رواية ذات 17 عام ولكن (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم ايه طه
رواية ذات 17 عام ولكن الفصل الرابع 4
البارت4
هى مش خارجه بالمنظر دا ياتطلع تغير يااما مفيش خروج من اصله.
رهف:يووووو بقى انا متعودتش على التحكمات والصوت العالى دا وبعدين جدو قالى اطلعى.
قام جاسر ومسك ودن رهف:شكلك نسيتى نفسك انا ابيه جاسر ولازم تسمعى الكلام وانا مبحبش اعيد كلامى مرتين فاهمه.
رهف تصوت بالم :خلاص فاهمه فاهمه.
وطلعت وهى تدبدب الارض من غضبها تغير ملابسها لترتدى فستان طويل باللون الاخضر وكوتشي وشنطه بيضاء ومازادها اللون الا جمالا واشراقه.
ونزلت وتقول:ها حلو كدا ولا فيه كلام تانى.
زين:زى القمر ياحبيبتى.
جاسر:ايوة كدا.
رهف:ممكن بقى تبعتلى طلبات المدرسه علشان الحق اروح واجى.
جاسر:لا.
رهف:يعنى لا.
جاسر قام وقف.
قامت رهف تستخبها فى جدها:والله لو شدتنى من ودنى تانى لاصوت وانت حر بقى ياجدو بقى خليه يبعد عنى.
جاسر:انا رايح معاكى علشان السواق راح يوصل امى عند خالتى.
رهف:يانهار اسود هو انت هتيجى معايا لا خلاص انا هروح فى اي وقت تانى اشترى الحاجه شكرا.
زين ضاحكا:طب اطلعى من ورايا وقولى الكلمتين دول ياجبانه وبعدين مش انتى قولتى انك عايزه تشترى حاجات ليكى ليه تاجليها.
رهف:بصراحه كدا بقى انا مش عايزة اخرج مع ابيه جاسر انا خايفه منه ليشخط فيا ولا يزعقلى.
زين:لا متخافيش انا هضمنهولك وبعدين هو بيتكلم على مصلحتك يبقى ليه تخافى.
رهف:انت مشفتش ياجدو ازاى صوته عالى وبيزعق وكمان ودانى اه يا ودانى لسه وجعانى لحد دلوقتى.
جاسر:ايه شغل العيال والدلع الماسخ دا مش عايزة تروحى ان شاء الله عنك ماطلعتى انا غلطان سايب شغلى علشان اوديكى.
رهف:اهو شفت ياجدو لسه مطلعناش من البيت اهو وزعقلى اعمل ايه انا دلوقتى.
زين ضاحكا:حسستونى ان انا فى حضانه ماخلاص بقى ياولاد وانت ياجاسر يابنى طول بالك عليها شويه هى لسه مش متعوده على الجو هنا.ويلا بقى علشان متتاخروش.
طلعو من المنزل وركبو السياره ودقائق ووصلو المول.
جابو ملابس للمدرسه ومستلزمات المدرسه دخلت محل ملابس لتشتري لها ملابس تناسب اوضعاها الجديده وخلصت.
جاسر:هو خلاص كدا ولا لسه فى حاجه تانى.
رهف:معلش تعبتك معايا بس هو خلاص كدا.
جاسر:خلاص استنينى فى الكافيه دا هطلع احط الاكياس دى فى العربيه وارجعلك دا انتى نشفتى ريقى من كتر اللف معاكى.
رهف:خلاص ماشي وبعدين مانا قولت اسفه خلاص.
جاسر:يابت هو انتى مش هتبطلى لاماضه اشدك من ودانك ادام الناس دلوقتى.
رهف:لا خلاص والنبي ياابيه انا بهزر معاك اطلبلك حاجه عقبال ماتيجى ولا تطلب انت.
جاسر:ممكن قهوه مظبوط.
وسابها مشي وهي راحت الكافيه وطلبت قهوه مظبوط وعصير فريش ليها.
وهى قاعده ماسكت فونها وفتحت الكاميرا لتطمئن على شكلها مهندم وتلتقط كام صورها لها ليظهر،فى خلفيه صورة شابين ويقتربو على ترابيزتها.
الشاب1:ممكن نتعرف.
رهف:لوسمحت ابعد مينفعش كدا.
الشاب2:ليه بس احنا لاقيناكى قاعده لوحدك قولنا نسليكى.
رهف اتوترت من قربهم وقررت انها تقوم تمشي.
الشاب1 مسك ايديها:رايحه فين بس احنا لسنا بنتكلم.
رهف بتوتر:لو سمحت سيب ايدي مينفعش كدا .سيب ايدى بدل ما انادى على امن المكان.
