رواية منقذي الامير الفصل التاسع 9 - بقلم آية طه
ماجده:بس انت ايه اللى رجعك بدرى النهارده فى حاجه ولا ايه.
ياسر:لا ياست الكل هو شغل النهارده خلص بدرى وكمان عملك مفاجاه.
ماجده:مفاجاه ….مفاجاه ايه دى.
ياسر:استنى…ملك …ملك.
ماجده:ملك مين يابنى.
ياسر:دى دكتوره ملك ياماما الممرضه بتاعتك بس هى مغتربه فاهتقعد معاكى هنا وهتروح لاهلها مره فى الاسبوع.
ملك:ازي حضرتك ياطنط.
وتمد يدها.ليمسك ياسر يدها ويوصلها بيد ماجده ليسلمو على بعض وهنا ادركت ملك ان ماجده كفيفه.
ياسر:بصي ياملك دى الادويه بتاعتها ودى ورقه بالمواعيد ودا جهاز وجهاز السكر اهو كمان.سهله كدا ولا في حاجه.
ملك:ايوا تمام عرفت.
ياسر:تعالى بقى اوريكى هتقعدى فين.
واخذها لغرفته.
ياسر:دى اوضتى هتقعدى فيها هفضيهالك علشان تعرفي تقعدى فيها وانا هقعد فى الشقه اللى قصادكم دى بس انتى ارتاحى فيها دلوقتى مؤقتا عقبال ماجيب حاجات من تحت تمام.
ملك:تمام شكرا يا ياسر بجد.
ويخرج ياسر وتقفل ملك باب الغرفه من الداخل وترتاح ويذهب ياسر الى ماجده.
ياسر:ايه رايك فى الممرضه ياامى.
ماجده:ايه لزمتها ممرضه ومصاريف هو انت ناقص يابنى.
ياسر:اولا دى مرتبها بسيط جدا علشان مغتربه وهتقعد معانا يعنى مش مصاريف ولا حاجه دا ربنا بيحبنى علشان لاقتها ثانيا بقى انا كدا هبقى مطمن اكتر عليكى وثالثا بقى ودا الاهم نريح ايمان شويه وكمان خايف يطلع عليها كلام فى الحاره خصوصا انى كذا مره ارجع متاخر تكون لسه فى البيت هنا مطلعتش مش عايز حد يقول عليها كلمه كدا ولا كدا فى الاخر دى كانت بتساعدنا مش هيبقى دا جزتها يعنى.
ماجده:لا طبعا بس الناس هتتكلم بردو على البت الغلبانه دى ذنبها ايه.
ياسر:لا طبعا انا هنقل حاجتى على شقتى وهقعد فيها مش قاعد معاكم انا بس قبل ما انزل الشغل ولما اجى وساعه الاكل بس.
ماجده:اللى تشوفه يابنى كتر خيرك.
ياسر:طب انا هروح اجيب الغدا علشان الحق اعمله زمانك جعانه.
ماجده:لا والله ابدا.ريح شويه من الشغل.
ياسر:لا يلا انا نازل عايزه حاجه اجبها معايا وانا تحت.
ماجده سلامتك يابنى.
ينزل ياسر ويحضر الطعام ويقف فى المطبخ يحضره وفجاه يشعر بشخص واقف على باب المطبخ لينظر ليجدها ملك.
ياسر:صحى النوم هاها.
ملك:مساء الخير تحب اساعدك فى حاجه.
ياسر:لا شكرا بس لوسمحتى فى دوا لامي قبل الاكل ممكن تروحي تديهولها معلش.
ملك:ايوا طبعا حاضر.
تذهب ملك لغرفه ماجده وتدق على الباب.
ماحده:تعالى يابنتى ادخلى.
ملك:مساء الخير ياطنط اتفضلى دوا قبل الاكل..اتفضلى المايه.
تاخذ ماجده الدواء وتدعى لها.يدخل عليهم ياسر:اتفضلى ياملك على السفره علشان الغدا يلا معايا يا امى.
وياكلوا سوا وعند الانتهاء من الطعام ذهب ياسر ويحضر الماء لوالدته لتغسل يدها ويمسك يدها الى غرفتها ويضئلها التلفاز ويذهب الى المطبخ ليجد ملك بالداخل تحضر الشاى.
ياسر:بتعملى ايه؟
ملك:انت عملت الاكل ويبقى انا اللى اشيله وعملت الشاى.
ياسر:دا ايه دا ان شاء الله انا متعود اعمل كل حاجه بنفسي ليا انا وامى.
ملك:وانا بصراحه لازم اساعدك باى حاجه علشان محصش بتقل وكدا ياما همشي.
