رواية حب لا ينتهي (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم زينب رشدي
رواية حب لا ينتهي الفصل الرابع والعشرون 24
نعمه: بس متقوليش كده اللى حصل مش بطوعك وربنا يعلم ان مفيش فى قلبى ليكى غير المحبه ومستحيل الاقى مرات ابن احسن منك
ساره:اذا كان كده فسامحى سيف كمان
نعمه:لسه متخانقين وبتصالحينى عليه
ساره بحزن: معلش هو بس متعصب وانتى عارفه ان اكتر حاجه بيكرها الكدب وان حد يخبى عليه حاجه
نعمه: على رايك انتى فاكره لما خبيتى عليه انك انتى اللى ساعدتيه في المشروع الجامعه من بعيد ولما عرف قلب الدنيا وقعد اسبوعين مش بيتكلم معاكي لولا انك عيتى مكنش كلمك
ساره: متفكرنيش ي ماما ابنك ده غريب ممكن حاجه تافهه يزعل عليها ويعمل مصيبه وحاجه كبيره تعدى ولا كان حاجه حصلت
نعمه: مش ابنى بس كتر خيرك والله
دخل علينا سيف
سيف:انا متاسف
نعمه: على انك خبيت عليا ولا على عصبيتك اللى على البنت
سيف بصلى وسكت
نعمه: مقالتليش حاجه صوتك كان عالى وكنت هدخل بس قولت اسيبكم تحلوا مشكلكم لوحدكم مراتك اصيله كانت بتصالحنى عليك وقالتلى السبب عشان تريح ضميرها وده مغيرهاش فى نظرى بالعكس زاده فى نظرى
ساره: ربنا يخليكى لينا ي ماما
نعمه: وانا كمان اللى قولتلها تيجى من غير ما تقولك
سيف: مسمحانى
نعمه: انا مسمحاك لان مبقدرش ازعل من عيالى الدور والباقى على البنت اللى اتعصبت عليها وهى ملهاش ذنب
ساره بضيق: انا همشى
نعمه: اقعدوا اتكلموا لحد ما احضر الغدا
ساره: معلش ي ماما لازم اروح
سيف: عايز اتكلم معاكي
ساره: كلامك وصلى خلاص عن اذنك ي ماما
نعمه: مش هتكلم لانها حاولت تهديك وانت زعيق زعيق واعتقد من غير سبب
سيف: اروح وراها
نعمه: براحتك
خرجت من بيت سيف انا مش زعلانه من سيف لانه ممكن يكون عنده حق وكمان عشان زي ما قولتلكم لما بيكون متعصب بيقول كلام يندم عليه بس لما يهدى هيصلح كل ده وانا متاكده روحت البيت لقيتهم قاعدين قدام التلفزيون
حبيب: اهلا بالترند بتاع العيله
ساره: انت عرفت
منى: وفى حد معرفش
سلوى: رومانسين اوى ما شاءلله
حبيب بابتسامة: منكرش ان اللى حصل غلط وميصحش حتى وانتوا متجوزين بس فرحان انكم كويسين
منى: وانا كمان فرحانه ان ربكم هداكم وانك اتعدلتى معاه بدل وشك الخشب اللى على طول مصدراه
ساره: هتقولي زيه برضو بس كويس انكم مش مضايقين كده عمر بس اللي مضايق
حبيب: عمر ده ربنا يهديه
سلوى: اصلا بشك انه بيحبك وان مش اخوكى
حبيب: سلوى
ساره: بتهزر ي بابا وبصراحه انا كمان بحس زيها
منى: طيب احضرلك الغدا اختك مستنياكى واحنا لسه متعشناش
ساره: مع ان مش جعانه بس ماشى
حبيب: مش جعانه ايه بس ده انتى بقيتى النص ومش بتقعدى معانا علي سفره ابدا
سلوى: عشان الفستان يبقى حلو عليها اكيد
ساره: لا والله بس انا اتعودت وانا مسافره ارجع تعبانه انام على طول
منى: ده كان زمان اروح احضر بقا
سلوى: صحيح ي ساره قررتوا فرحكم امتى
ساره: لسه مقررناش
حبيب: هتعيشى مع حماتك ولا فى بيتكم
ساره: لا مع ماما نعمه
سلوى: ليه وانتوا شقتكم جاهزه مكنش هو كان عايش فيها لوحده يجى لما يتجوز يسبها
منى بصوت عالى: سبيهم براحتهم وتعالى سعدينى
