رواية الملاك والقاسي الفصل الثامن 8 - بقلم جنات
روايه الملاك والقاسي
««الفصل التامن»»
سارة راحت لفرح عند بيتها ولما منزلتش طلعتلها وقابلت جمالات:ازيك ياقمر
جمالاك:انتى طالعه لفرح مش هنا ياحبت عينى
سارة:اومال فين
جمالات حكتلها على اللى حصل امبارح وانها شافت زياد شايلها وكان مغمى عليها
سارة:ياحبيبتى يافرح انا هروحلهم المستشفى ياخالتى
جمالات:روحى يابنتى وخليكى معاها
سارة ركبت تاكسي وراحت على المستشفى وسالت فى الاستقبال وعرفت اوضه فرح وراحت بسرعه فتحت الباب ودخلت واتصدمت لما شافتها وزياد قاعد جمبها وماسك ايدها
سارة بدموع:فرح
زياد:تعالى ياسارة
سارة:مالها يازياد
زياد حكلها على كلام الدكتورة
سارة بعياط:ياحبيبتى يافرح
زياد:انتى روحتى الشركه ياسارة
سارة:لا
زياد:طب خليكى مع فرح وانا لازم اروح الشركه عشان اسلم الفلاشه اللى عليه كل الشغل لفارس وهرجع تانى
سارة شافت تعب زياد واضح:طب خليك انت معاها وانا هروح اسلمه واخد اجازة لينا احنا تلاته وارجعلك تانى
زياد:كتر خيرك ياسارة اتفضلى الفلاشه اهى
سارة اخدته خرجت وراحت على الشركه وراحت لسهام:مستر فارس جوا
سهام:جوا وكل شويا يسال على فرح هى فين
سارة:طب انا عايزة ادخل ليه معلش
سهام دخلت لفارس وبعد شويا خرجت وقالت لساره تدخل:صباح الخير يامستر فارس
فارس:ازيك ياانسه سارة
سارة:كويسه انا جيت اسلم حضرتك الفلاشه دى عليها كل شغل بتاع زياد
فارس باستغراب:وزياد فين
سارة:فرح تعبانه جدااا وفى مستشفى وهو معاها انا جيت اسلمها لحضرتك واخد اذن باجازة ليا وفرح وزياد ممكن
فارس بقلق:فرح فى المستشفى ليه
سارة:تعبانه شوية
فارس:فى انهو مستشفى
سارة: فى.......
فارس:طب روحى انا موافق على الاجازة
سارة:شكرااا لحضرتك
سارة خرجت وفارس كلم صاحبه دكتور فى المستشفى اللى فيها فرح وطلب منه يعرف حاله فرح ويقوله وقفل معاه وبعد شويا كلمه تانى وقاله على كلام الدكتوره كله وفارس شكره وقفل معاه واتعصب جدااا واخد فونه ومفاتيحه وخرج من الشركه وراح على المستشفى ووصل عرف اوضتها وطلع خبط وزياد فتح الباب واتفاجأ بفارس
فارس:ازيك يازياد
زياد:ازي حضرتك يابشمهندس معلش لحظه
زياد راح غطى شعر فرح ورجع تانى لفارس اتفضل
فارس دخل واتصدم لما شاف وش فرح وحالتها بس حاول يبان عادى:سلامتها الف سلامه لما سارة قالتلى قولت اجى اطمن عليها
زياد:شكرا يافندم
فارس:احنا برا الشركه يازياد قولى يافارس بس
زياد:شكرااا يافارس بجد على تعبك
فجاه الباب اتفتح ودخل سيد وسعاد
زياد بحده:جااييين ليه
سعاد:جايين نطمن على السنيورة
زياد:انتو ليكو عين تيجو بعد اللى عملتوه فيها
سيد:بنتى وغلطت وبربيها
زياد:وايه الغلط اللى عملته عشان تعمل فيها كل ده
سيد:مش عايزة تتجوز المعلم جعفر
زياد:بردو نفس الحوار تانى
سعاد:تانى وتالت وعاشر بكرة كتب كتابهم الراجل هيحبس ابوك لو ماتجوز الهانم
سيد:يلا اشتالها خلينا نروح
فارس اتعصب جداا من طريقتهم وعينه جت على فرح اللى بدات تفوق
فرح بتعب:ز..زياد
زياد بلهفه:حمدلله على سلامتك يافرحتى انتى كويسه
سيد:ماهى زى القرده اهى يلا عشان نرجع البيت
زياد بعصبيه:مش هترجع غير لما تتحسن
فرح:مشينى يازياد من هنا
زياد:انتى لسه تعبانه يافرح
فرح:عشان خاطرى
فرح كل ده مش شايفه فارس واللى حاول يبعد عن نظرها عشان متشوفوش
