رواية رهف الجاسر الفصل الرابع والعشرون 24 - بقلم اية محمد
رواية رهف الجاسر
البارت 24
حضن الجد رهف:بس ياحبيبتى متخافيش هما تلاقيهم بيتكلمو عادى بس علشان انتى دلوعه خوفتى بس
تعالى يلا بينا نروح عند الواد جاسر نشوفه بيعمل ايه.
وذهب الجد مع رهف لغرفه جاسر ليجده على فراشه يستعد للنوم.
الجد:انت نمت ياجاسر يا ابنى.
جاسر:لا ياجدو انا لسه صاحى.
الجد:طب كويس اقعد هنا مع رهف العبو مع بعض ومتخلهاش تطلع الا لما اجى اخدها ماشى
فهم جاسر الوضع وتلميحات جده لان الوضع دا متكرر ومش جديد يعنى.
ذهب الجد لغرفه محمود.
الجد:هو كل يوم على الزعيق والصوت العالى دا انتو مش محترمين ان البنت كل يوم بتخاف اكتر من اللى قبله وانتو كدا هتبوظو نفسيتها في ايه خلاص مبقاش في احترام للبيت ولا للناس اللى عايشين معاهم.
محمود:انا اسف والله يابابا بس انا تعبت منها وهى مش عايزة تفهم.
منال:افهم ايه انك واحد بعقليه متخلفه وبتفكر بعقليه 100سنه ورا فيها ايه يعنى لما اخرج اسهر مع صحابي مش عارفه اجرمت انا ولا اجرمت.
محمود:لا مش جريمه بس ميبقاش كل يوم سهر وكمان لوش الفجر وترجعى تنامى للمغرب هو ايه بيتك وبنتك وانا ملناش حق عليكى زى صحابك ولا ايه.
منال:ياسلام هو انا سايبه بنتى فى الشارع انا سيباه مع جدها ومرات عمها ومطمنه على البنت معاهم وبعدين انت كمان طول الوقت بتشتغل ومش فاضي خالص الصبح فى الشركه ولما بترجع بتقعد على تصاميمك لاخر الليل انا اقعد بقى اعمل ايه.
محمود:تقعدى مع بنتك علشان هى مسؤليتك انتى مش مسؤليه ابويا ولا مرات اخويا وبعدين انا بشتغل كل دا ليه مش علشان اعرف البيلك طلباتك اللى مش بتخلص ومصاريفك اللى مش فاهم بتروح فين.
منال:يا سلام بقيت انا الشريره وانت الملاك البرئ يعنى.
محمود:لا دا انتى زودتيها.....
الجد:ايه مش عاملين اعتبار ليا خالص وكمان بتتخانقو قدامى
منال:انت مش شايف بيتكلم معايا ازاى ياعمى.
الجد:بس مش عايزه اسمع نفس
انت انزلى تحت فى المكتب علشان اتكلم معاك شويه
وانتى يابنتى غيري هدومك واستعيذي من الشيطان وخلى الليله دى تعدى على خير.
منال:انا اسفه ياعمى i'm sorry انا فى معاد بينى وبين صحابي وهما زمانهم مستنينى مينفعش الغى الخروجه كدا فجاه.
الجد:يابنتى اسمعى الكلام خلى الليله دى تعدى على خير مهو صحابك مش اهم من بيتك وبنتك يعنى.
منال:يووووه كل شويه بنتك بنتك انا اصلا مكنتش عايزة اخلف دلوقتى انا لسه صغيره وكنت عايزه اتهنى بشبابي من غير قيود بس انتو قعدتو تقولو خلفى خلفى وضغطو عليا لحد ما خلفت سبوني بقى اتهنى بشبابي وانتو شيلو البنت مش انتو اللى كنتو مستعجلين على الخلفه خلاص.
محمود وهو يضرب منال بالقلم:لما ابويا يتكلم معاكى تردى باحترام
الظاهر كدا انا دلعتك كتير اقول بكرا تعقل بكرا تعقل لكن انتى مش بتعقلى.
