رواية عشق القاسي الفصل الثاني 2 - بقلم ياسمين سمير
وقفنا المره الى فاتت ان روعه سابت ريم وراحت ل قاسي
تکمل
ريم : انتى ي بنتى راحه فين
روعه وهيا توجه الكلام ل قاسم : بص ي عم انت انت شكلك مش بتتكلم اصلا انا مش هركب معاك وامشى بقا احسنلك
قاسم : لا رد
روعه : هاااااى انا واقفه وبكلمك
قاسم : لا رد
روعه لا دا انت رخم بقا
للتجهه الى الارض وتاتى بحجر
ريم روعه بطلى هبل انتى ي بت
الترميه على ازاز السياره
روعه : اتفضل امشى بقا
قاسم بدون اى تعبيرات يتجه الى السياره ويتركها
ريم : انتي غبيه
روعه : اسكتى هو الناس دى عايزه كدة الى يديهم على دماغهم
ريم : والله قلقت عليكي
روعه من ای ؟
ريم : من سكوته دا
روعه : دا اخرس
ريم : انتى حماره لو انتى مش بتفهمى عرفيني انا زي صحبتك بردو
روعه إلى يعنى
ریم : اخرس ازای امال مين الى كان بيتكلم يوم كتب الكتاب وكان بيقول ورا المأذون ؟
روعه اااااه يالهوووى نسيت صح وانا الى كنا مفكراه اخرس
ريم : امال انتي داخله علم ریاضه ازای
روعه سوانی سوانی ای علاقته؟
ریم : صبرنى يارب امشى ي روعه علم رياضه ي حبيبتي بتقى عايزه دماغ شغاله وانتى ذاكرتك ذاكره سمكه اصلا
روعه وهيا يضع يديها على راسها حاسه اني بقيت غبيه استنى بقا اما اون على روان
ريم : هتلقيها في الدرس
روعه غريبه یعنی عرفتی ازای
ريم : انتى عافه انى مش بحب تصرفاتها بس هيا صحبتنا
روعه : انا مش عارفه هتبطل كلامها دا امتا
ريم : طب يلا نمشى بقا
ليذهبان الى الفيلا
روعه : انا حاسه انك الى صاحبه البيت مش انا
ریم ههههه اتفضلی اتفضلى دا زى بيتك انا داخله المطبخ عصافير بطني بتصوت
روعه هيا دی عصافير دی کلاب
ريم : مش هرد عليكى دا مش لاجلك دا لاجل البيت الى اعدين فيه بس
روعه وهيا تصعد مش معقول بجد
لتغير ملابسها وتقوم بفك شعرها لينسدل على ظهرها
روعه ي ريم انفضى بقا كل دل بتجيب الفطار
ريم : مفجوعه استنی
ترن ترن
ريم : ردى ي بت لو ماما قوللها هفطر واروح
روعه الو ایوا ی روان
روان روعه ؟ انتى مع ريم
روعه : لا دا ريم الى عندى ف البيت
روان تمام انا كدا كدا قريبه منكم متفطروش غير لما اجى ماشى
روعه : تمام ماشی
ريم وهيا تضع الاطباق على السفره : روان
روعه اه جایه تفطر
ريم طب قومى لفي شعرك يلا
روعه انتى محسسانی انه سر لو حد عرفه هموت
ريم : ايوا ويفضل سر البت دى انا مش بطمنلها وكلام عمتك لازم تمشى عليه
روعه وهيا تنظر الى العدم عمتى
ریم : قومي ي روعه قومی
ترن ترن
ریم : خالیکی هفتح
روان : اذیکم
ليجلسو للافطار
بعد الفطار
روان ياااه الفطار برد میحلاش غير مع الصحاب
روعه اه والله فعلا
روان شوفتی ای الى حصل امبارح بليل
ريم بصوت واطي : بدءنا
روان وهيا تخرج هاتفها : الصور دى بقا اتصورتها انا واحمد واحنا بره
ريم : ايوا عايزه توصلی لای
روان : انا هتكلم معاكم بصراحه بقا احمدي روعه معجب بيكى وطبعاً انت فاهمه يعنى نظراته وتلميحاتي
روعه وانتي عارفه ردى ي روان
روان : والله بيحبك
ريم : اقولك حاجه تخالیکی تسکتی خاااالص روعه مكتوب كتابها
روان بصدمه :اااای
روعه بصوت واطى : الله يخربيتك ي شيخه
روعه اه وهنتجوز بعد الامتحانات او بمعنى اصح همشی معاه
روان مین دا ابن مین بیشتغل ای
ريم : وانتي يهمك ف اى مين ولا ابن مين وعلى فكره هو مش دكتور ولا مهندس هو صاااااااحب شركه
روان : صاحب شركه ؟
روعه ررررررریم بصى ي روان انا دلوقتى عارفه انك مستغربه ان مكتوب کتابی بس دا قدری ومتساليش لى تمام ويلا قووومو بقا روحو
عايزه اذاکر مش راحه دروس النهارده يلا
ليخرجنا لتندمج روعه في مذاكرتها لتفاجا بجرس ياتي من الخارج
روعه بخضه مین مینای دا بره يارب هو اى الخوف دا اكيد البت ريم الغبيه دى قولتلها كذا مره ترن عليا الاول
لتخرج الى الحديقه
روعه وهيا تقترب من الباب وبيدها مسدس : مين
لا رد
روعه مین
لا رد
لترى ظرف ابيض بالاسفل لتفتحه
الى حصل النهارده ميتكررش تانى ولما افتح الباب تركبي غصب عنك دلوقتى انتى على ذمه راجل تخرجى بالنقاااب ولا هتشوفى وش تانی
دا لو انتي عايزه تكملي في الثانويه .
