رواية الانصاري الفصل الثامن 8 - بقلم أماني سيد
: ندى: بغضب انتى ازاى تقبلى تتجوزى واحد وهوا متجوز يا خطافه الرجاله
نسمه: فهمت قصدها…. ابتسمت وربعت ايديها ايوه اتجوزته هوا الشرع مش محلل اربعه ولا ولا اى وبعدين متقلقيش هيبقى عندى ست ايام وعندك يوم ده لو راحلك… وكانت ماشيه
ندى: بغضب … مسكتها من دراعها تعاليييي هناااا … انا مش بكلمك يا بت انتى
نسمه: نفضت ايديها…. برفعه حاجب متمديش ايدك دى عليا تانى انتى سامعه واه اتجوزته واللى عندك اعمليه يعنى هوا جوزى زى ما هوا جوزك وغمزت لها .. ويمكن اكتر
ندى : بغضب… ورفعت ايديها علشان تضربها
: كان ياسين مسك ايديها …. نزلها بغضب … انا عايز افهم فى اى
: نسمه: بصتله بدموع… اسألها انا مش فاهمه فى اى
ندى: اتجوزتها يا ياسين …. اتجوزتها يا خاين يا كداب
ياسين: بصلها بشده … مين قالك الكلام ده بقى
ندى: اى خايفنى اعرف ولا اى
ياسين: بلا مبالاه… مين قالك ردى على سؤالى
ندى: بتوتر .. ابدا سمعتكو وانتو بتتكلمو
ياسين: ماشى يا ندى…. وايوه اتجوزتها هتعملى اى يعنى …دى حاجه متخصكيش اظن
ندى : مش ههنيكو ببعض يا ياسين … سااامعنى
وطلعت على فوق
نسمه: طلعت كانت بتجمع حاجتها من اوضه ياسين
ياسين: كان واقف على الباب وايده فى جيبه
نسمه: استاذ ياسين اتفضل انا…. انا .. جمعت حاجتى من الاوضه وهرجع الاوضه اللى كنت فيها …. بس لى قولت لمراتك انك اتجوزتنى
ياسين: بصلها بنظره ثاقبه
نسمه: بتوتر… اى بتبصلى كدا لى
ياسين: برفعه حاجب… ده على اساس انك مش لسه قايلاها ان احنا متجوزين وهقعد معاكى ست ايام
نسمه: بصدمه انت كنت واقف من امتى ..قصدى يعنى .. كنت بغيظهامش اكتر والله… هى قالتلى يا بت وكلمتنى بطريقه مش كويسه
ياسين: ضحك عليها … خلاص يا ستي
نسمه: ابتسمت بحرج .. انا اسفه بجد مكنش قصدى انى اخليكو تتعاركو بجد
ياسين: مش مهم .. المهم انها متدايقيش هى والزفت عصام
نسمه: تفتكر صدق ومش هيتعرضلى تانى
ياسين: معتقدتش انه صدق اننا متجوزين لازم نثبت كدا
نسمه: قصدك اى
ياسين: نتجوز بجد
نسمه: بصتله بصدمه … انا .. انا لازم امشى
مشت وكان شيطان يلحقها … لا تعلم .. انها تقع فى مصيبه كل مره
كانت تجلس كأنها تمثال لا تتحرك شارده الذهن … هل ستتزوجه حقا .. إما الزواج منه او إما الرجوع إلى أسرتها التى ستقتلها ام عصام ذلك الحيوان …الذى يريد الزواج منها بدون موافقتها ….. هل توافق ام ماذا
دخل اسر على ياسين كان بذات الحاله التى عليها نسمه
اسر: اى يا ابنى سارح فى اى
ياسين: قولتلها اتجوزها
اسر: بصله بشده…. هى مين
ياسين: بصله بشرود… نسمه
اسر: بصدمه … بتقول اى يا ياسين
ياسين: قولت كده علشان الزفت عصام ميتعرضلهاش تانى لو جاب بلاغ من الشرطه تانى وهى عندى يبقى هيخدوها .. ده كان قصدى
اسر: واللى انا شايفه فى عينك ده بقى
ياسين: بجمود .. هو ا اى
اسر: مال قلبى ولم أكن أعلم أحببتها دون الشعور وانا الذى لو رأيت حوريه لم اتزعزا
ياسين: ابتسم ابتسامه جانبيه.. ولا لم نفسك وروح طلع الشعر اللى جواك فى حته تانيه مش عليا
اسر: ضحك يا ابنى عيب انا شوفته في عينك
ياسين: ولا اقسم بالله انت مجنون .. امشى يلا سيبنى لوحدى غور
اسر: ضحك طيب هروح ادور على نصى التانى وانا ماشى بالعربيه يمكن اخبطها
ياسين: شكلى هاجى اخبطك على دماغك
