رواية خداع نفسي (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم الاء هاني
رواية خداع نفسي الفصل الثالث عشر 13
يوم الخطوبة
مرفت بزهق: قوم بقا يا بنى حرام عليك
رحيم بنوم : سبينى شوية يا ماما
مرفت : يبنى قوم فى عريس يبقى نايم كل دا
رحيم : بلا عريس بلا بتاع بقى
مرفت بزهق و هى طالعة من الاوضة : انا زهقت منك
فى المطبخ
منى بانشغال : اطفى على اللحمة دى يا عطر
عطر : حاضر
مرفت دخلت المطبخ و باين عليها الضيق
منى : لسه مصحاش
مرفت بزهق : ﻻ و كملت بعصبية انا مش عارفة انا ايه العريس الا بينام للظهر دا و ﻻ فى حماس و ﻻ فرحة كدا مش عارفة ماله مش دا الا كان مبسوط لما راح يتقدم و كملت بخبث و هى بتبص لطيف : ماتطلعى تصحيه يا طيف
طيف بتوتر : ما بلاش يا خالتو و بعدين انا مش فاضية انا بنقيلكوا الرز خلى رحيل
مرفت : رحيل انا عايزها علشان تساعدنا نخلص باقى الاكل
طيف بضجر : حاضر حاضر
فوق
طيف : رحيم
رحيم بنوم : امممم
طيف : اصحى يلا
رحيم بنعاس: خلينى شوية
طيف : انت اول مرة تنام كل دا
رحيم : كنت بكلم لوجى و نمت متأخر
طيف بغيظ : لوجى ماشى يا رحيم و جابت كوباية ماء من على الكمودينو و كبتها على وشه بغل
رحيم بشهقة : ايه فى ايه
طيف و تضغط على سنانها : قوم يا عريس صباح الخير
رحيم بضيق : فى حد يصحى حد كدا
طيف : اه يلا قوم جدك و عمك و ادم و يحيى من الصبح متبهدلين فى التجهزات و انت نايم ادم و يحيى راحوا اكتر من 50 مشوار و احنا فى المطبخ بنجهز الاكل و انت مخمود
رحيم و هو بيمسح على وشه : خلاص هقوم بس انا منمتش كويس
طيف بغيظ : علشان تسهر بعد كدا مع و كملت بسخرية لوجى
رحيم بابتسامة : مالك حاسك مضايقة ليه
طيف بصتله نظرة هو مفهماش و قالت بخفوت : مش مضايقة بس البيت مقلوب و انت نايم و دوشه و شغل يلا اسيبك علشان تجهز و تنزل
سعد : يلا يا وﻻد
رحيم : انا مش عارف البنات بتتأخر ليه
ادم بابتسامة : نازلين اهم
رحيل نزلت و وراها عطر بعد شوية نزلت طيف رحيم بتلقائية ابتسم و قال بدون وعى : ايه الجمال دا
ادم بهمس : انت رايح خطوبتك
رحيم بصلته بضيق
ادم : بفكرك لتكون نسيت
يلا طلعوا على البيت بتاع لجين
ثريا بابتسامة : اهلا اهلا
رحيم : ازيك يا طنط
ثريا : الحمد الله يا حبيبى اتفضلوا
ثريا : محمود ادخل جيب لجين
محمود بضيق : حاضر
محمود دخل جابها و قعدها جمب رحيم فى الكوشة
طيف كانت بتبصلهم بحزن شديد و تحاول متعيطش ادم وقف جمبها و قال : بتحبيه صح
طيف : و بعدين
ادم بتنهيدة : انا معرفش هو بيعمل كدا ليه او ليه لجين بس انا مش عارف اقولك
طيف بابتسامة : ادعيلى ادعيلى يا ادم
ادم باس دماغها و قال : ربنا يهون عليك يا قلب اخوك
جيه وقت تلبس الدبل
لجين بخجل : ممكن تنادى رحيل تلبسهم لينا رحيم بابتسامة : من غير ما تقولى
رحيم : ماما
مرفت : نعم يا بنى خد الدبلة لبسهالها
رحيم : معلش نادى طيف تيجى تلبسهلنا
مرفت باستغراب : طيف
رحيم : معلش اتلغبط هاتى رحيل
مرفت : حاضر و شاورت لرحيل
رحيل لبست لرحيم الدبلة و جيت تلبس لجين بصت لطيف بزعل و طيف هزت دماغها بمعنى يلا و لبست للجين الدبلة
بدأ التصفيق يعلى وجيه الشباب شدوا رحيم علشان يرقص و جيت طيف شدت لجين علشان ترقص فى وسط البنات معاها بس لجين بصت لرحيم لقته بيبص جامد لطيف و طيف خدت بالها و فجأة سابت ايد لجين لما لقت رحيم جى على ناحيتهم
رحيم بهدوء : انت كنت هتعملى ايه
لجين : متخافش انا ما كنتش هرقص قدام الناس يا رحيم
رحيم بص لجين و قال : مش انت انت يا طيف كنت هتعملى ايه
طيف بخوف : كنت هاخدها ترقص فى وسطنا و كملت ببعض القوة دى عروستك علشان نفرحها حتى و ﻻ ايه
