبوا من تهانى انها تحكى من تانى كل اللى حصل من البداية ، و لما هادية و فوز حبوا يقعدوا معاهم عشان يفهموا ، منعم صمم انه ياخد مليحة و يخرجوا يلعبوا على السطوح سوا مع ريكس و كيتى بعيد عن كل الكلام اللى هيتقال
هادية شكرته فعلا من قلبها انه اد ايه مراعى لنفسية مليحة ، و بعد وقت طويل تهانى خلصت كل الكلام اللى سبق و حكته و هى فى المستشفى ، فوليد قال لها : هل انتى تعرفى اسم الدكتور اللى كان بيديكى الحقن و بيأمر بالجلسات دى
تهانى : ايوة … اسمه ايهاب ، ده لا يمكن انساه ابدا
وليد : و طول السنين دى ، كان هو هو ما اتغيرش ابدا
تهانى : كان بيدخل لى دكاترة تانبين كتير ، بس لمجرد انهم يقيسولى الضغط مثلا ، او لما كنت بعيا .. كان فى دكاترة تانيين هم اللى بيجولى و يكشفوا عليا
وليد : لكن جلسات الكهربا و العلاج اللى كان بيتوهك على طول ده كان ايهاب ده هو اللى بيدهولك
تهانى : ايوة
وليد : طب لما فادية جاتلك هى و مسعود و بلغوكى بموت راغب بية و فاروق .. ماقالولكيش ماتوا ازاى
تهانى : لا .. بس كانت فادية دايما تتهمنى ان ليا ايد فى موتهم
وليد : طب هى كانت بتقول لك كده ليه
تهانى : ما اعرفش و ما فهمتش و ما رضيتش تفهمنى لا هى و لا مسعود
وليد وقف و قال : تمام يا مدام تهانى ، انا متشكر لحضرتك
فهد باس راس تهانى و قال لها : بعد اذنك يا ماما هنسيبك بس شوية على مانتكلم مع وليد بية فى شوية حاجات كده و نرجع لك
فهد اخد وليد و فادى و راحوا على اوضة منعم اللى انضملهم بعد ما رجع مليحة عند هادية فى الشقة ، و قال لهم بفضول : ها .. وصلتوا لايه
ليد : كده الامور بقت اوضح بكتير … واضح ان فادية عرفت بالورق اللى كان مع راغب بية و من بعده فاروق و كانت معتقدة ان الورق ده وصل لهم عن طريق مدام تهانى و ان فى حد بيساعدها من المستشفى
فادى بتفكير : تحليل منطقى جدا
منعم : الحقيقة انا شبه وصلت للتحليل ده امبارح ، بس النقطة اللى وقفت عندها … احنا ازاى هنقدر نثبت عليها كل الكلام ده
فهد : الحقيقة انا كنت فاكر اننا لما نعرف مكان ماما كل حاجة هتتحل ، بس مش عارف ليه حاسس انها اتعقدت تانى
وليد بتشجيع : و لا اتعقدت و لا حاجة ، احنا بس كل الحكاية اننا محتاجين خطة مدروسة كويس و تتنفذ بدقة شديدة ، و لازم انت و فادى تبعدوا تماما عن الصورة
فهد : خطة ايه بقى دى
وليد : قبل ما ننفذ الخطة ، احنا محتاجين نبعد مدام تهانى فى مكان تانى يكون آمن تماما وبعيد عن هنا
فادى بلهفة : هو فيه خطورة عليها
وليد : احنا لازم نحط كل الاحتمالات فى دماغنا
منعم : لو فى خطورة عليها يبقى كمان فى خطورة على مليحة و والدتها
فهد : خلاص .. يبقى هوديهم كلهم عند حمايا فى المزرعة
وليد : مكان امان يعنى
فهد : ااه ماتقلقش
وليد : خلاص من بكرة يبقوا هناك ، و ياريت والدتك كمان يا دكتور منعم تبقى معاهم
منعم باستغراب : و ليه والدتى
وليد : لان انت اللى هتقوم باللعبة كلها ، دراستك لعلم النفس هتخليك تقدر تتعامل معاها بالطريقة اللى نستفيد بيها احسن من اى حد تانى ، فمش عاوزين يبقى ليك نقطة ضعف قدامهم
فهد : هو ممكن يبقى فى خطورة على منعم
وليد : احنا مش عاوزين يبقى فى اى ثغرة ، و مع الاسف ان ممكن يبقى فيه نسبة خطورة هتبقى موجودة ، بس مش عاوزكم تقلقوا ، انا هعمل كل الاجراءات اللى تضمن سلامة الكل ، بس لازم ناخد احتياطاتنا
فادى : طب مش تفهمنا هنعمل ايه بالظبط
وليد : تمام … عاوزكم تركزوا معايا كويس (صورة: 😜)
………………………
عند فادية … كانت عند مسعود فى بيته و هى عصبية جدا و بتقول : يعنى ايه .. الارض انشقت و بلعتها
مسعود : انا عاوز افهم انتى شاغلة دماغك بيها ليه .. ما تروح مطرح ما تروح بقى و اهى تبقى غمة و انزاحت
