Ads by Google X

رواية رهف الجاسر الفصل الثاني والعشرون 22 - بقلم اية محمد

الصفحة الرئيسية

 رواية رهف الجاسر الفصل الثاني والعشرون 22 - بقلم اية محمد 

رواية رهف الجاسر

البارت 22

جاسر بضحك:هههه هو فاكرنا ايه بياعين كلام زيه وزي ابوه 
قال جاى يتاكد قال طب مجاليش ليه راجل لراجل كدا علشان يتاكد.
رهف:بس هو في حاجه كمان موترانى و مخوفانى كمان.
جاسر:حاجه ايه دى.
رهف:هو عارف ان احنا قاعدين هنا وسبنا بيت العيله.
جاسر بذهول:ايه عرف ازاى انتى قولتى حاجه لمامتك او اى حد من صحابك اللى تعرفيهم.
رهف:لا انا مكلمتش ماما من ساعه اخر مره كانت عندنا فى البيت وانا مش بتكلم مع صحابى خالص من ساعه ماجيت مصر.
جاسر:امال هو عرف ازاى.
رهف:معرفش بس ممكن يكون بيراقبنا.
جاسر:بيراقبنا 
كدا الموضوع كبر والواد دا مش عايز يجبها لبر.
رهف:يعنى ايه هتعمل ايه.
جاسر:اهدى ومتخافيش ولا تتوترى 
هو لو كان عايز يعمل حاجه كان عملها دا بيهدد كدا وبس وبعدين انا معاكى اهو ومش هسيبك.
رهف:لا انت بتسبنى اول مابتزعل بتبعد وتسبنى انت ملكش امان.
جاسر:يابت هو انتى لو بطلتى لماضه شويه بس هيحصلك حاجه.
تربع رهف يديها امام صدرها وتدبدب اقدامها على الارض:تانى لماضه تانى طب تحب تتغدا ولا تتعشا معايا يا ابيه ولا تنام خفيف.
وقف جاسر امامهاونظر اليها:ابيه ها ابيه تانى ماشي و اسرع فى تقبيلها من شفايفها قبله عميقه ونظر اليها دا عقابك على كلمه ابيه ابقى قوليها تانى بقى.
رهف بخجل واضح عليها وعلى ملامحها:انت قليل الادب وانا مش هكلمك.
و تركته لتذهب ولكنه شدها اليه لتقع فى حضنه ووضع جبهته على جبهتها ونظر فى عيونها 
جاسر:دى مش قله ادب اولا انتى مراتى ودا يحصل عادى بينا 
ثانيا بقى انا بحب اشوف خدود الفراوله دى والشفايف الكريز الحلوة دى لما بتتكسفى 
ثالثا بقى ودا الاهم دا العقاب من هنا ورايح وكل مازاد الذنب زاد العقاب وانتى حره بقى.
رهف:لا دى قله ادب ومش مسموح بيها واوعى بقى سبنى علشان اسخن الاكل انا جعانه جدا.
جاسر:لا هو دا العقاب اذا كان عجبك مش عايزة تتعقبي متغلطيش بسيطه.
رهف:ياسلام وانت بقى لما تغلط اعمل ايه.
جاسر:ابقى عقبينى زى ما عاقبتك.
رهف:ياسلام عايزنى اعاقبك علشان انت تعاقبنى صح.
جاسر:هو فى احلى من كدا دا احلى عقاب والله.
رهف:مهو علشان حلو بالنسبه ليك هتفضل تغلط علشان تتعاقب بس لا انت عقابك من هنا ورايح انى اقولك ابيه او اتجنبك زى ماعملت معايا النهارده خلاص.
جاسر:تؤتؤ مش موافق.
رهف:مش مهم انا موافقه يلا اوعى بقى.
و زقته رهف ودخلت المطبخ.
جاسر:اهربي اهربي على العموم انا داخل اغير واجى اساعدك.
رهف:لا ادخل غير بس بسرعه ام ابراهيم محضره كل حاجه غير وتعالى بسرعه علشان جعانه جدا.
جاسر: اوك.
حضرت رهف السفره وذهبت لغرفه جاسر تدق على الباب ودخلت:يلا علشان جهزت السفره.
جاسر:ايه دا.
رهف:اه انا نقلت شويه من حاجتى عندك فى الاوضه.
جاسر: اشمعنا.
رهف:بصراحه ام ابراهيم بتدخل الاوض تنضفها وكدا وهى متعرفش حاجه تعرف اننا متجوزين فمينفعش نقعد فى غرف منفصله علشان كدا نقلت شويه حاجات علشان لما تيجى تعرف اننا عايشين فى اوضه واحده مش منفصلين فهمت.
جاسر:يعنى دا علشان ام ابرهيم بس.
