رواية الملاك والقاسي الفصل الرابع عشر 14 - بقلم جنات
روايه الملاك والقاسي
««الفصل ١٤»»
يوم جديد على الكل
فى فيلا الصياد
مراون:لازم نخلص من البت دى
زيزى:لا مش لازم ملهاش اى لازمه على فكرة
مروان:افرض حبها وجاب منها عيال يورثو كل حاجه
زيزى:فارس مش بيحبها ولا هيفكر يحب اصلاا
صلاح:ليه بقي
زيزى:لان فارس بيكره الستات وشايف انهم كلهم خايين زى امه
مروان:والمطلوب الوقت
زيزى:نخلص من فارس ولما نخلص منه الشركه هتبقي مع عادل وهو خلاص خرف وقتها هنقدر ناخد منه كل حاجه
مروان:دماغك الماظ يازيزى هانم
زيزى:هتنفذ امته
مروان:فى اقرب وقت
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فرح صحت وقاعده على السرير وفارس خارج من الحمام ودخل اوضه اللبس عشان يجهز وينزل الشركه فرح قامت من على السرير واستنيته لما خرج ووقف قدام المرايه وهى عايزة تكلمه وخايفه
فارس مركز معاها وقالها وهو بيبصلها فى انعكاسها فى المرايه:عايزة ايه
فرح:بصراحه انا كنت عايزة اطلب منك انى انزل الشغل
فارس بصلها ومتكلمش ومشي عشان يخرج من الاوضه
فرح:انا بكلمك على فكرة
فارس لف ليها:وانا مردتيش عليكى يبقي الكلام خلص
فرح قربت منه:خلص ازاى مش فاهمه
فارس بحده:يعنى مافيش شغل تانى او بمعنى اصح مافيش خروج من القصر خالص
فرح :يعنى ايه والكليه اللى هتبدأ الاسبوع الجاى
فارس:هو انتى مابتفهميش مش قولت مافيش خروج من القصر ابدااا
فارس لسه هيمشى فرح مسكت درعه
فرح برجاء وعينيها كلها دموع:لا ونبي الا كليتى بلاش تنتقم منى فى مستقبلى ونبي عشان خاطر ربنا ده حلم امى انا هسمع كلامك فى ايه حاجه الا دى ونبي
فارس زق ايدها من على دراعه بعنف وبيقرب منها:يعنى افهم انك مش هتسمعى كلامى
فرح بخوف منه:انا مقولتش كدا
فرح صرخت لما فارس زقها على الحيطه بقوة:اومال كنتى بتقولى ايه
فرح جسمها كله بيترعش ودموعها زى الشلال
فارس بصوت عالى:ردى كنتى بتقولى ايه مش هتسمعى كلامى وهتنزلى الشغل صح
فرح هزت راسها بلا بخوف
الباب خبط بس فارس متحركش من مكانه
الباب اتفتح ودخلت فاطمه بسرعه شافت حاله فرح جرت عليها وبعدت فارس عنها وخدتها فى حضنها وفرح جسمها كلها بيترعش
وفجاه اغمى عليها وهى فى حضن فاطمه
فاطمه بقلق:فرح اشتالها بسرعه يافارس نيمها على السرير
فارس اشتالها ونيمها على السرير وفاطمه جابت برفيوم وبتحاول تفوقها بس بردو مش بتفوق
فاطمه:انت لسه واقف روح اطلب الدكتورة بسرعه
فارس كلم رعد يروح يجيب دكتورة بسرعه
فاطمه وقفت قدامه:انت عملت فيها ايه
فارس:مش وقته الكلام
فاطمه:اومال امته هااا امته حرام عليك كام مرة هقولك متجيش عليها انت ربنا رزقك ببنت مافيش فى طيبه قلبها وانت بعمايلك دى هتخسرها
فارس ساب الجناح وخرج
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى الشركه عند عامر
عامر:خلاص بقي ياسارة قولتك ياستى هاجى اتقدملك هو انتى شيفانى عيل بضحك عليكى لو انا بضحك عليك بجد هكلم باباكى ليه بقي
