Ads by Google X

رواية صعيدي خطف قلبي الفصل الثالث عشر 13 - بقلم جروح لا تنتهي

الصفحة الرئيسية

  رواية صعيدي خطف قلبي الفصل الثالث عشر 13 - بقلم جروح لا تنتهي 

الفصل 13
صعيدي_خطف_قلبي

فى صباح اليوم التالى 
على سفره الطعام 
دياب: هى فين فيروز ياما 
هاله: طلعت ليها قالت ليا مش جعانه عشان بتذاكر وعندها امتحان الشهر الجاى 
دياب: هو يونس وورد راحو كُلياتهم 
هاله: ايوه  
دياب: طب معلش ياما اعملى كام سندوتش ليا وليها وانا هطلع افطر معاها 
هاله: حاضر يا ولدى 
قاسم بغمزه: اطلع افطر معاها بس هاا متبقاش شقى 
دياب: افطر يا قاسم وروح على القسم بدل ما اخليك تروح على العنايه المُركزه 
قاسم بخوف مصطنع: حاضر بس انا واخد اجاوه النهارده انا وسليم
دياب: واخدين اجازه ليه 
قااسم: عادى راحه شويه 
دياب: تمام
اخد دياب السندوتشات وطلع لاوضه فيروز وخبط على الباب 
فتحت فيروز وهى حاطه القلم فى شعرها 
دياب بضحك على شكلها: انتِ عامله فى شكلك كده ليه 
فيروز بطفوله: ماده بارده مش عارفه اذاكر فيها كلمه 
دياب بضحك: انا عرفت انك مش فطرتى فجبت سندوتشات نفطر مع بعض وعلى فكره انا ممكن اذاكرلك الماده 
فيروز: بجد هتعرف تذاكرها ليا 
دياب بغرور: اكيد دا انا دياب الهوارى 
فيروز بضحك: يخرب بيت تواضعك المهم هتذاكرها ليا فى اوضتى 
دياب: لا تعالى اوضه المكتب اللي تحت بس قبل ما اذاكر ليكى هنفطر الاول 
فيروز: خلاص تمام انزل وانا هحصلك 
دياب: خلاص ماشى 
عند فاطمه فى الكُليه 
داخل كافتريا الكُليه 
البنت: انتِ يا بتاعه انتِ 
فاطمه: لا رد
البت: هو أنا مش بكلمك 
فاطمه ببرود: والله انا ليا اسم واسمى فاطمه مش بتاعه 
البت: خلاص يعنى مش غلطنا فى سياده السفيره 
فاطمه: ياربى على القرف اللي على الصبح دا انتِ عايزه ايه 
البنت: قومى من المكان دا أنا عايزه اقعد هنا 
فاطمه باستفزاز: ولو قولتلك انى مش هقوم هو المكان دا اتكتب بإسمك وبعدين ما فى اماكن كتيره اهو اقعدى فى اى مكان انشالله تقعدى حتى فى مقلب الزبا*له اللى انتِ جايه منو 
البنت: انتِ بتكلمينى كده ليه انتِ متعرفيش أنا مين
فاطمه: لا معرفش 
البت: أنا يارا المنشاوى بت رجل الاعمال المعروف اشرف المنشاوى 
فاطمه بسخريه: حصلنا الرعب والتهديد 
يارا بصوت عالى: دا أنا هخلى بابى يرفدك من الكُليه دى 
فاطمه بتريقه: يامى يامى يامى خوفت أنا كده وانتِ بتعلى صوتك ليه اصلا 
يارا بصوت عالى: وانتِ مالك أنا اعلى صوتى براحتى 
نادر سمع الصوت العالى  
نادر ليارا: فى ايه وايه الصوت العالى دا انتِ فى جامعه محترمه 
يارا بزعل مصطنع: شوفت يا نادر البتاعه مش عايزانى اقعد فى كافيه الكُليه 
نادر بغضب: اولا أنا بالنسبالك دكتور نادر مش نادر وثانيا هى ليها مش اسمها بتاعه 
نادر لفاطمه: تعالى على المكتب بتاعى يا فاطمه 
مشيت فاطمه ورا نادر لحد ماوصل المكتب دخلو ونادر قفل الباب وراه 
فاطمه: والله البنت دى كدابه هى اللى قالت ليا قومى من المكان دا
فجأه نادر شد فاطمه لحضنو 
نادر بحُب: أنا عارف يا حببتى انها كدابه وانا مصدقك انتِ 
ابتسمت فاطمه وهى فى حضنو وبعدين بعدت 
فاطمه: وبعدين انت ازاى تسمحلها تقولك يا نادر من غير دكتور 
نادر: والله انا مش عارف هى قالتها ليه بس أنا وقفتها عند حدها 
فاطمه: طب أنا همشى عشان المحاضره 
نادر: على فكره أنا اللى عليكِ 
فاطمه: ماانا عارفه بس لازم امشى
