رواية ذات 17 عام ولكن (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم ايه طه
رواية ذات 17 عام ولكن الفصل الخامس عشر 15
البارت15
مصر ولكن بعد فتره رفعت قضيه حضانه ماليه واستندت ان عمك مريض ومش بتابع شؤونه الماليه وخايفه عليها منا ناكل حقها ساعتها عمك جاب المحامى وكتب كل حاجه باسم رهف ودا استندنا عليه والقضيه لسه شغاله بس اتفاجات انها نزلت مصر وطلبت من رهف تفتح لها حساب خوفنا انا وعمك لتمضي رهف على تنازل ولا اى حاجه ولا تكسب القضيه وساعتها حقها فعلا هيضيع او لو جت وطلبتها تعيش معاها احنا مش هنعرف نرفض علشان بردو دى امها ساعتها جوزناكم علشان تبقى دى الشوكه اللى تقف قصاد اى تخطيط منهم بس اسمع رهف متعرفش اى حاجه عن القواضي ولا كتب كتاب ولا اى حاجه وانا قولتلك علشان تبقى عارف لو اتعرضت لاى حاجه تبقى فاهم ومتتصدمش بس دا مش هيغير حاجه خالص بينكم الامور بس تهدا وتطلقو على طول.
جاسر:نتطلق هو احنا هنتطلق.
الجد:ايوة لما الامور تهدا الا اذا كنتم مش عايزين وبصراحه كدا انا عايزيكم تفضلو مع بعض محدش هيخاف عليها قدك يابنى بس انا مفتحتش معاك الموضوع دا علشان عرفك عندى وهتعند معايا فسبتك وكنت بدعلكم كل يوم ان ربنا يوفق قلوبكم على بعض.
جاسر:شكل كدا دعوتك استجابت ياجدو.
الجد:بتتكلم صح ياجاسر يابنى بس ليه مقولتليش.
جاسر:انا لسه مش متاكد من اى حاجه بس حاسس احساس غريب معاها لسه مش عارف ايه هو بس هى ايه معرفش وحتى لو عرفت اننا متجوزين بالطريقه دى هتكرهنى وتبعد عننا كلنا انت ممكن تخليها تفقد الثقه والامان فينا بالحركه دى ياجدى.
الجد:انا اكيد مقصدش حاجه زى كدا احنا كنا عايزين مصلحتها ونحافظ على حقها من الغيلان اللى عايزه تاكلها نايه دى وللاسف واحده من الغيلان دى اقرب حد ليها امها.
جاسر:بس لوعرفت هتعمل ايه بقولك ايه ياجدو متاخدها كدا فى وقت هادى وتفهمها زى مافهمتنى كدا وهى اكيد هتستوعب هى هتصدم زى فى الاول بس هتستوعب.
الجد:لا يابنى هى حالتها النفسيه وحشه اصلا من زياره امها الاخيره وهى ذات نفسها متلخبطه ومعندهاش ثقه فى نفسها ولا قوه على طول ضعيفه وخايفه وانا لو حكيت لها كل دا احتمال تخاف تطلع من باب اوضتها وانا عايزة تعيش وتنبسط ومتخفش من حاجه ولا تشيل الهم لسه الصغيره على الكلام دا والبركه فيك بقى.
جاسر:مش فاهم يعنى ايه البركه فيا.
الجد:يعنى حاول يابنى تقربو من بعض تتعرفو اكتر على بعض كانكم فى فتره الخطوبه مش يمكن ربنا يوفق بين قلبكم وساعتها لما تعرف هتتصدم اه بس مش هيبقى عندها مانع.
جاسر:ان شاء الله ياجدى.
...........نرجع للوقت الحالى.....................
جاسر لنفسه:اهى عرفت ياجدى ومعرفش عرفت ازاى وايه اللى اتقال لها من قبل حتى ما احاول اعمل ايه انادلوقتى ايه الموقف اللى انا فيه دا.
شعر بايديها تتحرك من بين ايديه مال على جبينها.
جاسر:رهف انت صحيتى انتى سمعانى رهف.
استيقظت رهف وهى تفتح عينيها بالم والرؤيه غير واضحه ولكن بعض لحظات وضحت ورات جاسر
رهف:اه دماغى ياابيه وجعانى اوى.
جاسر بيسندها حتى ترتاح فى قاعدتها
جاسر:الف سلامه عليكى انتى اكلتى حاجه من اول النهار.
رهف:مش فاكره بس تقريبا اكلت بسكوت وحلويات فى المدرسه.
جاسر:بسكوت وحلويات هو انتى فى حضانه وبعدين هو دا اكل اصلا انتى عارفه الساعه كام.