لتقوم بفتح الباب سريعا لا ترى شئ
لتدخل الى الدخل
ف الصباح
ریم ای دا ای الاحترام دا
روعه : خدی اقرئ يختی
ريم : طب والله الواد دا رجوله
روعه : رجوله اي الالفاظ دی
ريم على فكره هو بره هو بينام هنا
روعه بینام هنا اي انتي غبيه
ريم : لا اقصد ف العربيه بره
روعه : معرفش يلا عشان منتاخرش
ليخرجان ولم ينظر اليها قاسم ولا نظره
روعه وهيا بجوار ريم : احم احنا علينا درس الساعه .... يوم .... ويوم ..... المكان.... وكمان يوم ..... علينا الساعه ...... والمكان ...... الباقي بقا هقولك
بكره
ريم بصوت واطي هو انتى مفكراه السواق بتاعنا
روعه : اسكتى عامل فيها سي السيد انا بقا هعرفه مين روعه
لتمر الايام وتنتهى الامتحانات
اخر يوم تقف روعه وريم امام البنيه السكنيه التي توجد بيها ريم
روعه بدموع : هتوحشينی
ريم بدموع : انتى اكثر خالى بالك من نفسك ومتخاليش حد يشوف شعرك
لتلف هذى الجمله اذان قاسم الموجود بالقرب منهم
روعه بضحك وسط دموعها : بحبك اوووى
قاسم ف سره : ماله شعرها ؟
ليذهبان قاسم وروعه
روعه تنزل من السيارة : عن اذنك
قاسم وهو ينزل من السياره : روعه
روعه وهيا تنظر اليه انت قولت اسمى صح
قاسم اه
روعه : نعم
قاسم : هنسافر النهارده بليل توصل على الصبح ان شاء الله عشان اهلى في البلد عاملين فرح
روعه : هنسافر مش انت كنت قایل هنسافر بكره
قاسم : مش هتفرق.
روعه : هو احنا هنروح غين عشان انت قولت بلد واهلك بلد اي
قاسم : هو محدش عرفك حاجه ؟
روعه حد مين
قاسم : اقصد ابوكي امك اى حد
روعه حد مين
قاسم : اقصد ابوكي امك اى حد
روعه : اااااه لا انا عايشه هنا لواحدى
قاسم وهو ينظر الى الفيلا لواحدك؟
روعه صغيره
قاسم اه
روعه لا عادي بلد ای
قاسم : انا من الصعيد واهلى ف البلد هيعملو فرح وهتروح بالنقاب على فكره
روعه : صعيد
قاسم : ماله الصعيد
روعه والدموع بدءت تظهر على رايك ماله هنا لواحدى هبقا هناك لواحدى عن اذنك
ليأتي المساء وتخرج روعه بحقيبه ملابسها وترتدى النقاب
ليأخد منها قاسم الحقيبه وتستدير روعه الى البيت وتنهمر ف الدموع : مع السلامه ي عمتو خالى بالك من نفسك هتوحشيني
قاسم : نمشی
روعه وهيا ترفع يديها مودعا المنزل
بعد وقت من السير
قاسم : ممكن ترفعى النقاب
روعه ترفع نقابها : اخيرا
قاسم بصوت رجولي : هو خالقك اوووى
روعه مش حکایه كدا بس انت فرضتو عليا انا كان نفسى البس النقاب جدا. هو انا ممكن اسالك سؤال يعنى
قاسم : قولی
روعه : هو اى الى خاليك تتجوزنى عشان شغل مع بابا صح ؟
قاسم وهو يتذكر كلام ابيها
مجدى : تتجوز بنتى
قاسم : حاجه شكل كدا
روعه طب هو احنا یعنی یعنی یعنی
قاسم یعنی ای کملی
روعه : هنتجوز یعنی
قاسم امال راحين فين دلوقتي
روعه بخضه : لا لا مش عايزه
قاسم : بسسس مسمعش صوتك
روعه بدموع وهيا تنظر الى الخارج : شهادة وفاتي انكتبت ياااارب
ف الصبح يصل قاسم الى منزله عباره عن قصر يدل على الفخامه والرقى
قاسم روعه روعه اصحى احنا وصلنا
روعه : انا فين
قاسم : اصحى بقا زهقتینی انزلی یلا
روعه وهيا مبهوره بذاك القصر دا بيتك
قاسم اه هندخل النقاب ميترفعش حتى قدام امى تدخلى تبوسی ایدها رجيلك اول متخطى القصر دا مش هتخرج منه غير ب إذنى انا
فهمتی
روعه : انا محبوسه
قاسم : ولسه يلا تدخل
ليدخل قاسم بهيبته المعتاد عليه ليحضن ولدته : وحشتينى ي امي
سانيه وانت كمان ي ولدى
سانيه دى عروستك
قاسم وهو ينظر الى روعه : تعالى سلمى على الحجه وبوسى ايدها
سانيه : تعالى ي بتى
روعه وهيا تتقدم بخطوات بطيئه : السلام عليكم
تكتفى بمصافحتها دون تقبيل يديها
قاسم وهو ينظر اليها : بوسى ايدها
سانيه : بشويش عليها ي ولدي بكره تتعلم عوايدنا
لتنظر شابه في مقابل عمره تتجه الى قاسم : الف حمد لله على السلامه
قاسم : ازيك ي فاطمه
فاطمه بخیر طول ما انا شايفاك
فاطمه : مش تعرفنا
قاسم وهو يشير الى روعه : دی روعه مراتی
وهو يشير الى فاطمه ودی فاطمه مراتی
روعه وفاطمه : ااااااای
اي الى ممكن يحصل ؟
•تابع الفصل التالي "رواية عشق القاسي" اضغط على اسم الرواية