رهف:اه علشان متقولش علينا حاجه وكدا و منظرنا قدامها.
جاسر بحزن:تمام ماشي يلا علشان ناكل.
جلسو على السفره ياكلون ورهف لاحظت الحزن على جاسر ولكنها لم تسأله وقررت تغير الموضوع تماما.
رهف:بس حاسه ان زياد مش بس بيشتغل معاك صح.
جاسر:اه دا صاحبى من ايام الجامعه.
رهف:انا قولت كدا بردو حسيته قريب منك كدا فى المعامله والكلام مش بس بيشتغل عندك.
جاسر:على الاقل هو قريب هيبقى كله بعيد.
بلعت رهف ريقها:بس انت مقولتليش على حاكيته مع سهى.
جاسر:لا مجتش فرصه بس دا حتى بعتلك امانه معايا هبقى ادهالك بعدين بقى مش النهارده.
رهف:امانه ايه دى.
جاسر:خلاص يارهف مش النهارده قولت.
انتهو من الطعام خرج جاسر للبلكونه وذهبت رهف الى المطبخ وعملت فنجان قهوه لجاسر ونسكافيه ليها وذهبت اليه.
رهف:اتفضل عملتلك قهوه معايا.
جاسر:شكرا تسلم ايدك.
رهف:هتشربها دلوقتى عادى ولا هتسهرك.
جاسر:لا مفيش مشكله عادى.
رهف اخذت منه الفنجان ووضعته جانبا وقربت عليه:لا انت اشرب معايا من النسكافيه.
جاسر ينظر لها:حقيقى مفيش مشكله خليكى انتى اشربي النسكافيه بتاعك وانا هشرب القهوه.
اكتفت رهف بوضع راسها على صدره وتنظر من البلكونه:تؤ هنشربها سوا.
جلسو بالقرب من بعض ورهف تضع راسها على كتفه وهو يضع يده على كتفها ويشربون النسكافيه سويا حتى شعر،بتقل على كتفه.
فنظر اليها:رهف انتى بتنامى.
رهف:اه عايزة انام اوى.
جاسر:طب يلا ادخلى نامى جوا.
رهف:مش قادرة امشي يلا شيلنى اوبح.
جاسر:اشيلك اوبح لا والله.
رهف:خلاص قوم انت وسبنى انام انا هنا.
جاسر حملها بين يديه وذهب الى غرفتها ولكن قبل ان يدخل.
رهف:لا مش هنا الاوضه التانيه.
جاسر:ما هى دى اوضتك.
رهف:لا هدومى فى اوضتك انت ودينى هناك علشان اغير.
ذهب جاسر الى غرفته واخرجت رهف بيجامه برموده لترتديها و استلقى جاسر على السرير الا ان وجد رهف تخرج من الحمام وهى ترتدى بيجامتها وشعرها المفرود على ظهرها وظل يتأملها حتى وقفت امام المرآه تسرح وتهندم شعرها حتى ربطته بطريقه عشوائيه وذهبت الى السرير واستلقت بجانبه واعطته ظهرها:انا هنام هنا علشان انا واثقه فيك.
لف اليها بذهول واقترب عليها:ايه بتقولى ايه.
رهف:هنام هنا علشان واثقه فيك لو ارتحت فى النوم هنا هنام هنا على طول تمام.
جاسر:انتى بتتكلمى بجد.
رهف:عايزة انام بقى بطل كلام.
جاسر:رهف انتى صاحيه ولا بتتكلمى وانتى نايمه كالعاده.
رهف:لا صاحيه وبقولك خليك هنا ومتسبنيش.
جاسر:ايه بتقولى ايه.
رهف:انت سمعك بيتقل على الليل ولا ايه انت سمعت انا قولت ايه وقولتها وانا نايمه وقولتها وانا صاحيه كمان اهو.
تذكر جاسر عندما وجدها نائمه فى الصالون ونقلها لغرفتها قالت له هذا الكلام ولكنه قال لها اريد ان اسمعه منك وانتى مستيقظه ولست نائمه فقط.
جاسر:يعنى انتى كنتى سمعانى.
رهف:بصراحه اه انا مكنتش نايمه اصلا علشان مش بعرف انام وانت مش موجود بس لما سمعتك وحسيت بيك عملت نفسي نايمه علشان اتجنب اى خناق وزعيق وكدا.
جاسر:طب انتى هتفضلى تكلمينى وانتى مديانى ضهرك كدا.
لفت له ليرى جاسر مدى الخجل والكسوف الذى كانت عليه
لينهمر عليها ويقبلها ولم يبعد عنها حتى شعر انها بحاجه الى الهواء وووو