رهف:حتى وانا فى الحاله دى بتزعقلى بردو وبعدين هتبقى كام يعنى 6او7 المغرب.
جاسر:مش بزعقلك ولا دا قصدى بس انتى لازم تاخدى بالك من نفسك انتى مش صغيره علشان حد يفكرك بمواعيد الاكل او اللى انتى تاكلى وبعدين الساعه 10 بليل.
رهف:نعم ع عشره عشره ازاى انا بقالى كدا ايه هنا.
جاسر ينظر لساعته:يعنى فى حدود ساعه ونص ساعتين نايمه.
رهف:ياخبر دا زمان جدو وبابا قلقنين عليا.
جاسر:لا متخافيش انا اتصلت بجدى واقولتله انك عندى وهنخلص شغل واعشيكى برا ونروح سوا.
رهف:وجدو وافق ناكل اكل من برا.
جاسر:امال مستهونا بيا ولا ايه.
رهف:ياخساره طب مش كنت تقول كنت اظبط نفسي بدل المنظر دا.
جاسر:انا اللى اقول بردو هو انا اللى طبيت عليكى زي القدر المستعجل.
رهف:اه صحيح فكرتنى انا كنت جايه ليه ازاى انت يااستاذ تب......
يقاطعها جاسر وهو يضع يده على فمها
جاسر:ششششش ممكن تكملى الكلام دا بعد مانتعشى علشان انا واقع من الجوع ومش عايز حاجه تعكر مزاجى ممكن.
رهف:ممكن بس علشان انا كمان جعانه جدا والا مش هيفرق معايا مزاجك فى حاجه.
جاسر:انا حاسس كدا ان فيه صوت بيعلى وقله ادب بتتقال صح ولا انا متهيالى.
رهف:وهى تتصنع التعب بعد ماعرفت المصيبه اللى ممكن توقع فيها اه دماغى مش قادرة اكيد بخترف من التعب هتاخد بردو بتخاريف تعب انت اكبر من كدا.
جاسر:صدق اللى قال عليكى لمضه.
رهف:مش بحب كدا وربعت يديها ولفت وشها الناحيه التانيه.
جاسر وقد امسك بدقنها ولف وشها ناحيته
جاسر:مش بتحبى ايه.
رهف وقد شغرت بخجل نظرت فى الارض
رهف:لمضه مش بحبها.
جاسر:بتضيقك لمضه.
هزت رهف راسها بمعنى الموافقه.
جاسر:طب يالمضه يالمضه يالمضه.
رهف بزعل وعصبيه طفوليه:تصدق انك....
جاسر:انى ايه ها كملى سكتى ليه.
رهف:وهى تعض على شفتها السفليه وتمسك راسها تتصنع المرض: دماغى ياابيه دوخت قاعدتنى.
سندها جاسر واعطها كوبايه مايه ومسك شفتها وحررها من تحت اسنانها
جاسر:متعمليش الحركه دى تانى وبعدين انا بعديلك بمزاجى مش كل ماتتزنقى تقولى دماغى ودايخه ماشي.
رهف هزت راسها بخجل بمعنى موافقه.
جاسر:انا بقى عايزك تحكيلى كل حاجه حصلت معاكى برا من اول ما وصلتى لحد ما الامن ما طلع فاهمه.
رهف حكت له كل حاجه حصلت معاها.
جاسر قام باس راسها وقالها:حقك عليا وانا هجبلك حقك دلوقتى ادام عنيكى.
ذهب الى مكتبه ورفع سماعه التليفون:دخليلى بتوع الامن.
افراد الامن دخلو.
وجاسر جالس على مكتبه
جاسر:انتو عارفين انا عايزيكم فى ايه طبعا.
واحد من افراد الامن:احنا ملناش ذنب يابيه احنا جالنا امر من مكتب حضرتك اننا نحصر ومكناش نعرف ان الهانم تبقى مرات سعادتك.
جاسر:ودا يغفرلكم يعنى عارفين يعنى ايه حد يمسك لا يلمس حد مراتى عارفين انا ممكن اعمل فيكم ايه.
وخبط بايديه على المكتب.
احد افراد الامن:اللى تشوفه سعادتك احنا تحت امرك.
وهنا وقفت رهف:بلاش تعملهم حاجه ياجاسر هما فعلا مغلطوش فى حاجه هما كانو بينفذو الاوامر وبس ونظرت لهم مع انكم حتى لو بتنفذو الاوامر وبس اعرفو ان دى بنت مينفعش تتعملو معاها بالعنف دا
•تابع الفصل التالي "رواية ذات 17 عام ولكن" اضغط على اسم الرواية