سارة:وانت مجيتش لسه لحد الوقت
عامر:انا قولتلك بعد حفله فارس وفرح والحفله كانت امبارح وانا مستنى فارس يجى عشان اقوله ويجى معايا مش انتى عايزة فرح معاكى
سارة:اكيد طبعاااا
عامر:خلاص لازم اكلم فارس
سارة:حاضر امااشوف اخرتها معاك ايه
عامر:كل خير ياقمر
سارة:هروح اشوف شغلى
عامر:ماتخليكى معايا شويا
سارة:لا طبعااا انا خارجه
سارة خرجت من المكتب وعامر اتنهد:انا عارف انك هطلعى عينى بس بردو بموت فيكى
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
عند فرح الدكتورة وصلت وكشفت عليها وفاطمه وفارس معاها فى الجناح
فاطمه:عامله ايه يادكتورة وليه مش بتفوق
الدكتورة:الظاهر انه حصل معاها حاجه خوفتها او زعلتها لان عندها انهيار عصبي ومتقلقوش هى هتفوق بس مش حاليا انا اديتها حقنه عشان تهديها شوية بس ياريت بلاش يحصل ضغط عليها الفترة دى
فاطمه:تمام شكرااا يادكتورة
الدكتورة:العفو
فارس وصل الدكتورة وخلى رعد يوصلهاا ورجع الجناح تانى
فاطمه:حضرتك ناوى تفهمنى ايه اللى حصل ولا من ناوى
فارس حكلها على كل اللى حصل
فاطمه:فين غلطها بقي فهمنى البنت عايزة تنزل تكمل تدريبها وتكمل اخر سنه فى كليتها اجرمت هى ماعندك ملك وشيرى بيشتغلو وبيدرسوو عايز تحرمهاا حتى من دى يافارس
فارس:انا قولت اللى عندى يافاطمه الكلام انتهى خلاص
فارس خرج من القصر كله وراح على الشركه
وفاطمه فضلت جمب فرح
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
مروان الصياد بيتكلم فى الفون:فى اقرب وقت تكون مخلص عليه
المجهول:اعتبره حصل ياباشا
مروان:مش عايز ولا غلطه ولو عملتها ليك مكافاه منى
المجهول:تسلم ياباشا
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس وصل الشركه وراح على مكتبه وبعد شوية الباب اتفتح
فارس:هو انت يابنى مش هتغير ام العاده اللى فيك دى
عامر:مانت لازم تتعود بقي
فارس:عايز ايه
عامر:عايز اتخطب
فارس:هااا اللى بعده
عامر:ايه ياعم البرود ده طب قول مبروك
فارس:مبروك ايه المطلوب منى
عامر:تيجى معايا وانا رايح اتقدم وتجيب معاك فرح كمان
فارس بضيق:مدام فرح ياحيوان
عامر:خلاص ياعم متزقش
فارس:وفرح تيجى بتاع ايه مش فاهم
عامر:انت هتصيع عليا مانت عارف انى هتقدم لسارة صاحبتها ولازم تكون معاها
فارس:تمام ربنا يسهل
عامر:ان شاء الله هيسهل بس انا عايز نروح بكرة باذن الله
فارس:مستعجل اوى كدا ليه
عامر:بحبها ياجدع
فارس:هتروح على امته
عامر:الساعه ٨
فارس:هنكون هناك على المعاد
عامر:ربنا يخليك ليا ياصاحبي
فارس:يلا عشان الاجتماع
عامر:يلا
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى مكتب زياد وملك
زياد بيشرح لملك وهى مش مركزة فى ايه حاجه وعماله تبصله وزياد اضايق
زياد بضيق:انسه ملك ماهو كدا مش هينفع انا سايب شغلى وبدربك وانتى مش مركزة
ملك باحراج:انا اسفه
زياد بهدوء:ماينفعش اللى بتعمليه ده ياملك انا وانتى مش شبه بعض ولا هننفع لبعض
ملك بتوتر:انت تقصد ايه