رهف بعد ان اخذت نفس عميق غطت وجهها بالغطاء:انت قليل الادب وانا غلطانه انى وثقت فيك وجيت انام هنا انا راجعه اوضتى.
امسك بها جاسر:ليه بس منا قولتلك عادى الحاجه دى تحصل بينا احنا متجوزين.
اخرجت رهف وجهها لتنظر له:على الورق بس وانا مش عايزه كدا دا كدا قله ادب خالص.
جاسر:حتى لو على الورق يا رهف 
انتى مراتى ودا من حقنا ومفهاش حاجه يعنى لما اكون مبسوط وفرحان اديكى بوسه بريئه يعنى كدا.
رهف:بريئه دى بريئه امال اللى مش بريئه عامله ازاى وبعدين عبر عن فرحك وسعادتك باى طريقه تانيه مش دى.
جاسر:اه والله دى بريئه تحبى اوريكى اللى مش بريئه عامله ازاى علشان تعرفي تفرقي ما بينهم  معرفش وانا معاكى دى الطريقه الوحيده اللى بعبر بيها عن فرحتى بتحصل كدا تلقائي اعمل ايه.
رهف:متعملش انا اللى هعمل انا هرجع اوضتى لحد ما تعرف تتحكم فى الحاجه دى وتلاقي طريقه تانيه تعبر بيها.
و همت بالذهاب من الغرفه ولكن جاسر امسك بيدها وشدها اليه فوقعت عليه:رايحه فين مش لسه بنتكلم انتى مش عايزة كدا تانى خلاص هحاول بس موعدتكيش 
عقبال ما القى حاجه تانيه وبعدين هى وحشه اوى كدا.
احمرت رهف خجلا:طب ممكن تسبنى بقى خلاص ماشي اتفقنا.
جاسر:مردتيش عليا كانت وحشه ولا حلوة.
رهف تضربه بيدها على صدره:ماتبطل بقى قله ادب بجد وهى تزداد خجلا واحمرار.
جاسر:هو انا مش قولتلك زياد صاحبي كان بعتلك امانه معايا.
رهف باندهاش:ايوة سبنى بقى.
وقف جاسر وقام بتقبلها ولكن هذه المرة لم تكن بعمق الاخري خوفا منها على انها تخاف او تهرب وترفض تاتى إليه مره اخرى.
رهف:ايه اللى انت بتعمله دا بردو تانى مش قولنا لا.
جاسر:وانا مالى دى امانه ولازم اوصلها هو قالى"بوسلى المدام على الخدمه اللى عملتهالي دى".
رهف:ياسلام هبله انا بقى علشان اصدق.
جاسر:عيب تنا جوزك وابن عمك و انامش كداب مش مصدقانى أساليه.
رهف:حتى لو اكيد بيقول كدا مش قصده فعلا يعنى مثلا لو قولتلك ابقى سلملى على خالتك و بنتها وبوسهملى من هنا وهنا هتعمل كدا.
جاسر:اكيد طبعا دا السلام امانه وخلود ما هتصدق بصراحه.
قامت رهف بوضع يدها على رقبته:علشان اقتلك و اقتلها.
جاسر:ياساتر يارب اوعى يا شيخه وانا مالى مش انتى اللى قولتى ابوسها.
رهف:كلام بيتقال وخلاص مش لازم تنفذه كدا زى عزومه المراكبيه كدا وبعدين ايه ما هتصدق دى.
جاسر:لا مليش دعوة مفهمش الكلام دا انا 
قد الكلمه قوليها مش قدها متقوليش ماشي.
رهف:ماعلينا مردتش عليا.
جاسر:على ايه.
رهف:يعنى ايه خلود ما هتصدق.
جاسر:ايوه فعلا كذا مرة تحاول معايا بس انا كنت بصدها.
قامت رهف من حضنه غاضبه وجلست امامه:يعنى ايه كانت بتحاول ازاى يعنى وانت بقى بترفض ليه دى الحاجه دى بتحبها اوى اهو.
جاسر: حاولت يعنى تعمل نفسها هتقع فتقع عليا وتقرب منى كدا يعنى حركات البنات بتاعتكم دى وكنت برفض علشان انا قولتلك قبل كدا دا تعبيري عن فرحى وسعادتى معاكى انتى وبس مش مع حد تانى.
رهف:يعنى لما تكون مبسوط وسعيد مع اى بنت غيري هتعمل كدا.
جاسر:اه طبعا قامت رهف بقرصه من يديه.
جاسر:آه آه قصدى يعنى انى مش ببقى مبسوط ولا سعيد غير معاكى وانتى بس اللى تستهالى الموضوع دا.
رهف: اشمعنا انا بقى.
