رواية عندما يأتي العوض (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم اماني السيد
رواية عندما يأتي العوض الفصل الرابع عشر 14
البارت الرابع عشر
زكى : يعني موافقه ترجعيلى وننسى اللى فات
زليخه: للاسف صعب او تقدر تقول مستحيل انا حياتي خلاص رتبتها وعارفه انا عايزه ايه وهعمل ايه ومعنديش استعداد اتخلى عن اللى عايزاه
انا هنا عشان ولادى عشان عارفه انهم اكيد محتاجنلى وهرجع تانى بلدى واعيش هناك وائل راجل وبكره يتجوز ومش هيبقى محتاجنى وهيكون اسره ويسر زيه ورولين لو وافقت تعيش معايا مش هتندم لحظه انها قررت تعيش معايا
إنما انا اسفه صعب ارجع زى ماكنت والجرح اللى شفته منكم صعب يتداوى يكفى أن ابنك الكبير راح خطب من غير امه حتى محاولش يدور عليها اكتفى ببلاغ
وبصت لوائل : افرض كنت انتحرت يا وائل مكنتش حتى هتفكر تترحم على امك صح
وائل: انا أسف حقك عليا انا غلطان
زليخه : عارف يا وائل طول عمرى بحلم باليوم اللى هتخطب فيه وتتجوز واجى اتقدم واشوف مراتك انت حرمتنى من اليوم ده من ساعت ما ولدتك وانا بحلم باليوم اللى تكبر فيه وانا اختارلك عروسه وواحده تعجبك وواحده لأ بس انت ضيعت فرحتى اعتبرتنى مت
وائل: انا اسف اسف حقك عليا بصى اعتبرينى مخطبتش انا كده كده سبتها وهسيبك تختاريلى عروسه على زوقك ها
زليخه: يا سلام وخطيبتك
وائل: سبتها بقالى شويه هى واخوها طلعوا طماعين وكانوا عايزين يوقعونا فى بعض
ماما صدقيني انا ندمان ندمان على حاجات كتير اوى فى حياتى ووعد منى هتغير
قضوا اليوم مع بعض وحكوا لامهم كل حاجه حصلتلهم في غيابهم ويسر حكتلها على موضوع عامر بالنسبة لزليخه ماتكلمتش خالص عن موضوع ريحان عشان خاطر نفسيه اولادها وابوهم ووائل نزل يجبلهم اكل جاهز وهو نازل قابل نرجس وافتكر كلام يسر
نرجس بصتله ومشيت من غير ماتسلم عليه بس هو وقفها
وائل : ازيك يا نرجس عامله ايه وليه ماسلمتيش عليا
نرجس: ازيك يا وائل وعامل ايه . صحيح الف مبروك على الخطوبه ربنا يتمملك على خير رولين بلغتنى
وائل: لا انا مش خاطب ولا هخطب ده كان موضوع كده وراح لحاله
نرجس: ربنا يعوضك عليك
وائل: على فكره ماما جت وسالت عليكى ونفسها تشوفك وكانت يسر هتتصل بيكى بس سبحان الله قابلتك وانا نازل
نرجس: بجد طيب حمدالله على السلامه
وائل: مش هتيجى تسلمى عليها
نرجس: لازم استاذن اخويا الاول
وائل: طيب قوليلوا وروح سلمى عليها
سابها ومشى وراح جابلهم اكل كتير اوى وعمل حساب نرجس وكلم يسر وقالها لو نرجس جت ماتسبهاش تمشى ولما نرجس راحتلهم البيت كلمت يسر اخوها وعرفته
وصل وائل وكان جايب فراخ وكفته وطرب وكفته وممبار ومكرونه بشاميل ومشروبات غازية بأنواع مختلفه وطلع البيت
زليخه: ايه الريحه الحلوه دى حماتك بتحبك يا نرجس هتتغدى معانا انهارده
نرجس : لأ الف هنا انتوا انا لازم امشى
وائل: ازاى بس عيب كده يا نرجس لازم تتغدى معانا وبص لامه
عارفه يا ماما وانتى مسافره ولما يسر كانت بتسافر نرجس كانت بتجهزلنا اكل وتبعته دايما
زليخه: نرجس طول عمرها اصيله وبنت اصول وبنت ناس ورينا يعلم معزتها عندى ولو مجتش اكلت وقاعدت قبلنا انا مش هقعد
بالفعل نرجس قاعدت ويسر وامها جهزوا السفره وكانت رولين قاعده جمبها
وائل : رولا قومى هاتى كوبايات وصحى بابا ياكل معانا
رولين: حاضر وقامت رولين فعلا وراح وائل قاعد جمب نرجس على السفره وكانت زليخه ويسر قاعدين بيضحكوا عليه
زليخه: اخوكى ومراته عاملين ايه
نرجس: بخير بيسلموا عليكى وهيجوا يزوروكى إن شاء الله
وائل بقى يحط كل شويه اكل قدام نرجس ويصبلها مشروب وكل اما تخلص يحطلها تانى
نرجس : ميرسى يا وائل بس كده خلاص مش هقدر مافيش مكان حرام عليك
وائل: طيب دى اخر حاجه كليها
نرجس: مش قادره بجد
وائل: بتسبيل عشان خاطرى