رحيم بهدوء : لجين انت عايزة ترقصى
لجين هزت دماغها بلا
طيف بغيظ : طب تعال حتى اقفى فى وسطنا و احنا هنرقص
رحيم بصلها بغضب و قال و هو بيكز على سنانه : مين الا هيرقص
طيف بثبات : انا و البنات
قبل ما رحيم يرد كانت جيت مرفت
مرفت : ايه يا طيف مجبتيش لجين و جيتى ليه
رحيم : هو انت الا بعتاها يا ماما
مرفت : ايوا فى ايه
طيف : اصل استاذ رحيم مش عايزنا نرقص
مرفت : ودى تيجى اكييد ﻻ
رحيم بضيق : خلاص خديهم و يدخلوا جوا يعملوا الا هما عايزينه و ميل على طيف و همس : اياك ثم اياك تنسى نفسك و انت بترقصى هكسرلك عظمك و يا ريت مترقصيش خالص
طيف : خليك فى حالك يا رحيم و روح شوف صحابك
رحيم لقى ادم و يحيى جاين عليه و خدوا بعيد
يحيى : هو احنا اه مش طايقينك على عملتك السودة دى بس لازم نوجب
و بدأوا يرقصوا
= هتاكلى الواد بعينك
عطر بصتلها بخضة : حرام عليك يا ميرا
ميرا : مركزة معاه ليه يا عطر
عطر: اصله قمر اوى وحشنى بقالى كتير اوى مشفتوش سبينى املى عينى منه
( طبعا دا حرام و ﻻزم نغض البصر )
ميرا : و لما هو وحشك نهيتى كل حاجة ليه
عطر بضيق : ملوش لزوم الكلام دا و يلا علشان طنط مرفت بتنادى
البنات دخلوا جوا البيت
لجين بدأت ترقص مع اصحابها و طيف واقفة بتبص للفرحة الا باينة على وش لجين
ميرا : ايه يا قمر مش هترقصى
طيف بضيق : لا
ميرا بصدمة : ﻻ بقا طيف الا بتعشق الرقص مش هترقص
طيف بجدية : ارقص اه بس مش قدام كل الناس الا غريبة دى اتحرج
( حتى الرقص مينفعش برا بيتك او بينك و بين صحابك طول مافى حد غريب بلاش و خصوصا لو كانوا رجالة غريبة و مش من محرمك احفظى ادبك و حيائك برا بيتك و صونى تربية اهلك ليك )
ميرا : عين العقل
الخطوبة خلصت على خير و عدى 3 شهور عليها طول الفترة دى و طيف بتحاول تتجنب رحيم على قد ما تقدر و فى نفس الوقت مستغربة ان رحيم مش مشغول بلجين زى ما كانت فاكرة و ان حياته ماشية عادى كأن مفيش لجين اصلا
و لجين الا طول الفترة دى محدش عارف يمسك عليها غلطة خلاص لجين بقت فى نظر الكل البنت الكاملة المتكاملة
= جدى انا عايز اتجوز
سعد بصدمة : انت عبيط يلا
رحيم : ايه العبط فى الا انا بقوله
سعد : هو انت مش كانت خطوبتك من 3 شهور
رحيم : حصل
سعد : ايوا عايز تتجوز ايه بقا
رحيم : انا خطبت عايز اتجوز بقا
سعد : مينفعش احنا قولنا كلمة للناس اتجوز بعد 7 شهور من دلوقتى
رحيم بسرعة : لا عايز اكتب كتاب بس
سعد بتنهيده : ليه الاستعجال اعرفها الاول
رحيم : انا عارفها بيما فيه الكفاية بقالها معايا اكتر من 3 سنين
احمد : بس يا بنى
رحيم : مفيش بس انا عايز اعمل كتب كتاب
سعد بيأس : اعمل الا انت عايزه
رحيم قام حضنه : ربنا يخليك لينا يا جدى
سعد : بس شوف رأى ام العروسة الاول
مرفت : هما زمانهم جاين
ثريا و بناتها و محمود و ميرا جم علشان معزومين على العشاء
بعد العشاء
رحيم : احم
محمود باستغراب : فى حاجة يا بنى
رحيم : بصراحة يا عمى انا عايز اكتب الكتاب محمود بصله بضيق : الرأى رأى العروسة و أمها
رحيم : رأيك ايه يا لجين
لجين و هى بتبص للارض : الا ماما تشوفه
رحيم : طنط ثريا
ثريا : ..............
سعد بصلها بصدمة
و نكمل بعدين بقى
معلش انا عارفة ان هو قصير خالص بس
ايه رأيكم فى الرواية بكل صراحة يا جماعة انتم الا بتقراؤه يعنى ايه الحاجة اللى مش عجبكم ايه الحاجة اللى حبينها و مش عايزينها تتغير و هل تصرف طيف صح و يا ترى ثريا قالت ايه و ليه سعد اتصدم و ليه رحيم عايز يكتب كتاب شاركونى ارائكم بقرأ التعليقات كلها يلا أحلام سعيدة او يوم سعيد ليا و ليكوا ان شاء الله سلام
#Alaa_Hany
•تابع الفصل التالي "رواية خداع نفسي" اضغط على اسم الرواية