اسر: خلاااص انا ماشى.. كان ماسك الباب …. قال : أحببتها حين التقيتها اقسم ان روحى كادت تخرج من مكانها والله إن نظرت لى نظره من حبها أذوب ولم أشعر بنفسى غير بها
ياسين: مسك مخده … شكلك مش هتمشى غير بالضرب
اسر : ضحك .. وقفل الباب
ياسين: ده انت جبله
: جماعه الشعر ده انا اللى كاتباه 🤗
: تانى يوم
كانت نسمه مع فاطمه
فاطمه: مالك يا نسمه
نسمه: ها … مالى يا ماما انا كويسه
فاطمه: لا مش كويسه حاساكى تايهه متوتره علطول
نسمه: ابدا .. انا كويسه صدقينى
فاطمه: ماشى يا نسمه …طيب يلا ساعدينى فى تحضير الفطار الكل ماشى
نسمه: حاضر…
كانو حضرو الفطار على السفر
نزل ياسين بص لنسمه بشده
نسمه : بصتله بتوتر ودخلت المطبخ
فاطمه : هوا فى اى يا ياسين
ياسين: لا يا امى كله تمام … انا هدخل اشرب
فاطمه: بصتله بشده … وابتسمت وقالت فى سرها يارب يكون اللى فى بالى اهى احسن من الحربايه اللى فوق
اسر: صباح الخير يا قمر
فاطمه: تعالى يا بكاش اقعد يلا
اسر: باستغراب … هوا ياسين فين
فاطمه: ابتسمت… بيشرب
اسر: طيب ونسمه
فاطمه: بتحضر كذا حاجه طلبتها منها
اسر: ابتسم… اقولك على سر
فاطمه: قول يا ولا فرحنى
اسر: مال عليها وقال بصوت واطى ياسين شكله طب يا امى
فاطمه: نكزته .. ما تتكلم يا ولا
اسر: ياسين قال طلب من نسمه تتجوزه
فاطمه: بفرحه … بجد والله
اسر: اه والله كان لسه هيكمل …
فاطمه: اسكت البومه جات
ندى نزلت: قعدت على السفره ببرود
عند ياسين ونسمه
ياسين دخل
نسمه: محتاج حاجه يا استاذ ياسين
ياسين: اشرب
نسمه: اتفضل
ياسين: هوا انتى بتتجنبينى يا نسمه
نسمه : بتوتر ابدا … انا
ياسين: نسمه انا اسف لو ضايقتك انتى اكيد عارفانى اكيد مش تفكيرى وحش فيكى
انا بس عايز احميكى
نسمه: بس …بابا …انا مش عارفه اعمل اى
ياسين: ثقى فيا يا نسمه ارجوكى انتى كدا لو عصام راح قال لابوكى وعمل بلاغ صغير وحد جه غير صاحبى ده صدقينى هياخدوكى
نسمه: بدموع… طيب سيبنى افكر
ياسين : اومأ لها بتفهم وطلع
كانت ندى واقفه ومربعه ايديها … كنت كنت بتتوشوش انت والسنيوره فى اى
ياسين: بجمود دى برضو حاجه متخصكيش
ندى: بغضب .. هوا كل حاجه متخصكيش…. متخصكيش اماااالانا لازمتى هنا اى
ياسين: خلاص .. اطلقك لو عايزه
نسمه: بصدمه … بتقول اى يا ياسين … بالسهولة دى … ده انا
ياسين: مش فاضيلك دلوقتى يا ندى ابعدى عنى ومشى بضيق
نسمه: بصتله بغضب … انا مش عارفه اعمل معاك اى بس يا ياسين
فاطمه : ياسين .. انت مش هتاكل
ياسين: معلش يا امى انا اتأخرت هطلع اغير علشان عندى شغل كتير
فاطمه: ربنا يوفقك يا حبيبى
طلع ياسين اوضته كان بيلبس
دخلت ندى
ياسين: بضيق … هى مفيش حاجه اسمها باب … وبعدين انا مش قولتلك انى مش فاضى جايه لى
ندى: بغضب … ما هوا انا لازم افهم اى اللى مقعدنى هنا .. انا كأنى مش موجوده ولا كأنك شايفنىحاولت معاك بس انت معندكش مشاعر مش حاسس بيا
ياسين: بغضب وانتى مفكرتيش فيااا ليييي وانتى بتقتلى ابني هاااا … ابنك … عارفه يعنى اى تقتلى ابنك … عارفه لى علشان انتى انانيه .. مش بتفكرى غير فى نفسك …. دايما شايفه نفسك عن الكل …. انتى اللى أعلى من الجميع … عرفتى
نسمه: بصتله بشده…. ودموع … غلطت يا ياسين وبدفع تمن غلطتى بقالى سنه ونص
ياسين