منال:انت بتمد ايدك عليا يامحمود انت اتجننت.
محمود:اتجننت اااه دا انا فوقت متاخر انا كان لازم اعمل كدا من زمان.
منال:طب والله منا قعدالك فيها وخرجت من الغرفه.
محمود:فى ستين داهيه بس يكون فى معلومك لو خرجتى من البيت دا تكونى طالق.
الجد:لا يا محمود يابنى ليه كدا طلاق ايه بعد الشر انت ناسي انى فيه رهف بينكم.
محمود:خلاص يابابا انا مش قادر اتحمل اكتر من كدا انا لسه مديها 10 الاف جنيه امبارح و عايزه زيهم النهارده معرفش بتصرف الفلوس دى فى ايه وعيشتها كدا مش مريحانى و الاحسن لرهف اننا ننفصل احسن ماتشوفنا كل يوم بنتخانق كدا.
الجد:طب اهدى يابنى وانزل ورا مراتك ورجعها واستعيذ بالله من الشيطان اللى دخل بينكم دا.
محمود:والله لا رايح ولا جاى انا قولت كلمه وهى بقى اشوف هتعمل ايه وانا مش راجع فى كلمتى تانى وبعد اذنك يا بابا عايز اقعد لوحدى شويه.
خرج الجد من غرفه محمود وهو نازل على السلالم لمح ابنه احمد.
الجد:احمد يا ابنى تعالى بسرعه.
ذهب اليه احمد مسرع:خير يابابا فى ايه انت تعبان.
الجد:لا بس اخوك ومراته اتخانقو مع بعض وهو حلف عليها بالطلاق لو خرجت مترجعش تانى اطلع وراها يابنى وخليها ترجع وانا هقعد مع اخوك و هخليه يردها بلاش خراب البيوت دا.
احمد:خلاص يابابا اللى تشوفه بس متتعبش انت نفسك انا هروح وارجع بمرات اخويا ان شاء الله.
خرج احمد وركب سيارته وذهب خلف منال التى وجدها تقف امام ملهى ليلي فاخر ودخلت دخل وراءها ليجدها تجلس على ترابيزه للقمار وتلعب ليذهب اليها مسرعا ويمسك بيدها
احمد: بقى انتى سايبه بيتك وبنتك وكل يوم تلعبي الزفت داوتعب اخويا وشقاه بتصرفيه كدا على الارض يلا تعالى معايا.
منال:اوعى سيب ايدى كدا انت اتجننت انت ازاى تتكلم معايا كدا ولا حتى تمسكنى كدا مين اللى ادالك الحق دا.
احمد:يلا يامنال ونبقى نتكلم ونقول اللى انتى عايزاه فى االبيت مش قدام الناس كدا.
منال:اوعى كدا انا مش رايحه معاك فى حته انا قاعده هنا مع صحابي.
احمد:صحاب ايه يابنت الناس انا اخويا حالف عليكى بالطلاق لو مرجعتيش معايا دلوقتى واحنا عايزين نهدى الدنيا ومنخربش البيت يلا تعالى معايا وانا مش هقوله على القرف اللى بتعمليه دا.
منال:مش رايحه فى حته قولتلك وبعدين مايطلق فى داهيه
وانا مش فارق معايا تقوله ولا لأ انتو مين اصلا علشان تحاسبونى
انا حره اعمل اللى انا عايزاه مفهوم.
احمد:يابنت الناس ابعدى عن الشر ويلا بينا.
ليقف شخص بين احمد ومنال ويمسك بيد احمد بشده:هى مش قالتلك مش جايه معاك انت مش بتفهم ليه.
ليبعده احمد عنه بعصبيه:وانت مالك انت بتتدخل ليه.
الراجل الغريب:انا صاحبها و ادخل براحتى مش كدا يانونو.
منال:بصراحه كدا بقى اه واتفضل امشي و متخليش شكلك وحش اكتر من كدا.
