رواية الملاك والقاسي الفصل السابع والعشرون 27 - بقلم جنات
روايه الملاك والقاسي
««الفصل ٢٧»»
عدى اسبوع وفرح فى المستشفى وحالتها صعبه جدااا وشها بقي شاحب وخسرت كتير من وزنها ونفسيتها حرفياا مدمرة لانها خسرت ولادها وكمان فارس مسالتش عليها ولا جه يشوفها من يوم الحادثه
زياد وملك وسارة وفاطمه معاها دايما مش بيسبوها بس هى محتاجه لحضن حبيبها
زياد حاول كتير مع فرح عشان تقوله مين اللى عمل فيها كدا وهى رافضه تتكلم خايفه تقوله انها سعاد يروح يأذيها وهى خايفه عليه
شيرى على تواصل مع سعاد اللى راحت مكان فى الارياف عشان فارس ميعرفش يوصلهاا وشيرى طمنتها ان فرح ماجبتش سيرتها ولا قالت مين عمل فيها كدا
فارس اللى دايما فى الشركه وكل تفكيره مين اللى ليه ايد فى اللى حصل مع فرح وجواه عصبيه لو خرجت هيهد الدنيا كلها وبيحاول يبعد عن فرح لحد مايهدى خالص ويوميا بيروح لفرح المستشفى بس وهى نايمه وعامر وزياد معاه دايماااا
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى الشركه عند فارس قاعد فى مكتبه ودخل عليه زياد وعامر:صباح الخير
فارس:صباح الخير متكلمتش يازياد
زياد وهو بيقعد على الكرسي:لا حاولنا معاها كتير اوى وبردو رافضه تتكلم
فارس ضرب بايده على المكتب واتكلم بعصبيه:واخرتها ايه بقي
زياد بحده:فارس اهدى فرح حالتها صعبه جدااا وفوق ده كله انت مش عايز تروح حتى تشوفها دى علطول بتسال عليك يافارس وانا مش هقدر اشوف اختى بتتعذب كدا فاهم
عامر:زياد عنده حق يافارس هى محتاجاك انت سارة بتقولى ان حالتها صعبه اوى وكمان لما روحت اشوفها مش هتصدق ان دى فرح ابدااا
فارس بحزن:يعنى هو انا مبسوط كدا انا نفسي اجبلها حقها من اللى عملو فيها كدا وبعدين انا بروحلها كل يوم وهى نايمه وبفضل معاها لحد مابتقرب تصحى بمشي
زياد:بس هى مش عايزاك وهى نايمه يافارس هى عايزة تشوفك افهم بقي
زياد خرج من المكتب وعامر بص لفارس:اللى بتعمله فيها صعب اوى يافارس روحلها يمكن تحكيلك انت مين عمل فيها كدا
فارس قام وقف واخد فونه ومفاتيحه وخرج من الشركه كلهاا وراح على المستشفى
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى المستشفى عند فرح
فاطمه:يابنتى لازم تاكلى انتى كدا اللى هتتعبي
فرح:ماليش نفس
ملك:ماهو مينفعش كدا يافرح كل يوم على الحال ده
سارة:عشان خاطرنا يافرح لو بتحبينا كلى
فرح عيطت وفاطمه خدتها فى حضنها:انا عارفه انك عايزاه يكون جمبك بس فارس متعصب دايما من يوم اللى حصلك انا متاكده انه بيحميك من عصبيته يافرح
فرح بعياط:نفسي ادخل جوا حضنه عايزة احس بالامان اللى بحسه وانا معاه
فرح عيطت جامد وسارة وملك عيطو من حزنهم على صاحبتهم الباب خبط
ملك راحت تفتح:فارس
فرح رفعت وشها من حضن فاطمه وبصتله وهو شايف دموعها واتكلم ببرود:اخرجو وسبونى معاها
ملك وسارة خرجو وفاطمه همست لفارس:براحه عليها يافارس حالتها صعبه اوى
فارس هز راسه وفاطمه خرجت وقفلت الباب وهو قرب منها وقعد على الكرسي اللى جمب السرير وفرح كانت مستغرباه كان نفسها تجرى على حضنه وتعيط كتير بس خافت من البرود اللى شيفاه فى ملامحه
فارس:اى اللى حصل معاكى وخرجتى ليه من القصر