جاسر:علشان انتى مراتى وحبيب...قصدى صاحبتي من الطفوله وكدا بقى.
رهف:تانى مراتك انت كدا والله بتخلينى اتوتر من وجودى هنا.
جاسر:يا سلام عليكى ياسلام مسكتى فى مراتى وسبتى صاحبه طفولتى يعنى بحس معاكى انى على طبيعتى فهمتى.
رهف:بردو ميتكررش تانى علشان كدا عيب وقله ادب.
جاسر:تانى طب يا ستي أسألى وانتى هتعرفي انه لا عيب ولا قله ادب خالص 
ممكن ننام بقى.
رهف:هتنام باحترامك ولا لأ.
جاسر:عيب عليكى انا مش هعملك حاجه غصب عنك ابدا.
شعرت رهف بالراحه من كلامه وذهبت الى النوم بجانبه ولكن على طرف السرير ولكن  جاسر شدها اليه وادخلها الى حضنه:فاكره يا رهف لما كنتى بتنامى فى حضنى وانتى صغيره واقعد احكيلك حواديت قبل النوم لحد ما تنامى.
رهف:ايوة  بالمناسبة دى بقى احكيلى حدوته علشان انام بقى.
جاسر:لا حدوته ايه انا تعبان و عندي شغل بكرا وانتى كمان عندك مدرسه فى يوم تانى بقى تصبحى على خير يا بنوتى الصغنونه.
رهف:وانت من اهله يا عثل.
فى صباح اليوم التالى استيقظ جاسر وهو يشعر بثقل على صدره يفتح عينه ليجد رهف نائمه على صدره يتامل فى ملامحها ويشعر بالسعاده لقربها و يداعب اصابعه فى شعرها تبدأ رهف بالاستيقاظ فمثل جاسر أنه نائما حتى لا يحرجها فتحت رهف عينيها و اتصدمت انها نائمه على صدر جاسر ونظرت اليه متأمله ملامحه وشكله وهو نايم:شكلك حلو اوى وانت نايم و كيوت كدا فوضعت قبله صغيره رقيقه على خده تفاجات بيد تمسكها من وسطها لتجد جاسر ممسك بها.
رهف بتوتر:ايه فى ايه.
جاسر:و لا حاجه يعنى انتى تصبحى عليا وانا لأ.
رهف:اصبح عليك ايه انا معملتش حاجه.
جاسر:بجد يبقى انا كنت بحلم بقى.
رهف:ايوة يمكن ممكن بقى تبعد علشان اقوم.
جاسر:مش تعرفي الاول كنت بحلم بايه.
رهف:اهو حلم وخلاص ابعد بقى علشان متاخرش.
جاسر:اصلى حلمت انى فى مكان وفى دبان كتير وفى واحده فيهم كبيره جت وقفت على خدى ومشت بس قايم من النوم وانا قرفان منها اوى.
رهف بغضب:لا والله قرفان و دبان صدق انا غلطانه اصلا انى كنت عايزة اصبح عليك زى الناس المحترمه بس ازاى متبقاش جاسر غير ولازم تندمنى انى بعملك حاجه انا غلطانه اصلا.
جاسر: ايوه قولى كدا بقى امال ايه معملتش حاجه دى.
رهف:انا حره اعمل اللى انا عايزاه واقول اللى انا عايزاه بردو.
جاسر:وانا كان لازم استفزك علشان تعترفي يعنى.
رهف:والله انت رخم اوعى بقى كدا اوعى.
جاسر:تانى لسان طويل تانى وهو ممسك بانفها.
رهف:بس بقى وبعدين ابعد بقى علشان الحق اجهز علشان المدرسه.
جاسر:خلاص ماشي صباح الورد عليكى وهو يطبع قبله رقيقه على خدها.
قامت رهف مسرعه من على السرير 
ونظرت له:انت لازم تبطل دا علشان انا مبقتش صغيره زي زمان ماشي.
و سابته ومشيت ودخلت الحمام.
ذهب جاسر امام باب الحمام.
جاسر:ابطل ايه مش ارد عليكى الصباح انا واحد افهم بردو وعندى زوق وبعدين انا عارف انك مش صغيره.
رهف:يعنى انت قاصد تعمل كدا مع انك عارف انى مبقتش صغيره وتقولى انك مش قليل الادب امال دا ايه بقى.
جاسر:لا دا مش قله ادب ولو هو قله ادب عملتى كدا ليه انا برد عليكى زى ماعملتى.
رهف:انا انا.........

يتبع.......

  •تابع الفصل التالي "رواية رهف الجاسر" اضغط على اسم الرواية 

google-playkhamsatmostaqltradent