بجد والله عرفتى غلطتك دلوقتى … امال ان انتى صح انتى مش قادره على خلفه العيال …. طيب سيبى دى الولا اللى انتى كنتى بتكلميه راح فين يا حبيبتى
ندى: بصدمه انت بتقول اى ولا مين يا ياسين
ياسين: هتستعبطى… عمر السيد حسن …. عصام فاكره انى معرفش انك انتى اللى دخلتيه هنا
ندى: بصدمه …. حست انها هتقع … ازاى كان عارف وساكت
ياسين: ها اى رأيك…. شوفتى انا عارف حاجات كتير ازاى …. عارفه انا سكت لي علشان انتى متهمنيش اصلا لكن ابوكى الله يرحمه كان طيب ووصانى عليكى بس انتى متستهليش
ندى: بدموع … غلطت انا مممكن اعمل اى حاجه علشان تسامحنى يا ياسين ركزت عند رجليه والله انا اسفه لو على ابنك انا ممكن نيجيب تانى و الولا ده صدقنى مكنتش لاقيه حد اكلمه كنت …
ياسين: بصلها ببرود …. بلاش الشويه دول يا ندى علشان انا حافظهم
ندى: علشان خاطرى يا ياسين سامحنى هحاول انى اصلح كل حاجه
ياسين : مبقاش ليه لازمه خلاص
ندى: قصدك اى
ياسين: انتى طالق يا ندى
ندى: بصدمه…. لا .. لا يا ياسين
ياسين: انتى كنتى اختيار غلط منكرش انى محبتكيش بس حاولت وعاملتك بحب ومقصرتش معاكى بس كانت العلاقه من الأول غلط فى غلط
ندى : لا يا ياسين… انت هترجعنى صح …. انت بتقول كدا علشان انت زعلان
ياسين: خلصنا يا ندى … عايز ارجع ملاقيش هنا وحقك هبعتهولك
ندى: بغضب انا عارفه انك عملت كدا علشان البت دى صح يا ياسين
ياسين كان ماشى وقف
ندى: دى الحقيقه صح … سيبتنى علشانها …. بس ورحمه ابويا ما ههنيكو يا ياسين
ياسين: بصلها ببرود … عرفتى انا سيبتك لى .. ومشى وسابها
نزل بغضب
نسمه: استاذ ياسين
ياسين: لما ارجع يا نسمه
فاطمه: ده ماله ده … تعالى يا بت قوليلى قالك اى
نسمه: على اى يا ماما
فاطمه : هتستعبطى لما دخل المطبخ فكرك هيخيل عليا انه راح يشرب ما هو المايه على السفره
نسمه: بحرج … بصراحه هوا قالى نتجوز علشان بابا لما ييجى يعنى
فاطمه: بفرحه …. طيب ما انا عارفه مبروك يا حبيبتى وحضنتها
نسمه: لا … حضرتك فاهمه غلط … هوا .. هيعمل كدة علشان مروحش هناك تانى
فاطمه: طيب اى رأيك بقى انى عارفه ان الولا ابنى طب ده ابنى يا بت
نسمه: بحرج … معلش يا ماما هطلع اذاكر شويه حاجات علشان منساش
فاطمه: ضحكت اطلعى يا اختى
بعد شويه نزلت ندى كانت معيطه و معاها شنطتها
فاطمه: باستغراب قامت….. رايحه فين يا ندى
ندى: يعنى انتى مش عارفه ان ابنك طلقنى
فاطمه: بصدمه … يلهوى … طلقك لى يا بنتى
ندى: بتوتر…. عل .. علشان البت دى اللى خربت بيتى لكن ورحمه ابويا ما ههنيهم يا طنط قوليله انى مش هسيبهم ومشت بغضب
فاطمه: بابتسامه … غورى جتك البلا وانتى بومه
…..
بعد شويه
خبط الباب
فتحت الخادمه كان محمد وعصام و مريم
دخل محمد: بنتى فين
وقفت فاطمه : هوا ات مبتحرمش انت والحيوان إللى معاك ده
مريم : بالله عليكى يا هانم انا عايزه بنتى وحشتنى
فاطمه: بصتلها بقرف…. اى مش لاقيين حد تضربو هناك ولا اى ..
معندناش بنات هنا ليكو
محمد: بغضب انا هجيبها بطريقتى بقى
فاطمه: عندك انت رايح فين انت عارف الأمن اللى بره ده ممكن يعمل فيكو اى
محمد: كان طلع بسرعه على السلم
فاطمه: بصدمه… ونادت على الأمن بسرعه
طلعو وراه …. انتو اى حيوانات عايزين اى من البت الغلبانه
عصام: بابتسامه …. كل خير
محمد: طلع فتح الباب
وقفت نسمه بصدمه بابا
- يتبع الفصل التالي اضغط على (رواية الانصاري) اسم الرواية