سلوى: حاضر
ساره: بابا كنت عايزة اقولك حاجه
حبيب: طيب تعالي فى المكتب
ساره: لا اغير هدومى ونتعشي ونتكلم بعدين
غيرت هدومى واتعشيت وقعدت انا وبابا فى المكتب وحكتله على اللى حصل مع مامت سيف
حبيب:هي كان لازم تعرف دي حاجه مفهاش كلام بس عن طريقكم انتوا الاتنين مش من نفسك لان زي ما انتى شوفتي هى فكرت ازاى وتخيلت ان ابنها مش واثق فيها
ساره: مكنتش اقصد والله بس كلامها اجبرنى اقول الحقيقه
حبيب: طيب ودلوقتى انتى زعلانه من سيف
ساره: منكرش انه كلامه ضايقنى بس عارفه ان ميقصدش
حبيب: طيب ربنا يسترها معاكم ويهدى سركم
ساره: يلا تصبح على خير
خرجت من عند بابا على اوضتى انا متعوده دايما احكى ل بابا او ل عمر دخلت عليا ماما
منى: خلصتى كلام مع ابوكى ي حبيبت اخوكى وابوكى
ساره: امممم غيرانه
منى: واغير ليه خودى جبتلك شويه قمصان وكاش ميوهات قصيهم
ساره بعصبيه: ايه ده هو انا صغيره ما قولت هنزل اشتري لوحدى
منى: اه صغيره اول مره لما سبتك تشترى لوحدك جبتى بجايم قطط وارانب وفضلتى تقولى مش هلبس غيرهم
قيصى اخلصى وكون فى علمك اي حاجه هتشتريها هكون معاكى
خرجت امى وفضلت اقيسهم وكنت مستغربه نفسى جدا وانا بقيس الكاش ميوهات عجبنى واحد فضلت بيه شويه وبعدين قلعته ومن غير ما اشيل حاجه ونمت صحيت على ملمس حنين على وشى فتحت عيونى لقيته سيف غمضت عينى تانى وفتحتها بصدمه لما استوعبت غطيت نفسي بسرعه
ساره: انت ايه اقصد انت ازاى يعنى…..
سيف: طيب وزمتك فى واحده تستقبل زوجها كده
ساره بعصبيه: انت اتجننت ي سيف انت فى اوضه نومى اصلا الساعه كام
سيف: تلاته
ساره بصدمه: تلاته باليل بتهزر
سيف: طيب ممكن تتعدلى كده ونتكلم على فكره انا جوزك وعادى اشوفك بالبجامه
ساره: لا انت مجنون انت جاي البيت الساعه تلاته وعايز تتكلم مين دخلك اصلا
سيف: مش هقولك ثم انا جاي اصالحك
ساره: تصالحنى الصبح مش دلوقتي
سيف: مقدرتش استنى لصبح اعمل ايه
ساره: متزعلنيش من الاول
سيف: غصب عنى وانتى عارفه
ساره: طيب ي سيدى سمحتك امشى بقا
سيف بيقرب:مش من قلبك
ساره بتوتر: سيف اعقل انت عايز ايه
سيف باص رأسها وبعض: ايه هبوس راسك فى ايه
ساره بحرج: طيب اخرج
سيف: لا انا هقعد معاكي نصلى الفجر سوا وبعدين امشي
ساره: ي حبيبى اعقل الكل بيصحى يصلى الفجر هيشفوك وتبقى فضيحى
سيف: والله ازعل يعنى واحد ومراته بيصلوا فين الفضيحه فى كده
ساره: ي لهوى على البرود ي سيف لسه فاضل ساعتين على الفجر
فجاءه لقيته نام جنبى واتغطى وخدنى فى حضنه
ساره بحرج: سيف
سيف: ساره اسكتى انا بحلم بالحظه دي من زمان
ساره: مش دلوقتى ي سيف
سيف: انا مش هقرب منك انا هتكلم معاكى شويه
ساره: سيف متوترنيش
سيف: تعالى نتكلم فى موضوع ونديع التوتر
ساره: زي ايه مثلا
سيف بخبث: جيبى بوسه
ساره بعدت بصدمه: سيف
سيف بضحك وقربها: هههه بهزر والله تعالى لتوقعى انتى متخيله ان فرحنا بعد شهر ومحضرناش حاجه
ساره: ايوه فعلا بس كل حاجه واقفه على حجز القاعه
سيف بخبث: اه وانا شايف انك خلصتى شرى الملابس ولا ايه
ساره باستغراب: تقصد ايه
سيف قام ومسك القمصان اللى كنت بقيسها قومت بسرعه شلتها وشلتهم في الدولاب
