رواية حنين (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم هايدي احمد
رواية حنين الفصل الحادي عشر 11
حنين
احمد : حاضر هفكر فى الموضوع ده أجلى شويه
حنين : هفضل أجله لعند امتى يا احمد
احمد بضيق: حنين بالله عليكى انا فيا الى مكفينى متزوديهاش عليا ارجوكى قلتلك اجلي الموضوع شويه وهفكر فيه خلاص خلصنا... كفايه زن عليا بقى
شال الابتوب وسابها وراح يقعد فى البلاكونه
حنين بصتله بحزن وسكتت والدموع فى عينيها :
واضح ان حالنا هيفضل كده ومش هنتغير للأحسن واضح انى اتأملت على الفاضى
لفت ضهرها ليه وحاولت تنام بس مقدرتش من كتر التفكير احمد كان بيشتغل وبيبص عليها من وقت للتانى
قامت واخدت مخده صغيره وغطا وكانت خارجه من الاوضه احمد شافها وقام راحلها
احمد : ايه رايحه فين كده
حنين مردتش عليه وكملت الى بتعمله
احمد :حنين انا بكلمك
سابته وراحت فتحت الباب عشان تخرج راح نحيتها ومسك ايديها : انا مش بكلمك ..رايحه فين كده وواخده مخده ليه هتنامى بره معقول
حنين :اه هنام فى الاوضه التانيه عايز حاجه
احمد بصلها بضيق :وليه ان شاء الله اوضه تانيه هأكلك ولا حاجه
حنين بدموع : لا عشان مزودهاش على حضرتك واضايقك اكتر من كده بكلامى
احمد اخد نفس بقلة حيله ومسك ايديها الاتنين
احمد وهو بيحاول يهدى :انتى عارفه انى كنت متعصب وطبيعى اقول كلام مقصدوش صح
حنين :لا تقصده على فكره وبتقوله من قلبك انت مش عايز تخلف منى صح عشان كده بتضايق من الموضوع ده
احمد نفخ بضيق : انتى ليه تفكيرك كده ليه بتقولى كلام من دماغك ومبتفكريش فيه عايز افهم ..يا حبيبتي انا قلتلك اجليه شويه على لما الامور تظبط صدقينى
حنين كانت بتسمعه وهى ساكته وبتدور على الصدق فى عينيه بس نظراته ليها صادقه وكانت متلخبطه فى مشاعرها : يا ترى ده قصده فعلا ، والامور دى هتظبط امتى بقى
احمد : اصبرى بس بعد المشروع الى بعمله ده هخلصه واخد العموله بتاعتى واطلبى الى انتى عايزاه
حنين :انت عارف كويس انى مش عايزه غير الطلب ده
احمد بقلة حيله : حاضر يا حنين ممكن بقى تستهدى بالله كده وتيجى عشان ننام ..ممكن
حنين بصتله بحيره وقلة حيله ومردتش
احمد شدها وخد منها الغطا والمخده و رماهم على السرير وقعد وخدها فى حضنه وحط راسه على كتفها
احمد : سيادتك بقى كل ما تزعلى هتاخدى نفسك وتروحى تنامى فى اوضه تانيه
حنين بعند : ايوه عايز حاجه
احمد : أوه فى سنانك هو ايه الى اه انتى ساعته لو خرجتى من الاوضه هتخرجى متكسرة كده ميل عليها اكتر وهمس فى ودنها : أول حامل فى التانى على الاقل اهو ولا تزعلى
حنين اتصدمت وضربته فى كتفه بغيظ
احمد :ايه الله اتضايقتى ليه همم انتى طلباتك كلها مجابه انت تأمر وانا انفذ
حنين:يا سلام من امتى ده
قربها منه اكتر وهو بيهمس فى ودنها بخبث : لو مش مصدقه انفذ دلوقتى عشان تصدقينى
حنين حاولت تبعد عنه: بطل قلة ادب وابعد
احمد بضحك :ياراجل والى انتى عايزاه هيجى ازاى من غير قلة ادب ها
اااع ابعد خلاص مش عايزاه
لا يا حبيبتي دخول الحمام مش زى خروجه
لفها ليه واخدها فى حضنه وقبلها قبله طويله وفصلها بعد فتره لحاجتهم للهوا ، مسك وشها بين ايديه وحط حبينه على جبينها وهو بياخد نفسه
احمد :كل الى عايزك تعرفيه ان انا مبعندش معاكى ومش كاره الاطفال صدقينى ونفسي فيهم زيك بالضبط ويمكن اكتر
بس خير كله فى وقته اصبرى بس وباسها من جبينها
حنين ابتسمت و حضنته وهى مرتاحه من كلامه معاها
احمد :مطولين كده مش هنكمل كلامنا طيب
حنين بتوهان : ها كلام ايه
احمد همس بخبث : تعالى اما اقولك
______________________
:مامااا
الام :ايه ايه مخلفه ايه ياربى
هنا :ايه يا ماما ده انا ملاك
الام : طب حوشى جناحاتك تدخل فى عينى
هنا : ايه ده يا ماما بتقلشى عليا ماشى
الام : طب يلا خلصى شوفى انتى رايحه فين
هنا : بتطردينى كمان يا ماما هونت عليكى
الام : اه يلا يلا حلى عن دماغى كده وشوفى وراكى ايه
هنا :حاااضر خلاص ماشيه ماشيه
الام : خدى بالك من نفسك
هنا : اووك بااى
الام : باى ياختى
_____________________
:صباح الخيراات ايه ياسطاا
احمد : انت واقف على ناصيه يابنى
حسن :ايه يا عم مالك مضايق ليه
احمد :مفيش مشغول بالمشروع يابنى والمدير مش ناوى على خير
حسن :ياعم استهدى بالله خير متقلقش وبعدين انت مش قليل برضه يا جامد انت
احمد : يا عم بلا جامد بلا نيله انا ا...
احمد وقف كلام لما لقى تليفونه بيرن ولقاها هنا فاستغرب
احمد بحيره : فى ايه غريبه انها تتصل دلوقتى
حسن :ايه مين .. حنين
احمد :لا دى هنا اختى
حسن ابتسم و قلبه دق لما سمع اسمها
احمد رد على التليفون: الو ..ايوه
هنا : ........
احمد : اييه
•تابع الفصل التالي "رواية حنين" اضغط على اسم الرواية