روايه صدفه الحب الفصل السابع عشر 17 - بقلم عهد عامر
تانى يوم الصبح خبط عمر على باب عائشة وفتحتله نور
دخل لقى عائشة بتعيط جرى عليها
عمر: مالك يا حبيبتى فيكى ايه؟
عائشة بعياط: دراعى واجعنى اوى يا ابيه
عمر: طيب اهدى وانا هروح اصحى مازن ييجى يديكى مسكن.
راح عمر خبط على مازن اللى فتحله على طول وكان خارج رايح شغله
عمر: تعالى بسرعة عائشة دراعها بيوجعها.
راح مازن معاه لقى عائشة بتصرخ م الوجع ادها مسكن وهدى دراعها شوية ونامت وقعد عمر جنبها ونور ومازن نزل راح شغله.
نور اخدت عمر وقعدوا فى البلكونة بتاعه عائشة
نور: مالك يا عمر؟
عمر: ها! لا يا حبيبى مفيش انا تمام.
نور وهى بتمسك وشه: انا مش لسه هعرفك دلوقتى، قولى مالك من امبارح بليل وانت متغير، حد قالك حاجه؟! او كلمكك؟
عمر: لا يا حبيبتى محدش كلمنى
نور: عمر، قوووول
عمر: ندى امبارح كانت راجعة متأخر ف بزعقلها لقيتها بتقولى روح شوف اختك اللى حامل وبعدين تعالى اعمل راجل عليا.
نور بغضب: نعم؟ هى مين دى اللى حامل؟! وانت صدقت!
عمر: لا طبعا انا واثق فى عائشة اكتر من نفسى دى تربيتى، انا بس عايز اعرف هى جابت الكلام ده منين.
نور: تلاقيها بتغيظك بس عشان تسيبها دايرة على حل شعرها كده.
عمر بحدة: نور، دى مهما كان بنت عمى ومستحيل اسمح لاى حد يتكلم عليها نص كلمة حتى لو مراتى، الله يهديها ويبعد شرها عننا ده اللى ف ايدنا نعمله، لكن مش دى اللى تاخد من حسناتنا.
نور: عندك حق انا اسفة، انا بس اتعصبت لما قالت كده على عائشة وانت عارف غلاوتها عندى.
مسك عمر ايدها: حقك عليا انى اتعصبت عليكى.
نور: لا مش هتصالح كده انا
عمر: عنيا ليكى
نور: عايزة شاورما سورى وتومية من عمو اللى فى طريق الكلية
عمر: يا سلام احلى شاورما لاحلى نور حياتى.
ابتسمتله نور بخجل من لقبها الجديد.
=============
عند مازن فى الشغل
كلمه محمد فى الفون وقاله ع الخبر وانه واخيرا قبض عليهم وبكده مش هيشكلوا اى خطر عليهم تانى
مازن: بجد يا محمد
محمد: وانا من امتى بهزر يابنى، من دلوقتى تقدروا تتحركوا براحتكم من غير اى حساب ولا خوف
مازن: ادى ميزة ان اختك تاخد ظابط فى الداخلية، الله عليك يا حبيب والديك
محمد: بغض النظر عن الهلفطة دى، عائشة عاملة ايه!
مازن: الحمد لله، دراعها شد عليها شوية الصبح وادتها مسكن ونامت
محمد: عشان كده مش بترد عليا
مازن: وانت بترن عليها ليه؟
محمد: عشان تقريبا كده والله اعلم مراتى وعايز اطمن عليها!
مازن: ولو ولو متتصلش عليها حداناش حريم ترد على رجالتها فى التليفون.
محمد: تصدق وتأمن بالله
مازن: لا اله الا الله
محمد: انا متربتش انى ساعدتك،ولا انى كلمتك، سلام
وقفل ف وشه وهو بيضحك ومازن كمان وقرر يعمل لسارة مفاجأة بالمناسبة دى
==============
بعد حوالى 4 ساعات كانت عائشة فاقت وسارة جابتلها عصير وقعدت معاها هى ونور
نور: احسن دلوقتى يا عائشة؟
عايشة: ايوه الحمد لله.
سارة: طيب يلا كلى انا عملتلك المكرونة البشاميل اللى بتحبيها على ادك حتى الواد مازن مش هخليه ياكل منها ولا عمر
ضحكت عائشة وقالت نور: طيب وانا يا ست سارة، والله اكل عائشة شخصيا لو مخدتش منها
سارة بخوف مصطنع: لا ياباشا دا دا الصنيه كلها ليكى
ضحكوا كلهم وقعدوا ياكلوا مع عائشة.