ياسر:والنبى تسكتى هتمشي تروحي فين.
ملك:مش عارفه بس اكيد هلاقى مكان يعنى.طالما انت مش عايزانى ارتاح هنا.
ياسر:ايه كل دا علشان كوبايه شاى تسلم ايديك ياستى ها حلو كدا.
واخذ كوب الشاى وذهب على غرفته وجمع اشيائه وخرج.
ياسر:ملك بعد اذنك تعالى كدا.
تذهب اليه ملك.
ياسر:انا اخدت حاجتى من الاوضه بس الدرج دا متفحتهوش خالص ولا تحاولى تمام.
ملك:ماشي حاضر.
ياسر:طيب انا هروح الشقه بقى احط حاجتى واريح ساعتين كدا وابقى اجى على العشا. محتاجه حاجه.
ملك:لا شكرا.
ياسر:انتى لسه بهدومك.من الصبح مش هتغيري انا طالع من الشقه خالص لو كنتى محرجه منى يعنى.
ملك:لا مش كدا انا عارفه انك.محترم ومحل ثقه وبس هو….اصل هو يعنى…..
ياسر:ااه فهمت انتى مجبتيش معاكى هدوم.
ملك:ملحقتش وبابا اخد منى مفاتيح البيت.
يخرج ياسر مبلغ من المال.
ياسر:خدى دول وروحى اشتري اللى انتى عاوزاه اى نعم مبلغ بسيط بس يساعد يعنى.
ملك:ايه دا لا طبعا انا هتصرف.
ياسر:هو انا بجاملك ولا حاجه دا مرتبك.
ملك باستغراب:مرتبي…مرتب ايه دا.
ياسر:مش انتى الممرضه بتاعت امى ايه ببلاش يعنى.
ملك:لا بس انت قولت كدا علشان الناس لكن انا مش ممرضه والدتك.
ياسر:وانا عينتك ممرضه خلاص ودا مرتبك ومتحلميش ازودك اكتر من كدا وليكى يوم فى الاسبوع اخرجك فيه.يعنى عرض ميتفوتش خلاص بقى خديهم عايزه اروح انام.
وسابها وخرج وذهب الى شقته وارتاح وغفا على السرير وبعد فتره يفتح باب شقه ماجده وتدخل ايمان وتقابلها ملك بالصاله.
ملك باستغراب:انتى مين ودخلتى ازاى.
ايمان:انا اللى مين ولا انتى اللى مين.
ملك:انا ممرضه بتاعت طنط ماجده.مين حضرتك.
ايمان:ممر..ايه ممرضه ودا امتى دا ان شاء الله.
ملك:انتى ممكن تهدى حضرتك وتوطى صوتك معلش علشان طنط ماجده نايمه.
ايمان:انتى مين انتى علشان تقولى وطى صوتك ولا لا انتى اتهبلتى ولا ايه.
ملك:لا مسمحلكيش على فكره ايه قله الادب دى.
ايمان:قله الادب هو انتى لسه شفتى قله ادب وتمد يدها ولكن تتفاجا بمن يمسك يدها لتنظر لتجده ياسر.
ياسر:انتى بتعملى ايه.
ايمان تتصنع البكاء:انا نزلت اطمن على طنط ماجده علشان منزلتش النهارده خالص لاقيت دى واقفه وبتقولى مين ومش عارفه ايه وبتتكلم بطريقه وحشه وقلت ادابها عليها وكل دا علشان شفتها بتخبي فلوس فى هدومها كنت رايحه اطلع الفلوس وانادى عليك.
ملك ببراءه:انا عملت كل دا ولا انتى وانا مش حراميه يابتاعه انتى.
ايمان:شفت قله الادب يرضيك كدا يعنى.
ياسر:بسسسسس انتو الاتنين ايه شغل العيال الصغيره دا.
وينظر لايمان:انتى مش هتبطلى حركاتك دى ولا ايه على العموم عايزه تنزلى وتقعدى مع امى يبقى باحترامك غير كدا لا مفهوم وملك ملكيش دعوه بيها لا من قريب ولا من بعيد.
وينظر لملك:وانتى ملكيش دعوه بحد نهائى والباب متفتحهوش خالص طالما حد متعرفهوش تمام.
ايمان:انت بتزعقلي انا وبتقولى انا الكلام دا علشان خاطر ايه ومين علشان خاطر دى انت نسيت انى انا اللى كنت بقعد بامك وبراعيها هى دى شكرا بتاعتك.
ياسر:ياستى شكرا وكتر خيرك وكل حاجه وبجد ومن قلبي بس امى نايمه ودى اهم حاجه عندى .
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية منقذي الامير) اسم الرواية