رواية انت نوري كاملة بقلم شيماء حمادة عبر مدونة دليل الروايات
رواية انت نوري الفصل السابع عشر 17
بيشوفهم محمد وبيروح عندهم
محمد بجدية : يحيى عايزك
فيروز بتتكسف وبتمسك ايد يحيى
يحيى : حاضر جاى . متخافيش اتعالى
يحيى بيطلع فيروز الاوضه وبيرجع ل بابه
يحيى : خير ياحج
محمد : اى اللى كنت بتعمله ده
يحيى بيسكت ومش بيكون عارف يقول اى
محمد : لازم تكتب الكتاب لو هتفضل معاك فى نفس البيت
يحيى : نجيب المأذون انهارده
محمد : بليل
ادم بيدخل : وانا عايز اعمل فرح اشمعنا هو هيتجوز وانا لا
محمد : فرحك معا اخوك
ادم ويحيى بصوت واحد :أمته
محمد بضحك : بعد اسبوع
ادم : لسه
محمد : خلاص بعد سنه انتو اصلا معملتوش خطوبه
ادم بسرعه : لا لا استنى اسبوع
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى المصحه
بيكون فى زياره
مصطفى وهو بيخد محمد بالحضن
مصطفى : تصدق وحشتنى
محمد : انت عامل اى
مصطفى : اهى ماشيه المهم طمنى عليك
محمد : مش عارف اقولك اى انا قولت فرصه انى دخلت المصحه علشان انسى فتون بس المشكله لقيت الدكتوره اللى ماسكه حالتى نسخه منها في كل حاجه معدا الصوت . بيلحظ ان مصطفى مش معاه وبيلقيه بيبص على حد بيبص مكان ما مصطفى بيبص بيلقى نور
محمد بسخرية : شوفت بقى انا تنحت نفس التتنيحه دى
مصطفى وهو مصدوم : هو فى شبه كده
نور : سلام عليكم
مصطفى : وعليكم السلام
بيفضلم يتكلموا كتير وبتكون نور عايزه تاخد اى معلومات عن محمد بس بطريقه غير مباشره بس مصطفى بياخد باله وبيكون حاريس معاها فى الكلام
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بليل فى بيت الدمنهوري
بارك الله لكم وبارك عليكم وجمع بينهما في خير
بتزرغط كل من ندى وفتون ورقيه
ولكل بارك لفيروز ويحيى
بعد وقت يحيى بياخد فيروز الجنينه ويقعدو يتكلموا
يحيى : فيروز وهو انتى متخيلانى ازاى . يعني شكلى جسمى كده عندى فضول اعرف انا فى نظرك عامل ازاى
فيروز بهزار : جسم رياضي جدا وعيون زرقاء
يحيى : زرقاء
فيروز : اه وشعر اشقر
يحيى : بس بس يافيروز الله يهديكى
فيروز : هههه خلاص خلاص هقول بجد
يحيى بأمل : ياريت
فيروز : جسم رياضي و عيون بنى أو سوده علشان مش بحب الملونه وشعر اسود وطول شويه بس
يحيى بخزلا : ده بطل فيلم بقى مش انا
فيروز : حتى لو مش كده انتى بطلى
يحيى بيمسك أيدها ويحتها على وشه
فيروز بخجل : اى ده
يحيى : علشان تعرفى شكلى مش يمكن معجبكيش وتبوظى الجوزه
فيروز بتحرك أيدها على وشه بخجل وبتحط أيدها على شعر
يحيى : شعرى لونه بنى فاتح مش اسود
فيروز بتبتسم وتنزل أيدها عند عنيه
يحيى : عسلى مش بنى ولا اسمره
فيروز : طيب انا قولت اى صح كده
يحيى : مش مهم المهم انى اعجابك فى الاخر
فيروز بتبتسم وتنزل أيدها عند شفايفه
يحيى بيبوس أيدها فيروز بتتكسف وبتشيل أيدها بسرعه
فيروز بارتباك : انا عايزه ادخل
يحيى : طيب براحه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
ادم بيميل على فتون بيقولها
ادم : كلها اسبوع تبقى معايا يافتونى
فتون بصدمه : اى اسبوع
ادم : اه مالك
فتون بتوتر : لا مفيش بس افجيت شويه
بيدخل يحيى وفيروز
محمد : ناموا بدرى علشان الصبح هتروحوا تختارو الفساتين والبدل وكمان بتاع الدهب هايجى بليل
ادم و يحيى : حاضر
وبيطلع كل واحد على اوضه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فتون بتكون قلقانه ومتوتره مش عارفه تفرح ولا تزعل
تفرح أن اخيرا هتكون مع حبيبها
ولا تزعل علشان هيبدا العد التنازلي لفرقهم
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى الصباح فى المصحه
نور : صباح العسل
محمد : صباح النور
نور : انا بقولك صباح العسل توقلى صباح النور
محمد : اقول اى يعني
نور : فى صباح الفل وفى صباح الياسمين وفى صباح الجمال وفى …