===========
ندى: يعنى ايه معرفتيش تحطيه؟
اعتماد: سارة بقيت متوليه اكل عائشة بناء على طلب مازن منها وكل م الحاجه تحاول تخرجها تقولها اخلص اكل عائشة واخرج عشان مازن ميزعلش منى.
ندى: كنتى اتصرفى حطيه ف الماية حتى فى العصير ف اى داهيه
اعتماد: حاضر هحاول اتصرف
وسابتها ومشيت، فضلت ندى تروح وتيجى فى الاوضة ورنت على الضو
ندى: انا عايزة اقابلك.
الضو: وماله يا مزه نتقابل بليل
ندى: ماشى، فى نفس المكان؟
الضو: لا هوديكى مكان تانى انما ايه فل
ندى: تمام.
وقفلت معاه وقعدت ع السرير وهى بتفكر ازاى توقع محمد فى حبها.
===============
خلص محمد شغله ورجع على بيت عائشة يطمن عليها وكانت ريم ومامته معاه.
رحبوا بيهم وقعدوا سوا مع بعض ونزلت عائشة ليهم، وقعدت جنب ريم
ريم: حمدلله على سلامة القمر
عائشة: الله يسلمك يا حبيبى، عامله ايه
ريم: زى الفل يا باشا.
عائشة: دايما يا رب.
شوية وجابت زهرة العصاير وكانت اعتماد حاطة فى كوباية عائشة حبوب زى ما ندى وصتها عشان لو حامل بجد تنزل البيبى من غير ما حد يشوفها.
كل العصاير كانت مانجا ماعدا كوباية عائشة كانت فراوله وده لانها عندها حساسية من المانجا
كله خد العصير بتاعه وبقى يشربه وعائشة مكنش ليها نفس تشرب حاجه لانها مازالت خايفة من موضوع السم.
دخلت ندى من برة لقيت امها بتشاورلها انها تقعد معاهم واهى فرصة تقرب من والدة محمد.
مريم: ايه يا عائشة مش. بتشربى ليه؟
عائشة: لا يا طنط مش قادرة والله، بالهنا ليكم.
مريم: ازاى ده، انتى دلوقتى دراعك المكسور ده محتاج تغذية لازم تاكلى كويس عشان كسره يلم بسرعة.
سحر: والله يا مريم مغلبانى فى أكلها، الاول كانت اى حاجه قدامها تاكلها وتقول الشتا بيجوع الواحد اوى، دلوقتى لو كلت اكله فى اليوم ازغرت واقول عائشة اكلت
محمد: وبعدين يعنى، اومال كل ما اكلمك تقولى سارة جابتلى الاكل ونور طلعت عصير ليه؟!
عائشة: مهما بيجيبوه فعلا بس انا مش باكل.
محمد: يا حلولى
ضحكوا كلهم وهو وقف قدام عائشة ومد ليها الكوباية
محمد: خدى اشربى
عائشة: محمد والله مقادره بجد
محمد: مهو يا تشربى يا انا للى هفتح بوقك بالغصب.
ندى بخبث: اشربى يا عائشة اللى فى حالتك محتاج تغذية جامده اول كام شهر
الكل بصلها وعلى وشه علامات استنكار ماعدا عمر اللى فاهم هى بتلمح لايه.
عائشة: قصدك ايه؟
ندى: ولا حاجه انتى مكسورة والكسر محتاج غذا جامد
عائشة: اه، معلش انا عارفه برضو ان محدش هيخاف عليا ادك يا، يا بنت عمى.
ندى: طبعا يا حبيبى داحنا اكتر م الاخوات، المهم تتغذى عشان الضعف هيتعبك بعدين خصوصا وقت الولاده، يوه اسكت يا لسانى.
كلهم بصولها ومش فاهمين ايه اللى هى بتقوله او بتلمحله
منصور بحدة: ندى، لمى نفسك واتفضلى على اوضتك يلا
سوسن: انت بتزعق للبنت ليه يا منصور كل ده عشان خايفة على مصلحة بنت عمها؟ معندها حق شهور الحمل الاولى بتبقى محتاجة تغذية.
منصور باستغراب: حمل؟ مين الى حامل
ندى وقفت وسطهم كلهم وبصت على عائشة اللى ماسكه ايد محمد وكأنها فاضلها تكة وتنهار م اللى ندى بتعمله
ندى: عايزه اقولك يا عمى ويا طنط سحر مبروك عائشة حامل.
يتبع….
- تبع الفصل التالي اضغط على (صدفه الحب)