فرح دموعها نزلت ده حتى مسالش عليها عامله ايه او حاسه بايه
فارس بحده:اتكلمى اى اللى خلاكى تخرجى من القصر
فرح بعياط:مش عايزة احكى لو سمحت
فارس قام وقف وقرب منها:هتتكلمى غصبن عنك فاهمه
فرح بصت فى عينيه:فارس
فارس:هااا انا سامع
فرح اتنهدت بحزن وحكيتله من اول المكالمه اللى جتلها لحد مااغمى عليها
فارس بعصبيه قام وقف وضرب الكرسي برجله وفرح اتخضت وخافت من عصبيته
فارس بعصبيه:بسبب غباءك انا خسرت ولادى بسبب غباءك كنتى هتموتى انا مش محذرك متخرجيش برا القصر لو حصل ايه مفكرتيش ترنى عليا او على زياد لكن ازاى الهانم خرجت تجرى وراحت لقضاها برجليها
فرح كانت بتبصله ودموعها زى الشلال على وشها:انا اسفه انا عارفه انى غلطانه بس خوفت عليكم اوى
فارس:هو انا عيل قدامك اخوكى ده عيل صغير تخافى علينا ليه مفكرتيش فى نفسك مفكرتيش فى ولادك اللى فى بطنك
فرح بعياط جامد:انا اسفه اسفه والله
فرح عيطت بصوت عالى وجسمها كل بقي يترعش وفاطمه دخلت بسرعه لما سمعت صوت فارس عالى وصوت عياط فرح واخدتها فى حضنها:ليه كدا يابنى حرام عليك هى ناقصه
فارس:جهزو نفسكو عشان هنرجع القصر
فارس خرج وفرح كانت منهارة فى حضن فاطمه وملك وسارة لمو الحاجه بتاعه فرح عشان يرجعو القصر وبعد فترة كانو خلصو وفرح هدت شويا وركبو العربيه مع فارس وفرح عينها كانت عليه وهو كانه مش شايفها ورجعو على القصر وسارة رجعت مع عامر على فيلتهم وفارس اللى اصر على زياد انهم يفضلو فى القصر معاهم الفترة دى
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
عدى شهر وفرح مش بتشوف فارس ابداااا ونفسيتها مدمرة وحزينه ومش بتتكلم مع حد سارة وملك وفاطمه وفوز وزياد معاها دايماا وبيحاولو يخرجوها من حالتها دى
فارس اللى قلب الدنيا على سعاد لحد ماوصلها كانت راحه زيارة لسيد فى السجن ورجاله فارس اخدوها على المخزن القديم وطبعااا فارس قام معاها بالواجب وجاب ستات كانو بيضربوها ليل نهار لحد مااعترفت ان شيرى اللى طلبت منها تخطف فرح وفارس سلم سعاد للمقدم ياسر واخد اعترافاتها وقبض على شيرى والستات اللى ضربو فرح وكلهم اتحبسووو
ملك وسارة عرفو نوع الجنين بس فرحتهم كانت ناقصه بسبب حاله فرح
ملك هتجيب بنت وسارة ولد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى قصر الالفى فرح قاعده فى الجنينه وسرحانه جه زياد وقعد جمبها:فرحتى عامله ايه النهارده
فرح بصتله ومردتش عليه
زياد:حالتك دى متنفعش يافرح لحد امته هتفضلى كدا اللى حصل حصل يعنى لو فضلتى تعيطى عمرك كله مش هيرجعوو ده قضاء ربنا يافرح وانتى مؤمنه بالله ياحبيبتى
فرح:لو كنت فكرت شويا بس انى اكلم فارس او اكلمك مكانش كل ده حصل كان ولادى هيبقو معايا وفارس كمان انا حاسه انى وحيده اوى ماليش حد لا سند ولا ضهر خايفه اوى خايفه
زياد اخدها فى حضنه:انتى مش وحيده ياحبيبتى كلنا معاكى وفارس لو كان مشغول عنك عشان يجبلك حقك ياحبيبتى من سعاد وشيرى وبعدين خايفه من ايه واحنا كلنا حوليكى
فرح:خايفه فارس يسبنى انا مقدرش اعيش من غيره يازياد انا من غيره حاسه انى جسد من غير روح
زياد ماكنش عارف يرد يقولها ايه وفرح بعدت عن حضنه وقامت وقفت