احمد:نونو وشكلى وحش دا انا لوسيبتك هنا ومشيت هيبقى شكلى وحش فعلا ومسك ايدها بشده وشدها اتفضلي قدامى على البيت واخويا يبقى يتصرف معاكى فى حكايه نونو دى.
ليسحبها الرجل الغريب ويشهر سلاحه فى وجه احمد
الرجل الغريب: شكلك مش بتفهم بالكلام قولتلك منال مش رايحه فى حته و لا مع حد اتفضل بقى ورينا عرض كتافك.
احمد:شكلك مش عارف انا مين والبتاع اللى فى ايديك دا ولا يهزنى وانا مش ماشي من هنا غير وانا معايا مرات اخويا فيلا ياشاطر ابعد كدا وروح العب بعيد.
الرجل الغريب:لا عارف انت مين احمد ثابت وانا مش بهدد وشكلك انت اللى مش عارف انا مين.
احمد:ولا يهمنى بس اللى قولت عليه هيتنفذ.
الرجل الغريب: انا ياسين المنشاوى الابن الاكبر لعيله المنشاوى و متعودتش اقول كلمه وارجع فيها او اللى اعوزه ميتنفذش.
احمد:بردو ولا يهمنى روح اعمل الشويتين دول على حد تانى.
ومسك منال وشدها اليه.
ليسحبها ياسين اليه و يعمر السلاح وفى منتصف النزاع و المشاجره بينهم خرجت من مسدسه رصاصه فى صدر احمد.
منال بخوف وهى تنزل لمستوى احمد:الله يخربيتك انت عملت ايه اطلب الاسعاف بسرعه.
ياسين:معرفش ازاى الرصاصه طلعت غظب عنى وبعدين اسعاف ايه انتى عايزانى اروح فى داهيه.
منال:امال هتسيبو كدا هيموت ونروح كلنا فى داهيه.
ياسين:اسكتى شويه خلينى افكر اعمل ايه بس لاقيتها
اخرج ياسين هاتفه من جيبه واتصل باحد رجاله:جهزلى العربيه قدام الباب فورا يلا.
ياسين نظر لمنال:بصي انا هاخده و اروح بيه المستشفى واللى يسأل نقوله انى كنت عامل حفله عندى فى البيت وهو اتهجم عليا وانا طلعت سلاحى اهدده وهو بيشده منى طلعت رصاصه غلط ماشي.
منال:ياسلام وهما هيصدقونا كدا عادى احنا هنروح فى داهيه.
ياسين:اهدى وركزى ولو سمعتى كلامى هنخرج منها احنا هنكلم صحابنا يجو يشهدو انهم كانو سهرانين معانا و شافو احمد دا وهو بيتهجم عليا فى بيتى الاول وانا اضطريت ادافع عن نفسي فهمتىالبارت34
انا ياسين المنشاوى الابن الاكبر لعيله المنشاوى ومتعودتش اقول كلمه وارجع فيها او اللى اعوزه ميتنفذش.
احمد:بردو ولا يهمنى روح اعمل شويتين دول على حد تانى.
ومسك منال وشدها اليه.
ليسحبها ياسين اليه ويعمر السلاح وفى منتصف النزاع والمشاجره بينهم خرجت رصاصه فى صدر احمد.
منال بخوف وهى تنزل لمستوى احمد:الله يخربيتك انت عملت ايه تطلب الاسعاف بسرعه.
ياسين:معرفش الرصاصه طلعت غصب عنى وبعدين اسعاف ايه انتى عايزانى اروح فى داهيه.
منال:امال هتسيبو كدا هيموت ونروح كلنا فى داهيه.
ياسين:اسكتى شويه خلينى افكر اعمل ايه.بس لاقيتها اخرج ياسين هاتفه من جيبه واتصل باحد رجاله:جهزلى العربيه قدام الباب فورا يلا.