الشاب2:الحق بتقولك مينفعش وتنادى على امن المكان ههههههه.
الشاب1:منا قولتلك يابنى شكلها مش من هنا.ها بقى قولتيلى اسمك ايه....وفجاه ضرب بوكس وقع على الارض.
رهف:ابيه الحقنى ياابيه.
مسكهاووقفاها وراه وفضل يضرب فى الشابين لحد ماجه الامن وبعدهم عن بعض واخدو الشابين وطلعو برا واعتذرو لجاسر فهم يعلمون جيدا من هو.
جاسر ممسك بذراع رهف بقوه:انتى ايه اللى وقفك معاهم انا مش قولتلك استنى فى الكافيه مش بتسمعى الكلام ليه.
رهف بعياط:والله انا روحت الكافيه حتى طلبتلك القهوه بس طلعت الموبيل اخد صورة ليا هما طلعو فى الصورة وفضلو يرخمو عليا وقاعدو معايا على التربيزه بالعافيه ولما مشيت وسبتهم هما جم ورايا ومسكونى وحضرتك جيت.اااه دراعى ياابيه بتوجعنى.
جاسر:طب بطلى عياط وبيطبطب على كتفها اهدى يارهف خلاص بقى الناس بتبص علينا.
رهف بتمسح دموعها بكفوف ايديها زى الاطفال:طب انا عايزه ايس كريم.
جاسر:هههه ايس،كريم ماشي ياختى تعالى.وراحو واشترو ايس كريم وبياكلوه جاسر:شفتى بقى لما زعقتلك علشان تغيري اللى كنتى لبساه كانت لمصلحتك ازاى لو كنتى نزلتى باللى كنتى لابساه كان هيبقى ايه وضعك.
رهف:والله ياابيه مش هتفرق كتير منا غيرت ولبست طويل زى ماحضرتك قولت واتضايقت بردو واتعاكست فملهاش علاقه باللبس.
جاسر:اى نعم حصل معاكى موقف وحش بس مش معنى كدا انك بردو تلبسي قصير ولا ضيق انتى خلاص كبرتى فاهمه ولا لا ولو كنتى نزلتى بالقصير كان زمانى متخانق عشر مرات مش مره واحده حافظى على نفسك علشان مفيش حد هيعرف يحافظ عليها غيرك ماشي وبعدين انتى هتقابلى من عينه الناس دى تانى وتصرفك دا معجبنيش بالمرة.
رهف:امال كنت عايزنى اعمل ايه ياابيه.
جاسر:اديله بالقلم على وشه ونادى الامن.
رهف:منا قولتله هناديلك الامن بس هو ضحك عليا ومصدقش.
جاسر:هبله هتفضلى هبله لحد امتى مش عارف يابنتى بقولك افعلى يعنى اضرب وانادى فعلا مش تهدديهم انك هتعملى دا فهمتى.
رهف:ايوة فهمت بس شكرا ياابيه انك جيت فى الوقت المناسب.
جاسر:العفو متقوليش كدا انتى بنت عمى يعنى لحمى وعرضي بردو.وبص ليها واول مره ياخد باله من لون عينيها اللى ساحره ولكن سرعان ماخرج من شروده على صوت رهف:مش يلا ياابيه زمان بابا خلص الجلسه وحشنى اوى.
جاسر:اه صح يلا بينا.
وخرجو وذهبو للمنزل.
اخذت رهف من جاسر اكياس الاشياء وقالت لهم هطلع احط الحاجه فى اوضتى وانزل على طول.
زين:انا هقوم اطلع لمحمود امهدله عقبال مارهف تنزل تبعتوها على اوضه محمود ماشي.
جاسر:حاضر ياجدو.
بعد ما مشي زين.
نرمين:ايه هنشتغلها سواقين وشيالين كمان.
جاسر:فى ايه ياماما انتى ليه مضايقه من رهف كدا على فكره دى بنت عمى ولسه جديده على البلد مش المنطقه ولازم اكون معاها واحميها انا مش شايف فيه مشكله خالص.
نرمين:يا سلام ما خالتك نقلت من اسكندريه وجت القاهره اقعدت اتحايل عليك علشان تاخد خلود بنت خالتك وتعرفها الاماكن ولا تروح معاها مشوار مهى كمان جديده فى المنطقه ولا هو عند رهف حلو وخلود لا.
جاسر:ياماما انا كان عندى شغل مهم جدا الفتره اللى فاتت دى محدش ينفع يشتغل عليه غيري وبعدين خلود عندها اخوها اما رهف معندهاش غيرنا.
•تابع الفصل التالي "رواية ذات 17 عام ولكن" اضغط على اسم الرواية