زياد:راحه فين ياحبيبتى
فرح:هتمشي شويا
زياد:اجى معاكى
فرح:لا عايزة اكون لوحدى يازياد لوسمحت
فرح مشت وراحت ناحيه الجنينه الخلفيه اللى فيه ماكس وقربت وقاعدت جمبه واول مرة متخافش منه وهو قرب وقعد جمبها و فرح دفنت وشها بين رجليها وعيطت بصوت عالى وماكس هوهو جامد وقرب وحط راسه على رجلها فى نفس الوقت كان فارس راجع من الشركه وسمع ماكس وراح عنده شاف فرح قاعده تعيط وهو قاعد جمبها قلبه وجعه عليها وقرب منها وماكس لما شافه معتش عمل صوت وفرح شامت برفيوم فارس ورفعت وشها:فارس
فرح لفت شافت فارس واقف وراها قامت وقفت وبصتله اوى وهو بيتامل ملامح وشها اللى بقي شاحب من الحزن وخسرت كتير من وزنهاا ولسه هيمشي
فرح نادت عليه وهى بتعيط:فارس
فارس وقف بس مالفش
فرح بعياط:انا عارفه انى غلطانه وغلطى كبير وخلانا نخسر ولادنا بس والله انا مفكرتش فى اي حاجه غير فيكووو خوفت عليكووو اوى الراجل قالى كلام كتير وخوفى وانا ماكنتش عارفه افكر ابدااا... انا اسفه عارفه انى غبيه وساذجه انت عندك حق وقدرو يضحكو عليا بسهوله بس عشان خاطر ربنا يافارس متبعدش عنى انا حاسه انى بموت بالبطئ من غيرك كلهم معايا وحوليا بس انا محتاجاك انت محتاجه احس بالامان جوا حضنك عشان خاطرى بلاش تعاقبنى بسكوتك ده انا تعبانه والله العظيم تعبانه اوى يافارس
فرح ملقتش اى رد منه ولا حتى لف ليها حطت ايدها على وشها وعيطت اوى وفارس لف وشافها واقفه بتعيط قرب منها وشدها لحضنه حضنها بقوة باشتياق وفرح شددت على حضنه وعيطت بزياده فارس قعد على المقعد اللى فى الجنينه وهى فى حضنه وبعد شويا لقى فرح بطلت عياط وجسمها تقل ونفسها بقي منتظم عرف انها نامت اشتالها ودخل القصر وفاطمه وملك شافوها
فاطمه:مالها يافارس
فارس طلع على الجناح ونيمها على السرير
ملك:مالها يافارس
فارس:نايمه متقلقوش
فاطمه:مش كفايه يابنى البت حالتها صعبه متقساش عليها ياحبيبي
فارس:خلاص يافطوم انا اخدت حقها من اللى كانو السبب فى حالتها ومن النهارده هنعيش كلنا فى سعاده
ملك:الحمدلله واخيرااا هرجع بيتى بقي
فارس:انتى هتفضلى هنا انا كلمت زياد وهو وافق هتعيشو معانا هنا
ملك بفرحه:بجد
فارس:اه والله بجد
فاطمه:طب روح ياحبيبي خد شاور ونام شويا جمب مراتك
فارس:حاضر يافطوم
فارس دخل ياخد شاور وفرح صحت لما لقت نفسها فى اوضتها فكرت انها كانت بتحلم وفضل تعيط وفارس خارج من الحمام شافها بتعيط جرى عليها:مالك يافرح انتى كويسه
فرح بصتله اوى:انا مش بحلم صح يعنى انت معايا
فارس حضنها:انا معاكى يافرحه قلبي وعمرى ماهبعد عنك تانى ابداااا
فارس بعد عنها ومسك ايدها:انا اسف يافرح عارف انى كنت قاسي معاكى بس صدقينى كنت بحميكى من عصبيتى كان لازم اخدلك حقك من كل اللى ظلموكى وكانو السبب فى حالتك
فرح:انت عملت فيهم ايه
فارس:كلهم فى السجن ياحبيبتى يعنى هنعيش حياتنا فى سعاده وماعتش فى اى حقد حولينا
فرح حضنتها بقوة:الحمدلله الحمدلله يارب
فارس:انتى وحشتينى اوى يافرحه قلبي
فرح بكسوف:وانت كمان وحشتنى اوى
فارس قرب عليها واخدها لعالمهم الخاص.........
•تابع الفصل التالي "رواية الملاك والقاسي" اضغط على اسم الرواية