اخدتها نرجس منه وكلتها
خلصوا غدا وقامت نرجس تساعدهم في لم الاكل من على السفره واستاذنت عشان تمشى
وائل: استنى هوصلك
نرجس: لا طبعا مايصحش احنا فى نفس البيت الفرق بينا المدخل يعنى حتى مش هطلع على الشارع
وائل: طيب استنى اوصلك حتى للباب
وفعلا وصلها واخد منها رقمها
دخل الصاله لقاهم قاعدين وابوه فى ايده علبه دهب
زكى : اتفضلى يا زليخه الدهب ده حقك
زليخه: شكرا يا زمى صدقنى انا مش محتاجه
زكى : بس ده حقك يا زليخه ومقدرش انكر دول نفس عدد الجرامات اللى اخدتها منك بتاعت شبكتك ودهبك اللى كان معاكى قبل الجواز واخدته منك بعته عشان افتح بيه مشروعى اللى معمول يدهبك يعنى اللى احنا فيه ده من خيرك وكمان دهب امى اللى اديتهولك وانا اخدته منك غصب
عشان تريحينى واكون مستريح خديهم
وصدقينى مش هطلب منك رجوع تانى لان مبقاش في وقت
وطول منا عايش في البيت هدفعلك اجار البيت زى الغريب
وافقت زليخه على كلامه عشان تريحه وقررت ان الدهب ده هتقسمه على بناتها وتدى وائل منه جزء يتجوز بيه
اخدت زليخه منه الدهب وخلص اليوم اوام
فى نغس الوقت عند ريحان
وصل الشقه بتاعته فى القاهره وكان مبلغ قبلها البواب انه يخلى حد ينضفها وقبل ما يوصل كان جايب اكل وشويه حاجات حطها فى الشقه
اتعشى وبعدين اتصل على زليخه وكنسلت عليه لكن بعدها اتصلت بيه كانوا الاولاد دخلوا اوضهم
ريحان: ها عملتى ايه طمنينى عليكى والولاد عملوا معاكى ايه
حكتلوا زليخه على كل شيء حصل معاها حتى الدهب اللى رجعهولها تانى والشقه اللى قاللها انه هياجرها منها
ريحان: صح وزعى الدهب على ولادك والايجار كمان اتنازلى عنه
زليخه: ريحان انا صعب ارجع واسيب ولادى فى الوقت الحالى
ريحان: عارف وكده كده عدتك قضيها في بيتك لواحدك وهو فى شقته لواحده
زليخه: هو قاعد فوق مع ووائل بايت معاه وانا والبنات هنا
ريحان: انا هقعد يومين فى القاهرة هخلص شغل وارجع تانى
عند يسر اتصلت بيها رشا
يسر : الو ازيك يا رشا عامله ايه
رشا : انا بخير الحمد لله بفضلك بعد ربنا
يسر : انتى عامله ايه طمنينى عليكى
رشا: انا اول مره ابقى كويسه من ساعت ما جيب هنا ومش بس كده انا كمان اتخطبت وهتجوز قريب ويحيى بيه هيكون وكيلى
يسر : طيب وابوكى
رشا : بعد ما اتجوز هعرفه واخلى جوزى يكلمه انما دلوقتي لا هيسمع كلام مراته وييعملى مشاكل انتى مش عارفه العذاب اللى انا كنت فيه
يسر: ربنا يعملك الخير يا رب
رشا: المهم انا مفسى حد يكون معايا في كتب كتابى ودخلتى ومعنديش حد اعرفه غيرك ينفع تكونى موجوده
يسر: اه طبعا يا حبيبتي بلغينى قبلها وانا هكون موجوده ماتقلقيش
قفلت معاها واتصلت بيحيى
يحيى: السلام عليكم
يسر: وعليكم السلام . انا جبت الهديه اللى انت طلبتها لصحر وكمان جبتلها هديه تانيه بس دى منى ليها
يحيى: بجد شكرا ليكى يا انسه يسر انا واثق في زوقك
يسر: فى مبلغ اتبقى منى هبعتهولك بكره
يحيى: خليه اخدوا منك لما اقابلك عشان اخد منك الهديه
يسر : طيب هتاخدها امته
يحيى: لسه شويه سبيها بظروفها محدش عارف بكره فى ايه
يحيى: وانتى جبتلها ايه
يسر : لازم تعرف
يحيى: فضول وماتخفيش مش هقولها عشان مابوظش المفاجاه
جبتلها لوحه كده ومعاها جميع انواع الخرز اللى بتستخدمه في الرسم على اللوحة هى اصلا بتكون مرسومه ومترقم عليها كل جزء هيحتاج انى لون
بتبقى حلوه اوى وممتعه
يحيى: انا مش فاهمها اوى عشان ماليش فى الحاجات دى بس ايه رايك تصوريلى الحاجه
يسر : تمام هبعتلك صورتها
صحيح شكرا على وقفتك مع رشا
يحيى: بنت غلبانه وعايزه تعيش بالحلال طبيعى ربنا يوقفلها ولاد الحلال اللى يسعدوها
سكت شويه
عقبالك انتى كمان قريب
مبتفكريش ترتبطى ولا ايه
يسر : 🤔🤔🤔🤔
التفاعل يا جماعة فين
•تابع الفصل التالي "رواية عندما يأتي العوض" اضغط على اسم الرواية