محمد : بس بس اى كل ده صباح الفل والياسمين والورد ياستى حلو كده
نور : يعنى مش اوى
محمد : هتفضلى بصلى كده يامه
نور باحراج : احم . لا .قول عامل اى دلوقتي
محمد : انتى شايفه اى
نور : شايفه انك حزين جدا وعايزه ومش هسيبك انهارده غير لما اعرف
محمد : ولو قولت لا
نور : عادى هحكيلك قصتى للمراه السابع عتشر . اصل انا مش هسيبك انهارده غير لما تحكى أو يغمى عليك من الصداع
محمد بابتسامه على طريقتها : خلاص هحكى
نور بحماس : سمعاك
محمد بيبدا يحكلها عنه وعن ابوه وفتون وكل حاجه من يوم متولد لحد مجه المصحه هنا
نور بحزن : بجد يعنى انت لسه بتحبها
محمد بياخد نفس طويل : وبيقولها اه وكل ماجى انساها بشوفك غصب عنى بفتكرها
نور بتعيط
محمد بستغراب : مالك بتعيطى ليه
نور بتسيبه وتمشى و هى لسه بتعيط
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بيوصلم قدام اتليه كبير
وبينزلم من العربيات
فتون بهدوء : انا وفيروز هنروح نختار الفساتين وانتم روحم شوفم البدل
يحيى لا انا فيروز هنختار الفستان بتاعها والبدله وانتى ادم اختاروا الفستان بتاعك والبدله بتاعد ادم
ادم : تمام يلا ندخل
فيروز : يحيى اختار انت انا كده كده مش هتفرق معايا
يحيى : لا طبعا انتى هتخطى ايدك على الفستان وتتخيلى شكله وانا هسعدك
فيروز : بس كده هنغيب
يحيى : معاكى اليوم كله ولو معجبكيش حاجه نجى تانى عادى
فيروز لسه هتتكلم
يحيى : يلا بس انا هختار اللى يعجبنى وانتى اختارى منهم
فيروز بابتسامه : ماشى
يحيى بيختار فستانين جمال جدا وبيروح بيهم عند فيروز
يحيى : دول عجبونى . خدى وقتك وقوليلى انهى وحده عجبك
وبيمسك ايد فيروز وبيحركها على الفستان من أوله لاخره من كل ناحيه
فيروز وهى بتحول تتخيل شكله : الله ده جميل اوووى
يحيى بابتسامه : فعلا
وبيوريها الفستان التانى بنفس الطريقه
يحيى : ها اختارى انهى واحد
فيروز : الاول
يحيى : تمام يلا نجيب البدله
فيروز : يلا
بيدخلو القسم الخاص بتاع البدل وبيخليها تنقيله البدله بتاعته بنفس الطريقه اللى نقوا بيها الفستان
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
ادم بيلحظ شرود فتون
ادم : مالك يافتونى انتى زعلانه من حاجه
فتون بتنتبه ليه : ها . لا
ادم : طيب تعبانه لو تعبانه نروح المستشفى
فتون بابتسامه : لا انا كويسه بس الاختيار صعب تعالى سعدنى . اى رايك فى ده ولا ده … ولا الهناااك ده
ادم : انتى هتبقى فى كله قمر ولو عايزاهم التلاته مفيش مانع
فتون : لا طبعا تلاته كتير اختارلى واحد بس
ادم بيمسك واحد غيرهم خالص : ده حلو
فتون بإعجاب : ده تحفه
ادم : تمام يلا بقى علشان نجيب البدله
فتون : يلا
بيروحم يختارو القسم اللى فيه البدل
فتون : عايز لونها اى
ادم : مش عارفه اختارى انتى
فتون : ابيض اى رايك
ادم : ابيض .امم لا شوفى حاجه تانيه
فتون : لا هتكون حلوه والله
ادم : لا
فتون : ونبى ونبى علشان خاطررررري
ادم بقلة حيلة : ماشى وامرى لله
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
وادم وفتون بيكونوا بيختارم ويحيى مش عاجبيه حاجه
يحيى : مفيش حاجه تكون اتقل واقيم من دول
السايغ : اه فى وبيدلع عقد دهب على شكل تمساحين (بتاع ياسمين صبري ده ياجماعه ) (انا عارفه انو اڤر بس عدوها )
يحيى : تمام حلو ده
ادم بيلقى فتون سرحانه
ادم : عجبك اجبلك واحد زايه
فتون : ها . لا انا بحب الحاجه الرقيقه
ادم : طيب لو مفيش حاجه عجبيتك ننزل بكره نلف فى كل المحاولات لحد متلقى حاجه تعجبك
فتون بابتسامه حب : لا . وبعدها بتمسك تقم رقيقه وحلو .
فتون : حلو اوي انت اى رايك
ادم بحب : انت اللى هتحليه مش هو
فتون بتبتسم بخجل
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية انت نوري ) اسم الرواية