ياسين نظر لمنال:بصي انا هخده ونروح بيه المستشفى واللى يسال نقوله انى كنت عامل حفله عندى فى البيت وهو اتهجم عليا وانا طلعت سلاحى اهدده وهو بيشده منى طلعت رصاصه غلط ماشي.
منال:ياسلام وهما هيصدقونا كدا عادى احنا هنروح فى داهيه.
ياسين:اهدى وركزى ولو سمعتى كلامى هنخرج منها احنا هنكلم صحابنا يجو يشهدو انهم كانو سهرانين معانا و شافو احمد دا وهو بيتهجم عليا فى بيتى الاول وانا اضطريت ادافع عن نفسي فهمتى وانى اخده اوديه المستشفى دا اكبر دليل انى مكنش قصدى اقتله و ان الرصاصه طلعت غلط وكدا.
منال:مش عارفه انا خايفه.
ياسين:اسمعى كلامى ونفذيه و احنا هنخرج منها يا اما هخليكى انتى تلبسيها واقول انك اخدتى سلاحى من ورايا و ضربيته والناس اللى كانت هتشهد معانا سهله اخليها تشهد عليكى وتشليها لوحدك.
منال:ايه لا انا مش عايزة اتسجن مش عايزة اروح فى داهيه.
ياسين:خلاص يبقى تسمعى كلامى يلا بينا
................نرجع تانى بالاحداث................
جاسر:بس كدا وخرجو منها بحجه الدفاع عن النفس وعمى طلقها وهى بعد شهور العده اتجوزت ياسين دا وسافرو بعد ماصفى شغله فى مصر واخدت رهف معاها علشان تصرف من فلوس عمى بردو وبعديها بفتره عمى بدأ يتعب وعرف انه عنده سرطان.
زياد:يااااه كل دا يحصل و متقوليش امال ليه الكل عارف انه مات طبيعى مش مقتول.
جاسر:جدى اللى عمل كدا علشانى انا وفريد مرضاش يخلينا نكبر مع الحقيقه دى وعلشان نعرف نتعامل مع رهف بنت عمنا من غير حساسيه ولا اى حاجه بس انا كنت كبير وفاهم وفعلا اخدت وقت كدا مش بتعامل مع رهف خالص وكل ما تيجي تتعامل معايا كنت برد بعنف لحد ما اتجنبتنى خالص و اتربت عندها عقده ابيه دى والخوف منى حتى انا من فتره صغيره نسيت الحوار دا وهى فكرتنى و عرفتنى ليه كانت واخده جنب منى.
زياد:وانت قولتلها الحقيقه.
جاسر:لا طبعا قولتلها ان نفسيتى كانت تعبانه من وفاه والدى و المسؤليه اللى كنت فيها وكدا يعنى انا مقدرش اقولها حاجه زى دى.
زياد:يبقى ليك حق فى اللى عملته فيه النهارده انا لو منك كنت عملت اكتر من كدا بصراحه.
جاسر:يابنى في حاجه اسمها فن الانتقام
انا كان قدامى كذا فرصه اقتله فيها ومن غير ما اضر كمان بس لا الموت راحه ليه انما لما اوقعه فى صفقه يدفع فيها كل فلوسه وكمان يبقى عليه ديون
و كمان ارجعه يشحت فى الشوارع هو ومرات عمى دا اكبر عذاب ليهم ولسه كمان الخطه اللى جايه لما يعرفو ان انا هشتري كل املاكهم وارميهم فى الشارع و يتحبسو و يعفنو فى السجن بسبب الديون اللى عليهم وهناك بقى هوصي عليهم وصايه هخلى اقامتهم تبقى 5 نجوم.
ضحك جاسر ضحكه الانتصار.
زياد:انت كمان مخطط تشتري املاكهم ازاى و هما مش عارضينها للبيع ومش هيرضو يبعولك انت بالذات.
جاسر:كدا كدا هيبعها امال هيوفر تمن الصفقه ازاى وبعدين انت مين قالك انى هظهر فى الصورة هم هيتفجأو ان انا اللى اشتريت زى ما اتفاجأو كدا لما لاقونى فى المزاد.