زياد:انتى عارفه انا اقصد ايه ياريت تشلينى من دماغك ومن قلبك كمان انا وانتى الفرق بينا زى السما والارض ياانسه ملك
زياد خرج من المكتب وملك عيطت وراحو الحمام عشان محدش يشوفها
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس خلص الاجتماع وقاعد فى مكتبه بيفكر فى فرح ونفسه يتصل على عمته عشان يعرف فاقت ولا لسه بس طبعاا مش فارس الالفى اللى هيعمل كدا
فارس قام اخد مفاتيحه وفونه وخرج من الشركه كلها ورجع على البيت
بعد شويا وصل وطلع على الجناح على طول
وقبل مايفتح سمع صوت عياط فرح
فاطمه:خلاص يافروحه بقي قولتلك ياحبيبتى متخافيش انا معاكى
فرح بعياط وشهقاتها بتزيد:ونبي ياعمتو الا دراستى ده مش حلمى انا لوحدى ده حلم ماما الله يرحمها ونبي قوليله ميعملش معايا كدا انا والله عملت حاجه فيه ولا سرقت الملفات والله العظيم ماحصل ولا اعرف مين مروان الصياد اللى بيتكلم عليه ده
فاطمه بحزن عليها:اهدى ياحبيبتى عشان متتعبيش يافرح اهدى فارس حنين واكيد هيوافق فى الاخر
فرح:هو حنين معاكو انتو لكن معايا انا قاسي اوى وبيكرهنى
فاطمه:لا ياحبيبتى متقوليش كدا يافرح يلا اهدى وانا هنزل اجبلك الاكل عشان تاكلى
فرح بخوف:لا ونبي خليكى معايا ونبي ياعمتو متسبنيش هنا خدينى انام معاكى عشان خاطرى
فاطمه:حاضر تعالى معايا
فاطمه سندت فرح وخرجو من الجناح واتفاجو بفارس قدامهم وفرح جسمها اترعش
فاطمه:تعالى ياحبيبتى
فارس بحده:على فييين
فاطمه:فرح هتفضل معايا اليومين دول يافارس
فاطمه اخدت فرح وراحت على اوضتها اللى قريبه من الجناح وفارس دخل الجناح اخد شاور وغير وقعد قدام الشاشه وبعد شويا نام
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
سعاد وسيد قاعدين بيخططو ازاى ياخدو فلوس من فرح
سعاد:لازم ناخد شويا من العز اللى هي عايشه فيه
سيد:ماهى بنت🐶طردتنا لما روحنالها
سعاد:نحاول نوصلها باى طريقه ونهددها
سيد:وهنهددها بايه
سعاد:باى حاجه بس ناخد فلوس منها باى طريقه
سيد:المعلم جعفر عمال يهددنى انه هيحبسنى
سعاد:اصبر عليا بس انا هخطط واقولك هنعمل ايه
سيد:اما نشوف يلا عشان ننام بقي
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
صباح يوم جديد فرح صحت كانت نايمه فى اوضه فاطمه لوحدهااا قامت وافتكرت اللى حصل بينها وبين فارس
فرح:انسي يافرح انسي متفكريش فيه هو مش من حقى ابدااا ولا عمره هيكون ليا ده واحد قلبه حجر وقاسي ...انا هقوم لخد شاور عشان افوق... ييييوه مش معايا هدوم هنا ..طب لو روحت اكيد هشوفه..لالا اكيد نزل الشركه
فاطمه دخلت:انتى بتكلمى نفسك يافرح
فرح اتخضت:يافطوم حرام عليك قلبي وقف فكرته ابن اخوك المرعب
فاطمه ضحكت:تعرفى لو سمعك انتى اللى هتترعبي بجد
فرح بحزن:انا من غير حاجه بخاف منه انا بترعب منه
فاطمه:ياحبيبتى والله فارس مافيش احن منه بس حاجات كتير حصلت معاه فى حياته هى اللى غيرته كدا
فرح:حاجات ايه
فاطمه:بعدين يافرح قومى روحى الجناح خدى شاور وغيرى وتعالى عشان نفطر سوا