نادر: بصى ممكن اعمل حاجه بس غمضى عنيكى الاول 
فاطمه بإستغراب غمضت عنيها نادر قرب منها وقبل*ها فاطمه فتحت عنيها من الصدمه 
فجأه الباب اتفتح 
يارا: أنا أسفه يا دكتور نا.... 
نادر بعد من فاطمه 
نادر بغضب: انتِ ازاى تفتحى الباب كده 
يارا بصوت عالى جمع كُل الطلاب: الله الله بقا بتعملى محترمه وانتِ مقضياها مع الدكاتره يا زبا*له وكمان فى المكتب فى حاجه اسمها شُقق على فكرة 
فاطمه بدموع وصدمه: شُقق 
نادر قرب منها وضربها بالقلم 
نادر بغضب: الشُقق دى اللى يعرفها امثالك يا زبا*له وعلى فكره فاطمه مراتى
يارا بصدمه: مراتك 
نادر بغضب: ايوه مراتى واقسم بالله لو لمحت حد جايب سيرتها بحاجه مش عجبتنى مش هيحصل كويس يلا كُل واحد على المحاضره بتاعوو 
كُل الطلاب مشيت 
يارا بدموع: وانا انا كُنت بحبك 
نادر: والله انا محبتكيش ومحدش قالك حبينى 
يارا: فعلاً دى غلطتى انا أنا اسفه يا دكتور وانا اسفه يا فاطمه 
مشيت يارا ونادر قرب من فاطمه ومسح دموعها 
نادر بحنان: خلاص ياحببتى الموضوع خلص 
فاطمه: حرام عليك انت جرحتها 
نادر بهدوء: صدقينى اللى انا عملتو دا هيغيرها كتير 
فاطمه: طب انا هروح المحاضره 
نادر: يلا بينا 
عند عبير 
عبير: يابت تعالى نروح للدكتور انتِ باين عليكِ تعبانه ووشك اصفر 
هند بتعب: لا يا ماما انا كويسه متقلقيش انا هروح اعمل حاجه سُخنه ليا 
لسه بتقوم عشان تتحرك مكملتش خطوتين واغمى عليها 
عبير بخضه: بانتى 
اتصلت بالدكتوره
بعد فتره خرجت الدكتوره 
عبير: خير يا دكتوره البت مالها 
الدكتوره بإبتسامة: مبروك بنت حضرتك حامل فين جوزها عشان نفرحو 
عبير بصدمه: حامل ازاى 
بهتت ابتسامه الدكتوره وقالت: هى مش متجوزه ولا ايه
عبير بكذب: ها لا طبعاً متجوزه بس جوزها فى الشغل 
الدكتوره: طب الف مبروك عن اذنك
عبير: اتفضلى 
مشيت الدكتوره ودخلت عبير عند هند 
عبير وهى بتضرب هند بالقلم 
عبير: انتِ يا هند تعملى كده
هند بدموع: والله انا كُنت فاكره جمال هيتجوزنى
عبير بسخريه: جمال يتجوز امال فيروز هربت ليه جمال يلعب بالبنات لاكن يتجوز لا 
هند بدموع: طب هنعمل ايه
عبير: هضطر اقوم محامى لجمال وابوكى فى اسرع وقت عشان بدل ما نتفضح 
عند فيروز 
دخلت المكتب فيروز المكتب وهى شايله الكُتب 
فيروز: انا جيت اهو 
دياب: تعالى نفطر الاول وبعدين اذاكرلك 
فيروز: حاضر 
بعد فتره خلصو فطار 
دياب: يلا تعالى اذاكرلك 
فيروز: يلا بينا 
دياب ذاكر لفيروز وفيروز كانت منبهره بشرحو 
بعد 4ساعات 
فيروز: اااه ايه التعب دا 
دياب: تستاهلى عشان زنقتى نفسك 
فيروز: بس انت شرحك حلو خالص 
دياب بغرور: ما انا عارف 
فيروز: يخرب بيت تواضعك 
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح 
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس 
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز 
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى 
فيروز: انت بتقرب ليه دياب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى 
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه 
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه 
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها 
فجأه باب المكتب اتفتح 
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل..... 
قاسم بصدمه:.......
يتبع..

google-playkhamsatmostaqltradent