زياد شال فرح وخرجو من المستشفى وفارس راح على شقته محدش يعرف عنها حاجه غير عامر لما بيبقي مضايق او مخنوق بيروحها وكلم عامر يجيله
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى بيت فرح وصلو وزياد نيمها على سريرها
زياد:انتى كويسه ياحبيبتى
فرح هزت راسها باه
سيد:جهزى نفسك بكرة كتب كتابك ياعروسه
زياد:مافيش حاجه من دى هتحصل
سعاد:هتكسر كلام ابوك يازياد
زياد:الراجل ده هيحبسك ليه
سعاد:ابوك ماضي على وصلات امانه بالفلوس اللى اخدها منه
زياد بعصبيه:هو انا كنت قصرت معاكو فى حاجه عشان تروح تاخد فلوس منه
سيد:اهو اللى حصل واختك لازم تتجوزه مانا مش هتحبس
زياد:وانا قولت مش هيحصل
سيد بصوت عالى:ماااشي يازياد لما نشوف كلام مين اللى هيمشي
سيد خرج من الاوضه وسعاد وراه وزياد قعد جمب فرح اللى بتعيط فى صمت:ماتخفيش يافرحتى انا معاكى ياقلب اخوكى ومش هسيبك ابداااا
فرح:ربنا يخليك ليا يازياد انا ماليش غيرك
زياد:يلا نامى شويا ومتفكريش فى اي حاجه
فرح:حاضر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى شقه فارس قاعد وكل تفكيره فى فرح وفى اهلها الباب خبط وفارس قام يفتح كان عامر
عامر:مالك يابنى جايبنى هنا ليه
فارس:هكون جيبك ليه يعنى
عامر:تحب فيا مثلا
فارس بعصبيه:عااااامر انا مش ناقصك
عامر:مالك يابنى
فارس حكاله على فرح وعلى اهلها وانهم عايزين يجوزوها
عامر:وانت متعصب ليه هو الموضوع يفرق معاك
فارس:هتتجوز ازاى وهى متجوزة
عامر:يعنى معترف انها مراتك
فارس:اه مراتى طبعااا ياعامر
عامر:خلاص يبقي تجيب مراتك تعيش معاك ومتسبهاش فى وسط اهلها يبهدولها
فارس:لا
عامر قام وقف:انت حر يافارس انا ماشي
عامر مشي وفارس فضل يفكر شويا ونزل عشان يرجع القصر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
تانى يوم سارة وملك اتفقو هيروحو لفرح عشان يطمنو عليها وصلو عند البيت وسعاد فتحتلهم وبصت لملك اوى
سارة:ازيك ياسوسو
سعاد:ازيك ياختى مش هتعرفينا
سارة:ملك صاحبه فرح وجايين نطمن عليها
سعاد:متلقحه جوا اهى ادخولها
سعاد دخلت المطبخ وملك باصت لسارة:دى امها
سارة:لا مرات ابوها تعالى ندخل
البنات دخلو لفرح اللى فرحت لما شافتهم
ملك اتصدمت لما شافتها:فروحه انتى كويسه
فرح:كويسه ياحبيبتى شكراا انك جيتى
سارة:ومافيش شكراا ليا ولا ايه
فرح:انتى حبيبتى ياسارة
ملك:لما سارة قالتلى ان ابوكى اللى عمل فيكى كدا مصدقتش بس لما شوفت مرات ابوكى صدقت بصراحه
فرح بحزن:الحمدلله
زياد دخل الاوضه وماكنش يعرف ان البنات موجودين:انا اسف معرفش انكو هنا ازيك ياسارة
سارة:كويسه يازيزو
زياد:ازيك ياانسه ملك البيت منور
ملك:بخير يازياد البيت منور بيكوو
زياد:عامله ايه يافرحتى الوقت
فرح:انا بخير طول مانتو جمبي
زياد:طب هسيبكو تقعدو سوا
ملك:لا احنا لازم نمشي عشان منتاخرش على الشركه
سارة:اه يلا
البنات وزياد نزلو وراحو على الشركه سوا
وسعاد دخلت لفرح:السنيورة عامله ايه
فرح:الحمدلله
سعاد:جهزى نفسك كتب كتابك بليل البسي حاجه عدله ودارى وشك ده بميكب
فرح فضلت تعيط ومش عارفه تعمل ايه فكرت تكلم فارس تعرفه وكانت خايفه منه بس مش عندها غير الحل ده
فرح رنت عليه وفارس مردش عليها
فرح فضلت تعيط
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
عند فارس كان نايم وصحى على صوت الفون بيرن كان عامر
فارس:عايز ايه
عامر:انت ناسي الاجتماع يافارس