فرح:هو نزل
فاطمه:اه نزل
فرح خرجت وفاطمه سرحت شويا: انا اسفه بس لازم تتقابلوو وتتكلمو
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فرح دخلت الجناح ماكنش فيه حد قعدت على السرير وحطت ايدها على وشها اتخضت لما سمعت صوته
فارس بحده:اخيرااا شرفتى
فرح قامت وقفت وكان باين عليها الخوف وفارس قرب منها اوى:عارفه لو فكرتى تسيبى الجناح وتنامى فى حته تانيه هيكون لينا كلام تانى سوااا فاهمه
فرح هزت راسها باه
فارس بص عليها كانت لابسه بجامه بيضا نص كم وعامله شعرها كحكه فوق:انتى جيتى من اوضه عمتو لحد هنا بمنظرك ده
فرح بصت على نفسها وبصت لفارس تانى ومتكلمتش
فارس بعصبيه:انطقى
فرح بسرعه:اه
فارس:وانتى مش عارفه ان فى رجاله فى القصر تمشي كدا ازاى ولا هو الحجاب منظرة عندك
فرح الدموع اتجمعت فى عينيها:بس اوضه عمتو جمب الجناح وماكنش فى حد فى الدور كله
فارس:بردو تلبسي زفت اسدال وطرحه على شعرك قبل ماتخرجى
فرح:حاضر
فارس:غورى من وشي
فرح راحت جابت هدوم ودخلت الحمام بسرعه بعد شويا خرجت كانت لابسه اسدال وفارس قاعد على السرير وبيشتغل على اللاب بتاعه ومشت عشان تخرج من الجناح
فارس:انتى راحه فين
فرح لفت بخوف:عمتو قالتلى انزل عشان نفطر سوا
فارس:لا مافيش نزول انا طلبتهم وهيجيبو الفطار هنا
فرح:حاضر
فارس:ايوا كدا خليكى شاطرة وتسمعى كلامى علطول
فرح قلعت طرحتها وقعدت على الكنبه بحزن وفارس عينه عليها:تعالى يافرح
فرح بصتله بخوف:نعم
فارس:قربي
فرح راحت وقفت جمب السرير وهى هتموت من الخوف
فارس:هتفضلى واقفه كدا ماتقعدى وبعدين انتى خايفه كدا ليه هو انا هاكلك
فرح قعدت جمبه
فارس:متزعليش منى يافرح بس انتى اللى عصبتينى
فرح:بس انا معملتش حاجه غلط انا طلبت انى انزل الشغل واكمل دراستى
فارس:وانا قولت لا ومش بحب اكرر كلامى
فرح بصتله اوى وقامت وقفت:انا نازله
فارس قام وقف قدامهاا:بصي يافرح انا محبش اللى يتجاوز حدوده معايا حتى لو مراتى فاهمه قولتك مافيش نزول
فرح:حاضر انا اسفه
الباب خبط وفارس راح فتح واخد الصنيه من الخدامه ودخل حطها على الترابيزة وقعد:يلا يافرح عشان ناكل
فرح قعدت وبدات تاكل وفارس متابعهاا
فارس:انتى مش بتاكلى ليه
فرح:لا انا باكل اهو
فارس:هو ده بتسميه اكل ده الطفل بياكل اكتر منك
فرح:عشان انا معدتى بتتعبنى لما باكل كتير وخصوصا الاكل ده
فارس بص للاكل:انتى المفروض بتاكلى اكل معين
فرح:المفروض اكل صحى بس طبعااا ده مستحيل انا باكل براحتى بس كميات قليله
فارس:ومعدتك تعبانه مالها تحبي تروحى لدكتورة
فرح :لا شكرااا
فارس:طب كملى اكلك
فرح:انا الحمدلله شبعت ممكن انزل لعمتو
فارس:انزلى وبليل الساعه ٨ تكونى جاهزة عشان هنخرج
فرح:هنروح فين
فارس:عامر هيروح يتقدم لصاحبتك واكيد انتى حابه تكونى معاها لو مش عايزة عادى
فرح بسرعه:لا طبعاا مستحيل اسيبها ولازم اكون معاها
فارس:تمام....
•تابع الفصل التالي "رواية الملاك والقاسي" اضغط على اسم الرواية