فادية : انت غبى ، يعنى ايه تروح مطرح ما تروح ، انت عارف دى لو وصلت لحد من عيالها ممكن تبقى ايه النتيجة
مسعود بحدة : احترمى نفسك و انتى بتتكلمى مع اخوكى الكبير و ماتنسيش روحك ، و وطى صوتك .. مش عاوز حد هنا يسمع كلمة من اللى بيننا
فادية : و انا اعمل لك ايه .. ما انت بتقول كلام ينرفز
مسعود : تقدرى تقوليلى دى حتى لو ظهرت و اتكلمت .. مين اللى ممكن يصدقها
فادية : و افرض بقى يا فالح طلع معاها كل الاوراق اللى كانت مع راغب
مسعود بسخرية : و افرضى
فادية بذهول : افرض ايه
مسعود : حتى لو حصل اللى انتى بتقوليه ده ، و ايه يعنى ، ااه ابوكم غير شهادات الميلاد عشان خاف عليكم لا فضيحة امكم مع عشي*قها تطولكم و تطول سمعتكم لما تكبروا
فادية بتفكير : بس لو حكت اللى حصل معاها
مسعود : و مين هيصدقها يعنى ، كلامها قصاد كلامك
فادية بعدم اقتناع : لا لا لا برضة العيار اللى مايصيبش يدوش ، و احنا مانضمنش مين اللى بيساعدها ، و بعدين افرض بقى ان فهد طلع عارف حاجة و بيلاعبنى
مسعود باعتراض : هو انتى كل ساعة برأى شكل .. مرة تقولى هو اللى وراها و مرة تقولى لا مش هو ، و بعدين ترجعى تقولى هو … و بعدين معاكى بقى ما ترسيلك على رأى
فادية بغضب : انت ليه مش عاوز تفهم ان طول ما هى بعيدة و مانعرفش مكانها هتفضل خطر علينا ، من يوميها و انا قلتلك نخلص منها و انت ما رضيتش
مسعود : و لما كانوا يعتروا فى جثتها و تفتحى علينا سين و جيم باب مايتقفلش ابدا تانى و كل المستخبى يبان .. كان يبقى ايه الحل ، و بعدين موتها ما كانش هيفيدنا بحاجة
فادية باستهزاء : مش احسن من المصاريف اللى صرفتها عليها طول السنين دى
مسعود : ما هو كله من خيرها هى و جوزها و عيالها
فادية بغضب : ماحدش له خير غيرى انا ، هى اللى فضلت تتدحلب لراغب لحد ما سابنى و اتجوزها .. تستاهل كل اللى حصل لها
مسعود : و اهو حصل لها اللى حصلها و سابها و اتجوزك ، و فضلت هى مرمية السنين دى كلها فى المصحة
فادية : و آدى النتيجة ، ادينا محتاسين و مش عارفين لها طريق و لا عارفين نعمل ايه
مسعود : طب و الرجالة اللى بتراقب فهد و اخوه ، ما وصلوش لحاجة
فادية بامتعاض : رجالة الندامة ، الا ما بيجيبولى خبر واحد عليه القيمة
مسعود بتفكير : مافيش قدامنا غير اننا نفضل نراقبهم و نشوف هترسى على ايه
………………………
فادية رجعت البيت لقت فهد و فادى قاعدين فى الليفنج مع نهلة و احلام و بيتفرجوا على التليفزيون ، و اول ما دخلت قالت : مساء الخير .. ايه ده انتو هنا ، ما عملتوهاش من فترة كبيرة
فادى : ودينا الهدايا للناس و رجعنا على طول قلنا نتعشى سوا مالقيناكيش
فادية : لو اعرف كنت جيت من بدرى
نهلة : ايه رايك يا طنط
فادية : خير
نهلة : بابى عازمنا كلنا نقضى كام يوم فى العزبة عنده … ايه رأيك
فادية : امتى الكلام ده
نهلة : من بكرة ان شاء الله
فادية بصت لفهد و فادى و قالت : و انتم هتروحوا
فهد : ااه ، قلنا نروح كلنا نغير جو كام يوم عشان اونكل ما يزعلش ، و نبقى ننزل الشغل مثلا مرة كل يومين تلاتة .. ايه رأيك
فادية : خلاص روحوا
فادى : هو ايه اللى روحوا ، انتى مش ناوية تيجى معانا و اللا ايه
فادية : لا يا حبيبى مش هينفع ، روحوا انتو انبسطوا و انا هفضل هنا عشان ورايا حاجات كتير مهمة محتاجة وجودى
فهد : ما احنا هنبقى موجودين برضة كل يومين تلاتة الدنيا مش هتقف يعنى ، تعالى معانا غيرى جو و ابقى انزلى معايا انا و فادى و نرجع برضة سوا
فادية : لا للاسف مش هينفع روحوا انتو و انا لما اخلص اللى ورايا هبقى اجيلكم
فادى : وعد و اللا فض مجالس ، ماهو اصل ماينفعش نبقى كلنا فى حتة و انتى فى حتة تانية لوحدك
فادية بابتسامة : ماتقلقش يا حبيبى مش هبقى لوحدى ، الشغالين ماليين الفيلا ، المهم انتو روحوا و انبسطوا
………………….