فارس:راح عن بالى خالص بس احضره انت وعمى
عامر:وانت مش هتيجى
فارس:شويا كدا هاجى بس خلصو انتو الاجتماع
عامر:تمام
فارس قفل وماسك فونه لاقى مكالمه من فرح واستغرب لانها اول مرة ترن عليه
فارس اتصل عليها وفرح ردت وكانت بتعيط
فارس:فرح
فرح:نعم
فارس:كنت نايم لما رنيتى عليا فى حاجه انتى عامله ايه الوقت
فرح بعياط:انا اسفه انى رنيت عليك بس مش عارفه اعمل ايه
فارس:فى ايه يافرح انتى بتعيطى ليه
فرح:بابا عايز يجوزنى لراجل كبير وكتب الكتاب بليل مش عارفه اتصرف
فارس:مش مشكلتى اتصرفى وقفل فى وشها
فرح فضلت تعيط وكانت خايفه مش عارفه تعمل ايه
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
بليل فرح قاعده فى الاوضه خايفه وجسمها كلها بيوجعها زياد دخل عليها:فرحتى عامله ايه
فرح:تعبانه اوى
زياد:انتى ماخدتيش المسكن
فرح:لا اخدته
زياد:طيب ياحبيبتى
فرح مرضتيش تقوله ان سعاد اخدت منها كل العلاج من الصبح وعشان ترجعه لصيدليه وتاخد فلوس
زياد:فرح مالك انتى مخبيه عنى حاجه
فرح لسه هترد سمع جرس الباب
فرح بخوف:ده المعلم جعفر مش كدا
زياد:اهدى ياحبيبتى انا معاكى
زياد خرج يشوف مين اللى جاى واتفاجأ بفارس ومعاه رجلين ورعد دراعه اليمين
زياد:خير يافارس فى ايه
سيد:مش ده الراجل اللى كان معاكو فى المستشفى امبارح
زياد بص لابوه:اه هو
راجل من اللى مع فارس:انا محمد محامى فارس باشا
زياد:ايوا يعنى جايين ليه
راجل التانى:انا المقدم ياسر وجاى مع فارس باشا عشان ياخد مراته
سيد:مراته ايه اللى هيجبها عندنا
محمد المحامى:فرح السيد زوجه فارس الالفى
سعاد:يالهووووووى مراته
زياد بعصبيه:انت بتقول ايه ازاى يعنى وامته
محمد المحامى:اتفضل القسيمه اهى عشان تتاكد
زياد شاف القسيمه وشاف التاريخ كان نفس يوم اللى فرح اختفت فيه
فارس:ممكن تنادى عليها وتسالها بنفسك
سيد:ادخل هات اختك لو الكلام ده بجد هموتها بايدى
زياد دخل لفرح كانت قاعده على السرير وباين على وشها التعب:فرح البسي اسدال وتعالى معايا برا
فرح بخوف:ليه هو المعلم جعفر جه
زياد:تعالى ياحبيبتى متخافيش
زياد سند فرح لانها تعبانه لبست اسدال وخرجت مع زياد اتفاجات بفارس ومعاه رجلين سيد لسه هيقرب من فرح خافت منه واستخبت فى زياد
سيد:انطقى يابت انتى راجل ده بيقول انه جوزك الكلام ده بجد
فرح بصت لفارس ومتكلمتش
سيد بعصبيه:ماتنطقى يابنت🐶انتى هتفضلى ساكته كدا
فرح جسمها كلها بيترعش وبتعيط
زياد بحنيه:حبيبتى اتكلمى متخافيش انا معاكى وومحدش هيقدر يقربلك وانا موجود
زياد رفع وش فرح عشان تبصله:هو جوزك بجد
فرح بعياط:انا اسفه والله
سعاد:اسفه يعنى ايه يعنى اتجوزتى فى السر يامقصوفه الرقبه
سيد لسه هيهجم على فرح فارس مسك ايده:مش مرات فارس الالفى اللى حد يمد ايده عليها حتى لو ابوها
المقدم ياسر:ياريت تحط لسانك جوا بوقك وتقف ساكت ياما هتشرف معانا فى الحبس
سيد خاف ومتكلمش
فارس قرب من فرح ومسك ايدها:يلا عشان نمشي يافرح
فرح بصت على زياد:زياد
زياد:روحى مع جوزك يافرح
فرح بتعب:طب اسمعنى
زياد:امشي يافرح
فارس:يلا
فرح مشت مع فارس وكانت تعبانه جدااا رعد فتحلها باب العربيه وركبت وفارس جمبها ورعد ساق العربيه ومشوووو....
&&&&&&&
مدلعوكو انا اهو اخر دلع تفاعل كتير بقي وانا انزل كمان بارت ياحلوين😍
•تابع الفصل التالي "رواية الملاك والقاسي" اضغط على اسم الرواية