سيف بخبث: حلو الاسود ده
ساره بحرج: على فكره مش بتوعى
سيف: والله
ساره: اقصد مش انا اللى جيباهم
سيف بابتسامة: دي حاجه واثق منها لان جهازك اللى عندى كل بجايم عليها صور كرتونيه
ساره بصدمه: هما لسه عندك
سيف:اصلا مفيش حاجه اتغيرت في البيت
ساره: طيب هنحجز القاعه امتى
سيف: المفروض بكره عشان نلحق نجهز الباقى
ساره: خلاص بكره نحجز القاعه وبعدين نطبع الكروت
سيف: وفستانك
ساره: هكلم ديزين تعرفه ديما تجهزه
سيف: مين ده
ساره: ده اكبر ديزين في دبى وانا وديما متعودين يعملنا فساتين وقولت ل ديما تكلمه يعملنا احنا التلاته
سيف: اممم طب كويس
ساره: على فكره ممكن يعملك بدلتك
سيف: لا ملهوش لزوم
ساره: لا عشان خاطرى خليه يعملوه ده هيبقى مناسب مع فستانى
سيف بحب: انتى ملاحظه انك متغيرى اقصد انك مهتميه بالفستان والبدله وطريقتك معايا اتغيرت
ساره: يعنى احسن من الاول
سيف: طبعا وعشان كده انا موافق يعمل البدله
ساره: خلاص انا بكره اقول لعمر عشان مروان اصلا بيعمل عنده وبعدين اخد مقاسكم
سيف: طيب هيوافق اصل انا اعرف الناس المشهوره دي معندهاش وقت
ساره: هيوافق لان انا وانت مدراء لاكبر شركات في الشرق الاوسط يعنى ناس مهمه وده يعتبر اعلان وديما دكتوره مشهوره هناك
سيف بابتسامة: وانا الترند اليومين دول
ساره: اه والله ده عمر لسه مش بيكلمنى
سيف بفرحه: احسن ابقى زعليه يوم فرحنا كمان
ساره: متقولش كده ده حبيبى
سيف: اسكتى ده انا خايف اروح الاوتيل القيه قاعد على السرير مستنينا زى عريس في جهه امنيه
ساره بضحك: هههه لا مش لدرجاتى
سيف: واكتر وانا انسى وانتوا بتنقلوا الحاجه وبرتبوا البيت الاقى هدوم ليه فى دولابى ولما اساله يقولى عشان لما اجى اقعد يومين كل اسبوع مقعتش اجيب هدوم من بيتنا
ساره: اخويا وخايف عليا الله
سيف: هو انا هغت*صبك
ساره بغضب: على فكره انت بقيت قليل الادب اخرج برا بقا
معبرنيش وراح على السرير واتغطى تانى واول لما اتكلمت معا شدنى في حضنه ونيمنى
سيف: قولت هقعد لحد منصلى وامشى
ساره: طيب متكلمنيش
سيف بص في عيونها: وحشتنى عيونك انتى عارفه انا مش مصدق ان اتجوزنا كنت بحلم ان اقرب منك واخدك في حضنى (وقرب من رقبتها واستنشق ريحتها) واشم ريحتك واشوف شعرك واملس على شعرك كل احلامى كان بيكى ودلوقتى بتتحقق
سيف بحب: عارفه خايفه لاخوكى الرخم يطب علينا ويبوز كل الرومانسية دي
ساره بضحك: ههه على فكره انت ظالم عمر
سيف: ظالمه اااه والله انا متاكد ان الليله مش هتعدى من مفسد الحظات عمر
ساره بابتسامة: سيف
سيف بحب: ي عيون سيف
ساره: بغض النظر عن الهزار بس انا مرتاحه جدا كده ومش عايز ابعد خالص
سيف بحب وشدد فى الحضن: ي قلب سيف ده مكانك اصلا انا اللى بقولك اوعى تبعدى بعادك من تانى هيقتلنى ي ساره
ساره بخوف ودمته اكتر: بعد الشر عليك متقولش كده
سيف بابتسامة: تصبحى علي خير ي قلبى
ساره براحه وحب: وانت من اهل الخير يا روحى
سيف: بحبك ❤
حبيت اخرج من النكد واقفلها قفله رومانسيه حابه اعرف رايكم في البارت
•تابع الفصل التالي "رواية حب لا ينتهي" اضغط على اسم الرواية