زياد:ياااه دا انت مخطط لكل حاجه بالملى.
جاسر:امال ايه دا انا قاعد سنين مستنى اللحظه دى
ولسه لما اشوفهم فى السجن ساعتها بس هقدر ارفع راسي قدام امى واقولها انا جبت حق بابا.
زياد:ان شاء الله هتجيب حقه وانت خلاص عملت اول خطوه اهو و بتحاربهم بنفس سلاحهم الخداع والغش.
جاسر:لازم كان لازم يدوقو الظلم اللى عملوه فى غيرهم.
وفجاه يقتحم رجل مكتب جاسر.
سهى:بافندم مينفعش كدا ايه الاسلوب دا.
جاسر:اطلعى انتى ياسهى.
الراجل الغريب:انت مفكر كدا انك قدرت تهزمنى لا يبقى انت نسيت انا مين و اقدر اعمل ايه.
جاسر:لا مش ناسي انت مين بس شكلك كدا انت اللى نسيت انا جاسر احمد ثابت فاكره و انت عارف انا اقدر اعمل ايه ويبقى دفاع عن النفس بردو ولا ايه.
ياسين المنشاوى:انت بتهددنى مبقاش انا ياسين المنشاوى الا و اعرف اردلك اللى انت عملته دا كويس ويبقى انا حذرتك وانت حر
(انا نصحتك و انت براحتك)
وخرج من المكتب وذهب زياد ليصرف الموظفين من امام مكتب جاسر
زياد: انتو واقفين كدا ليه يلا كل واحد على شغله.
ورجع زياد لجاسر بخوف:انت لازم تبلغ عن الراجل دا
دا هددك ياجاسر ولسه منعرفش ممكن يعمل ايه.
جاسر:ولا يقدر يعمل حاجه دول كلمتين هبل قالهم من وجع القلم اللى انا ادتهوله مش اكتر.
زياد:بس بردو لازم نبلغ احنا مش لازم نستهون بكلام الراجل دا.
جاسر:ياعم بقولك كلمتين بيقولهم كدا وخلاص جمد قلبك بقى و متبقاش خواف كدا.
زياد:ربنا يستر و يعدى الايام اللى جايه دى على خير.
جاسر:بقولك ايه انت هتفضل كدا و هتضيع عليا لذه انتصارى انا قايم اروح اجيب رهف من المدرسه ونحتفل سوا انا وهى فى البيت.
زياد:طب ابقى خد حد من الجارد معاك وانا هكلم شركه امن تبعت حد يأمن الشقه.
جاسر:يوووه عليك يازياد انت مش بتسمع الكلام ليه وبعدين كل دا ممكن يخوف رهف و يوتروها وانا مش عايز كدا عايزها تعرف انى اخدت حق سنين العذاب اللى كانت عايشاهم معاه هو وابنه.
زياد:بقولك ايه اركن حنيتك و رومانسبتك كدا على جنب دلوقتى
امانك و حمايتك اهم واكيد رهف مش هتكون مبسوطه لما يجرالك حاجه بعيد الشر.
جاسر:ولاااااااا
متبقاش تقعد مع امى وامك كتير علشان بقيت بتنعدى منهم
يلا سلام وانت عامل زى خالتى كدا.
وخرج جاسر و هو يضحك ومبتسم تارك زياد فى خوفه و قلقه على صاحب عمره و قلة حيلته وعجزه
لانه يعلم جيدا ان جاسر مستحيل يغير رأيه فى موضوع الحراسه والبلاغ و هو فى حيره من امره فكيف يساعد جاسر وهو لم يسمح له بمساعدته.
ذهب جاسر لرهف عند المدرسه استقبلها فى السيارته.
جاسر:اهلا يارور عامله ايه.
كان يومك عامل ا زاى النهارده.......
•تابع الفصل التالي "رواية رهف الجاسر" اضغط على اسم الرواية