تانى يوم كان الكل فى عزبة والد نهلة .. فهد و نهلة و بنتهم و فادى و احلام و بنتهم و هادية و مليحة و تهانى و فوز و اللى وصلهم منعم بعربيته وقضى معاهم اليوم و رجع القاهرة من تانى عشان يبتدى ينفذ اللى وليد اتفق عليه معاه
…………………
كانت فادية قاعدة بتتعشى هى و مسعود فى الفيلا و برضة بيتكلموا عن تهانى ففادية قالت : انا عاوزاك تبعت حد من طرفك يعس عليها ناحية بيتنا القديم
مسعود : و هى حتى لو راحت هناك هتقعد فين ، ما البيت اتباع و اتهد و اتبنى غيره من زمان
فادية : و ايه يعنى ، ممكن تكون راحت هناك و اتلمت على اى حد من جيراننا زمان ، و انت اكيد عارف ان الكل كان بيحبها
مسعود : ماشى
تليفون فادية جاله اشعار رسالة ، و كانت بتشرب العصير و لما فتحت الرسالة ، فجأة كوباية العصير وقعت اندلقت و اتكسرت و هى مبرقة فى التليفون و هو فى ايدها
مسعود باستغراب : فى ايه .. ايه اللى جالك على التليفون خلاكى تسهمى التسهيمة دى
فادية مدت أيدها بالتليفون لمسعود اللى اول ما مسكه لقى عليه صورة لتهانى و هى قاعدة على كرسى و فى ضهرها صورة متكبرة لشهادات ميلاد ولادها التلاتة و مكتوب تحت الصورة …. آن اوان الحساب يا بنت امى و ابويا
مسعود قام وقف و طلع الرقم اللى باعت الرسالة ، لقاه رقم سرى ما ظهرش عنده على التليفون ، فقال لفادية بريبة : الكلام ده معناته ايه
فادية ببهوت : معناه ان تهانى راجعة تلاعبنى و هى سانة سنانهأ و ضوافيرها ، و ان كان عندى حق من البداية لما قلت ان هى اللى بعتت الورق ده لراغب و من بعده فاروق
احنا لازم نوصل لمكانها فى اسرع وقت يا مسعود ، قبل كده انت رفضت تخلصنا منها ، المرة دى لو ماخلصناش منها هى اللى هتخلص علينا
مسعود بحيرة : بس هى فين ، هو احنا عارفين لها طريق
مافيش ثوانى و فادية جالها اشعار تانى برسالة تانية و برضة من نفس الرقم ، و لما فتحتها لقت مكتوب فيها : على اد الكهربا اللى اديتوهالى على اد الكهربا اللى هاخدها منكم ، معلش بقى اصلى ما بقيتش استغنى عن الجرعة
فادية بعدم فهم : انا مش فاهمة حاجة ، كهربة ايه دى اللى هتاخدها
و لسه يا دوب فادية بتخلص كلامها لقت الكهربا قطعت فى الفيلا كلها
فادية بشهقة و هى بتمسك فى مسعود بخوف : ايه ده ، هى ازاى قدرت توصل لهنا
مسعود بصوت عالى : اندهى على الشغالين اللى هنا شوفيهم فين
تهانى بفزع : يا صالح ، يا هناااء
سمعوا صوت صالح و هناء و هم جايين يجروا و بيتكعبلوا فى الضلمة
صالح و هناء : افندم حضرتك … اؤمرى يا فادية هانم
فادية : ليه ماحدش بص على الكهربا و شافها مقطوعة ليه
صالح : بنحاول نبص عليها حضرتك ، ماتقلقيش ، ثوانى و هنصلحها ان شاء الله
فجأة سمعوا صوت تليفون فادية بيضرب ، و برضة رقم سرى ، فادية ردت بخفوت و قالت : الو
جالها صوت منعم على الخط و هو بيقول : تهانى هانم عاوزة تطمن انك لسه بتخافى من الضلمة اللى حواليكى
فادية بخوف : انت مين
منعم : انا العفريت اللى طلع من القمقم عشان يدى لكل واحد نصيبه
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية مليحة ) اسم الرواية